# | 1 |

Met mijn handen diep in mijn zakken loop ik naar Murphy’s. Het is ijskoud en ik ben met mijn domme kop vergeten om handschoenen aan te trekken. Ik blaas een laatste condenswolkje uit en druk de deur van het eetcafé open. Ik hang mijn jas aan de veel te grote kapstok en kijk eens rond. Iets verder zie ik hem al zitten. Adam. Ik zwaai eens naar hem en loop naar hem toe. Tegenover hem neem ik aan tafel plaats. ‘Haai’ zeg ik als ik ga zitten. ‘hej’ antwoord hij glimlachend. ‘alles goed?’ vraag ik. ‘prima. Met jou?’ vraagt hij knikkend. ‘goed hoor’ grijns ik ‘weet je je naam alweer’ ‘jaja! Adam!’ lacht hij. ‘whaha, dan is het goed’ lach ik. De serveerster komt onze bestelling afnemen en ik bestel een cola light en een stokbroodje met gebakken ei. Heerlijk. ‘dus… Laten we eerst eens beginnen met de basisdingetjes’ grijns ik terwijl ik Adam aankijk. ‘wat?’ vraagt hij achterdochtig. ‘niks hoor’ lach ik ‘nou, hoe oud ben je en wanneer verjaar je?’ ‘ik ben 19 jaar en geboren op 17/08/1989. Jij?’ vraagt hij en hij leunt wat achterover zodat de serveerster zijn drinken voor hem neer kan zetten. ‘bedankt’ glimlach ik tegen haar en ze loopt weer weg. ‘nou, ik ben 16 jaar en geboren op 21/05/1992’ zeg ik en ik neem een slok van mijn drinken. ‘wat is je lievelingskleur’ grijns ik. ‘groen!’ lacht hij ‘de jouwe?’ ‘paars, roze, rood, zwart, blauw. Alles eigenlijk’ lach ik ‘lievelingsgetal?’ ‘hmmm…’ denk hij ‘ik denk toch echt 4’ ‘mijne 7. Number of Love’ zeg ik mysterieus en lachend neem ik weer een slok van mijn drinken. ‘waarom vraag je eigenlijk dit soort dingen?’ vraagt hij dan. Ik kijk hem aan. ‘geen idee. Wat moet ik anders vragen? Ik bedoel, het is handig om te weten, maar het is nog leuk ook’ grijns ik. Hij haalt lachend zijn schouders op. ‘whatever’ grinnikt hij. Ik schud lachend mijn hoofd en zie hoe de serveerster er aan komt gelopen met een overheerlijke stokbrood met gebakken ei. Ah, wat heb ik daar toch zin in^^

‘ik vond het gezellig’ zeg ik als we Murphy’s uitlopen. Adam knikt. ‘ik ook’ zegt hij en hij kijkt me lachend aan. ‘moeten we vaker doen’ zeg ik weer en hij knikt. Weeral. ‘anders kom je morgen naar mijn huis toe?’ vraag ik en ik kijk hem aan. Hij knikt bedenkelijk. ‘als je me het adres geeft zal ik er zijn’ grinnikt hij. Lachend schrijf ik mijn telefoon nummer en adres op zijn hand en geef hem zijn pen weer terug. ‘dan zie ik je morgen. 1 uur?’ vraag ik. Hij knikt. ‘ik zal er zijn’ zegt hij. Ik zeg nog eens gedag en draai me dan om. Op weg naar huis.