# | 7 |

’Dus?’ vraagt Joe ongemakkelijk. ’Dus’ zeg ik en ik zwaai met mijn armen heen en weer. ’Mooie kamer’ ‘Dankje?’. Ik zucht even. ’Alles goed?’ probeer ik het nog wat te rekken. ’Aimée?’ ‘Ja?’ ‘Zeg het maar gewoon’ zegt Joe duidelijk triest. ’Zeg maar dat je me niet meer wilt zien, dat je me een mietje vindt, een klootzak, weet ik veel wat. Maar hou het kort alsjeblieft. Ik heb liever de korte pijn’ Hij ziet er zo zielig uit en daardoor ook meteen extra schattig. Ik doe even een stapje dichterbij en kijk hem glimlachend aan. ’Nee’ zeg ik zacht. ’Nee?’ vraagt hij me niet-begrijpend. ’Ik kom je niet uitschelden’ leg ik vriendelijk uit. ’Kom je me slaan?’ vraagt hij dan met grote ogen. Meteen verschijnt er nog een grotere lach op mijn gezicht. ’Natuurlijk niet! Ik kom me verontschuldigen?’ zeg ik. ’Je komt wat?’ vraagt hij ongelovig. ’Het spijt me Joe, ik had niet zo moeten overreageren. Ik heb misschien een beetje overdreven’ zeg ik met mijn blik naar de grond gericht. ’Is dit een grap?’ vraagt Joe ongeloofwaardig. Meteen kijk ik niet-begrijpend op. ’Hoezo?’ vraag ik met een klein stemmetje. ’Je zei toch dat je deur altijd open zou staan.’ vraag ik bang. ’Ja, maar ik dacht niet dat je echt van gedacht zou veranderen. Ik hoopte het stiekem wel, maar ik geloofde er eigenlijk niet echt in. Ik kon duidelijk merken dat ik je had gekwetst.’ ’Omdat ik dacht dat je me niet vertrouwde, of niet belangrijk genoeg vond’ zeg ik. Ik kan maar beter open kaart spelen, niet liegen over mijn gevoelens. Geheimen maken een relatie kapot en als we de kans hebben om terug opnieuw te beginnen, wat ik heel graag wil, dan wil ik met een schone lei beginnen. Langzaam staat Joe op en hij komt voor me staan. ’Natuurlijk vertrouw ik je wel, en je betekend heel veel voor me’ Onhandig, slaat hij zijn armen om mij heen. ’Buiten mijn familie is er niemand die ik meer vertrouw dan jou’. Vanbinnen ontstaat er een warm gevoel in mijn buik. Ik sla mijn armen ook rond hem heen, zodat het al meer op een echt omhelzing begint te lijken. ’En euhm’ begint Joe. ’En nu?’ vraagt hij. ’Nu? Nu gebeurd er dit’. Ik leg mijn armen in zijn hals en kijk diep in zijn ogen. Ik ga op de toppen van mijn tenen staan en druk mijn lippen en die van hem. Het voelt weer net als onze eerste kus. Toen we buiten zaten in de wind en we net onze gevoelens aan elkaar hadden opgebiecht. Er hing chemie in de lucht toen onze lippen elkaar voor het eerst raakten en deze keer is het niet anders. ’Ik heb je gemist’ mompel ik tussen twee kussen door. ’Ik heb je ook gemist’ fluistert Joe en hij kijkt me aan. Zachtjes streelt hij met zijn hand langs mijn kaak.