~14

Gelijk val ik terug in de realiteit. Door het pilletje had ik geen trek en ik was even vergeten dat ik anders was. Maar de aura die voor de deur staat, laat me terug vallen op aarde. Beschaamt kijk ik naar de grond en luister naar hoe de deur opengaat. Na een paar minuten komt Shin verbaast terug."Het is voor jouw", mompelt hij naar mij. Hij is waarschijnlijk verbaast over hoe Rose me heeft weten te vinden. Ik kijk op en knik."Ik moet naar huis het was leuk..." Yu kijkt me aan. "Waarom laat je het klinken alsof het eenmalig was?",vraagt hij me en hij haalt zijn wenkbrauw op. Afwezig kijk ik langs hem heen naar Rose. Zij kijkt ook triest. Wat moet ik doen: eerlijk zijn of liegen? Ik wil niet liegen tegen mijn vrienden. Dan maar een deel van de waarheid achter houden."Omdat het waarschijnlijk ook eenmalig was", fluister ik moeilijk en ik slik een brok in mijn keel weg. Dan kijk ik op en glimlach naar ze."Het was geweldig om jullie te leren kennen." Yu knikt, maar ik kan zien dat hij het helemaal niet met me eens is. Nadat ik van iedereen een kusje op mijn wang heb gekregen, en van Kiro nog een wurgknuffel, vertrekken Rose en ik. Buiten besef ik pas dat het al bijna donker is."Heb je een leuke dag gehad?" ,vraagt Rose me zacht. Ik knik."Te leuk. Waarom is mijn leven altijd zo moeilijk Rose!" ,roep ik uit "waarom moest Yami mij zo nodig veranderen en niet iemand anders." Tranen van woede onbegrip en verdriet vinden hun weg naar buiten en ik laat me snikkend op de grond vallen. Rose komt bij me staan en legt haar hand op mijn rug. Zachtjes streelt ze erover en knielt naast me neer."Ik kan ook niemand vertrouwen… Wedden dat jij dit vanavond aan Yami verteld en anders Ismael wel." Rose kijkt me verontwaardigd aan. "Ik snap je woede maar dat hoef je niet op deze manier tegen mij te richten. Ismael en ik zijn je vrienden wij hebben besloten ons aan jouw te binden in plaats van Yami. De bloedgelofte." Geschrokken kijk ik naar haar op. De bloedgelofte... Ik heb er wel eens van gehoord maar. "Is dat niet de gelofte dat maakt dat we voor eeuwig verbonden zijn...", fluister ik zacht. Rose knikt."Ik ben bereid die met je aan te gaan net als Ismael wij zullen je beschermen tegen Yami en zijn raadsheren." Mijn verbazing is bijna te ruiken. Een volbloed gaat nooit zo’n contract aan met een normale vampier en al helemaal niet op de manier die ze nu voorstelt. Want op de manier die ze nu voorstelt zal zij lager dan mij in rang zijn."Je bent gek ", fluister ik zacht en ik kom overeind."Dat hoef ik niet en zeker niet op die manier. Een volbloed vampier moet in zijn of haar waarde gelaten worden en niet naar beneden worden gehaald." Als die woorden mijn lippen hebben verlaten spring ik tevreden het dak op en spring van dak tot dak. Rose mag zoiets niet doen. Waar is haar trots gebleven? Ik bedoel... Dit kan ze gewoon niet doen. Mijn snelheid word steeds hoger en dan besef ik dat, als ik alleen terug kom, Rose in de problemen komt, en Ismael misschien ook. Snel minder ik vaart en blijf stilstaan. Als ik naar de lucht kijk zie ik dat de zon net onder is. Mijn ogen wennen gelijk aan de duisternis en het voelt heerlijk."Fijn dat je even op me wacht". Ik draai me om. "Ja, ik wil niet dat je in de problemen komt." Rose glimlacht naar me en samen beginnen we weer te lopen."Rose?" "Ja?" "Mag ik morgen alleen jagen?".Rose kijkt me vragend aan."Ga je vanavond nog jagen?"vraagt ze me dan. Ik schud mijn hoofd. Rose knikt begrijpend. "Ik zal het met Yami bespreken. Ga straks maar gelijk naar bed." Ik knik en gaap. Zonder enige aarzeling loop ik het huis in, als we voor de deur staan. Yami staat in de kamer en kijkt me vragend aan. Ik negeer hem totaal en loop naar de trap. Als ik mijn voet op de eerste traptrede wil zetten staat hij echter ineens voor mijn neus. Wat moet hij nou."Ik ga naar bed dus zou je alsjeblieft aan de kant willen gaan?" Yami kijkt me verbaast aan en schud zijn hoofd. "Niet voordat je me verteld hebt waar je was vandaag"."Nee." "Hoe bedoel je nee?" "Precies zoals ik het zeg." Yami kijkt me verbaasd aan."Ga je nu aan de kant?",mompel ik geïrriteerd."Nee" ik haal mijn schouders op"Dan niet". Gelijk zet ik me af en spring over hem heen. Daarna ren ik de trap op naar mijn kamer en gooi de deur achter me dicht. Waarom zou hij dat moeten weten...