Part 2

Deel 2

Felicia:

Ik en mijn zus staan op het marktplein.
Wij verkopen van alle dieren, zoals kippen, varkens, koeien en zelfs paarden.
Wij hebben het thuis stukken beter dan de meesten. Maar wij hebben wel geen ouders.
Of we weten er toch niets van af.
Ik laad de kippen uit, terwijl dat Evi onderhandelt over de prijs van een big.
Ik draai me om, om de volgende kip te pakken als ik in mijn ooghoeken zie dat een jongen een kip pakt en er vandoor gaat.
Ik draai me meteen om.
‘Blijf staan, jij vuile dief!’ gil ik.
De jongen rent gewoon door.
‘Hij heeft er zelf om gevraagd!’ mompel ik in mezelf.
Ik hef mijn handen op en mompel: ‘Kra hola mio!’
Als versteend blijft de jongen staan. Hij kan zich niet meer bewegen.
De mensen om hem heen beginnen te gillen.
‘Felicia!’ gilt Evi, terwijl ik op de jongen afloop en de kip uit zijn versteende armen haal. ‘Ben je soms gek?’
‘Heks!’ roept een man van in de twintig. Hij springt op me af en probeert me vast te grijpen.
Ik stomp in zijn buik, waardoor de man dubbel klapt. Hij kijkt naar me, waardoor de rode schram in zijn gezicht me opvalt.
‘En, heeft je vrouw je soms geslagen?’ grijns ik.
De mensen rondom me kijken me geschokt aan. Dit is het ergste waar je een man voor kan uitmaken!
‘Nee,’ gromt hij. ‘deze is van een moordenaar. Hij is meteen gevlucht!’
‘O ja?’ giechel ik. ‘Is hij soms van jouw lelijke kop gaan lopen?’
De man richt zich op. Hij valt eigenlijk nog mee!
Plots komt Evi tussen beide en ze sleurt me meteen mee.
De man loopt ons nog achterna, maar ik zeg weer: ‘Kra hola mio!’
De man versteend.
‘Wees gerust, het werkt maar een paar uurtjes!’
En dan maken we dat we wegkomen.