# | 2 |

2 maanden later

‘Aimée, kom nou!’ hoor ik mijn moeder van onderaan de trap roepen. Ik zucht. ‘Maahaam! Waarom moet ik nou mee naar die stomme laatste opname?’ vraag ik. ‘omdat ik het zeg!’ roept ze terug. Even voor alle duidelijk. Mijn ouders zijn van die wereldberoemde en geadoreerde acteurs. Ik ben niet bekend voor de buitenwereld, niemand weer dat ik besta, dat ik DE dochter van Leonardo DiCaprio en Christina Applegate ben. (weet ik veel of die elkaar in het echt kennen). Ik ga niet. Besluit ik bij mezelf. Niet lang daarna hoor ik iemand de trap op komen. Er wordt op de deur geklopt, maar voordat ik kan antwoorden wordt de deur al geopend. Mijn vader stapt binnen. ‘Aimée, waarom ga je nou niet gewoon mee?’ vraagt hij als hij naast me op bed komt zitten. ‘daarom niet’ zeg ik nors ‘ik hoefde nooit mee. Niemand weer dat ik besta. Dat ik jullie dochter ben en nu willen jullie ineens dat ik als 17 jarig meisje op de rode loper verschijn en doodleuk ga staan vertellen dat jullie mijn ouders zijn? Die lui verklaren me voor gek!!’. Pap zucht. ‘ik begrijp je wel lieverd. Het is gewoon… Laat me je even vertellen waarom we je nooit bekend maakten aan de buitenwereld. We waren beiden nog ERG jong, ik was 20 en je moeder 18. Toch besloten we om je zelf op te voeden, maar dan buiten de media om. Voor je eigen bestwil, maar nu… We zijn ZO ontzettend trots op je. Ik bedoel, je bent zo’n prachtig mooie meid en hebt zoveel talenten. We willen gewoon ZO graag dat je eens mee gaat’ zegt hij en hij slaat zijn arm om mijn schouder. ‘maar waarom nu opeens?’ vraag ik zacht ‘ik heb niks voorbereid. Ik ben er nu gewoon niet klaar voor om er naartoe te gaan. De volgende keer wil ik best mee, maar nu… Nu nog niet Pap’ ‘ik begrijp het’ zegt hij na een korte stilte en hij drukt me een kus op mijn kruin. ‘maar je moeder en ik gaan nu wel. Je red je wel vanavond hé?’ vraagt hij en hij staat op. Ik glimlach. ‘als ik Adam uit mag nodigen wel’ vraag ik met een engelengezicht. Ja, Adam en ik zijn al een maand een koppel. Ik houd zo ontzettend veel van hem en mijn ouders mogen hem ook, maar hij verzwijgt iets. Hij zei dat hij het me ooit wel zou vertellen, maar dat hij het nu nog even voor zichzelf hield. Ik vroeg maar niet verder. Ik schud eens met mijn hoofd en zie dat mijn vader me strak aankijkt. ‘kun je deze keer niet Victoria vragen ofzo?’ vraagt hij. Ik kijk hem raar aan. Ik bedoel, niet om Victoria hoor. Het is mijn beste vriendin sinds in de luiers, maar hij doet gewoon raar. Ik haal mijn schouders. ‘goed, voor vandaag’ zeg ik en mijn vader zucht opgelucht. ‘nou, veel plezier vanavond. Wij gaan’ zegt hij en ik omhels hem nog voor een laatste keer. Even later hoor ik de voordeur open en dicht gaan en ik laat me achterover op mijn bed ploffen. dat wordt een laaange avond.