~16

Zachtjes drukt hij me tegen zich aan. Zijn handen strijken over mijn rug en ik haal diep adem. "Gaat het weer een beetje?" Door zijn stem openen al mijn zintuigen zich weer en verschillende geuren vullen mijn neus. Geuren die ik, of helemaal in me op wil nemen als een spons, of wanhopig wil buiten sluiten. De stem herhaalt de vraag weer en ik schud mijn hoofd. De jongen trekt me op zijn schoot en slaat zijn armen om me heen. Dan wiegt hij me zachtjes heen en weer. Het kalmeert me, en mijn tranen stoppen met stromen. De jongen pakt mijn kin en laat me in zijn gezicht kijken. Gelijk zie ik het gezicht dat bij de geuren past. Yu. "Blijkbaar was het toch niet de laatste keer gister", mompelt hij en hij glimlacht. Ik knik en kijk naar mijn knieën. Yu strijkt me over mijn rug en zegt niks. Ik probeer zoveel mogelijk adem te halen door mijn mond, zodat ik de geuren niet hoef te ruiken. Maar dat lukt niet altijd. Iedere keer als de geur van zijn bloed mijn neus bereikt, word ik wanhopig. Snel haal ik het doosje pillen uit mijn zak en neem er een in. Yu kijkt me vragend aan maar ik zeg niks. Ik zuig rustig op het pilletje en laat me tegen Yu vallen. Die slaat zijn armen weer om me heen en legt zijn hoofd boven op de mijne. Zijn vingers spelen wat met mijn haar en ik sluit mijn ogen. Elke beweging die hij maakt ontspant me, dus laat hem nog lang niet stoppen. Zijn vingers verplaatsen zich van mijn haar naar mijn nek. Als zijn vingertoppen mijn huid raken schrik ik blijkbaar zo, dat ik het pilletje doorslik. De bloedsmaak blijft nog even hangen, maar niet heel lang. Na een tijdje rustig tegen hem aan te hebben gezeten, kom ik van zijn borst en kijk hem aan. Yu kijkt terug en onze blikken blijven op elkaars ogen gericht. Yu's hand ligt in mijn nek een hij streelt met zijn duim zachtjes mijn huid. Ik krijg er de rillingen van en sluit mijn ogen. Ik voel Yu onder me verschuiven en al snel voel ik Yu's adem op mijn lippen. Om eerlijk te zijn raak ik er een beetje van in paniek. Zachtjes trekt Yu mijn hoofd wat naar voren en drukt zijn lippen op de mijne. Genietend van zijn zachte lippen sla ik mijn armen om zijn nek. We zoenen niet echt onze lippen liggen gewoon op elkaar, maar meer heb ik niet eens nodig. De vlinders vliegen door mijn buik en mijn hoofd raakt lichtelijk verdoofd. Het geeft me een gevoel dat ik drugs op heb. Yu begint me te zoenen en ik zoen hem terug. Het maakt me niet uit dat het niet mag. Ik doe het gewoon, wie ziet ons? Hoe langer de zoen duurt hoe meer ik naar hem verlang, tot ik het echt niet meer uit kan houden. Voorzichtig lik ik over zijn lip en speel wat met zijn piercing. Yu laat een klein kreuntje vrij en het klinkt zo geweldig dat ik ervan moet blozen. Dan opent Yu zijn mond en mijn tong glijdt naar binnen. Gelijk begint mijn tong met de zijne te vechten. Ik moet me echter al snel overgeven. Zonder de zoen te breken draai ik me zo, dat ik recht voor hem zit en mijn knieën op het bankje rusten. Yu's handen glijden van mijn nek naar mijn kont en laat ze daar liggen. Ik laat mijn handen wild door zijn haar glijden en ik kreun zachtjes als Yu in mijn kont knijpt. Na een tijdje moet ik de zoen wel breken, omdat ik geen lucht meer krijg. Hijgend kijk ik naar Yu's borstkas die snel op en neer gaat. Daarna kijk ik hem in zijn ogen. Hij glimlacht naar me en ik glimlach terug. Daarna kijk ik blozend naar beneden en besef hoe ik op zijn schoot zit. Yu pakt me bij mijn kin en laat me omhoog kijken. Mijn gezicht moet wel knal rood zijn, maar zelfs als dat zo is laat Yu er niks van merken. Lekker bezig. Ik schrik op dat was Rose’ stem. Verward klim ik van Yu's schoot en ga naast hem op het bankje zitten. Yu kijkt me vreemd aan waarschijnlijk, omdat ik ineens naast hem ben ga zitten. "Is er iets?" Ik kijk naar hem en schud mijn hoofd. Hij zal me nu wel vreemd vinden. Rustig kijk ik naar de met sterren bezaaide lucht. Ik schrik een beetje als ik een warme hand op de mijne voel. Vragend kijk ik opzij, maar het enige wat ik zie is Yu's warme glimlach. Blozend kijk ik naar de grond. Yu begint zachtjes met zijn duim over mijn hand te strijken en ik voel me helemaal ontspannen. Zo zitten we een halfuurtje zonder ook maar 1 woord te zeggen. Ineens wordt de perfecte stilte verbroken door Yu's mobiel. Hij leest het bericht dat hij heeft gekregen en kijkt me aan. "Ik moet gaan. ", zucht hij dan geïrriteerd en hij staat op. Even staar ik naar hem maar ik blijf zitten. "Moet jij niet naar huis? Het is al 10 uur hoor." Ik haal mijn schouders op. "Mijn ouders verwachten me toch nog niet thuis dus ik kan net zo goed blijven zitten." Yu knikt en gaat weer naast me zitten. "Strify kan ook wel zonder me ", mompelt hij al ik hem vragend aankijk. Ik glimlach. Het voelt fijn als hij bij me in de buurt is, zolang ik zijn bloed maar niet ruik. Yu kijkt me aan en het gat tussen onze hoofden wordt kleiner. Als onze lippen elkaar bijna raken gaat Yu's mobiel. Yu vloekt een paar keer en ik begin zacht te grinniken. "Ze kunnen blijkbaar toch niet zonder me", Mompelt hij als hij de sms heeft gelezen. "Maar het voelt zo verkeerd om jouw hier achter te laten." Ik glimlach. "Dan loop ik toch gewoon even mee, tenminste als je lopend bent." Yu knikt. "Het is hier niet ver vandaan." Yu komt overeind en strekt zijn arm naar me uit. Even is zijn ader te zien en de blokkade die ik tegen zijn bloedgeur had opgebouwd, word in een klap weggeslagen. De heerlijke geur van zijn bloed stroomt mijn neus in en ik voel mijn tanden groeien in mijn mond. Zonder hem ook maar aan te kijken, of zijn arm aan te raken, sta ik op en haal diep adem. Zodra ik zijn ader niet meer zie, ontspan ik en verkleinen mijn tanden weer. Als ik voel dat ze weer normaal zijn draai ik me naar Yu om en glimlach. "Je doet echt raar", mompelt Yu en hij lacht. Ik haal mijn schouders op. "Ben ik toch meer bizarre dan ik dacht." Yu knikt en tilt mijn kin op."Jammer, dan hoef ik er niks meer aan te doen." Hij glimlacht kort naar me en legt zijn hand op mijn wang. "Dat bedoelde ik er niet mee, ik ben nog lang niet bizarre genoeg!" Yu grinnikt om mijn antwoord en drukt zijn lippen op de mijne. God jullie blijven bezig. Rose stem klinkt helder in mijn hoofd, maar ik negeer het totaal. Het maakt me niet uit hoe lang we bezig zijn. Het maakt me niet uit of ze het afkeurt. Ik besef eindelijk wat ik wil: ik wil Yu. Wanhopig druk ik mijn lippen harder op die van hem en lik over zijn lip. Yu opent zijn mond gewillig en ik begin zacht met zijn tong te spelen. Al mijn angsten en verdriet komen naar buiten met deze zoen. En ik verlies me in zijn warmte. Waarom kan mijn leven niet gaan zoals ik wil? Waarom moest Yami me zoenen? Waarom ben ik geen normaal meisje dat met Yu kan gaan? Tranen glijden uit mijn ooghoeken maar het boeit me niet. Ik ben niet meer bang om te laten zien hoe ik me voel. Als mijn tranen onze lippen bereiken trekt Yu weg. Ik laat mijn ogen gesloten en voel hoe Yu met zijn duimen mijn tranen wegveegt."Wat is er, Kira?",fluistert hij zacht. Snel schud ik mijn hoofd en wend mijn hoofd af. "Laten we maar gaan lopen, anders worden de jongens nog kwaad op je." "Ja, en we willen niet dat Strify het te druk krijgt. Die is namelijk nog steeds boos op Kiro." "Arme Kiro…" Yu grinnikt en kijkt me aan op een manier waar ik bang en nerveus van word. Andere meisjes zouden er denk ik blij van worden, of verlegen. Het doet mij alleen teveel denken aan hoe Yami naar me kijkt. Waarom kijken ze toch allemaal zo naar me? Yu draait zich om en begint te lopen. Bij mij slaat de twijfel toe. Moet ik hem volgen, of zal ik hard wegrennen?