Mijn Baby & Ik × Nr5

Na een hele lang dag naar school, ging uiteindelijk de laatste bel. Mijn moeder had me de sms'st of ik Femke, mijn kleine zusje van school wilde halen, dus ik pakte mijn spullen bij elkaar en liep naar de basischool in de binnenstad. Daar aangekomen, ging de bel net op het moment dat ik het schoolplein opliep. een tig tal kinderen schoot door de deur naar buiten en holden een voor een naar hun mama's. Femke kwam een van de laatste naar buiten, haar zware schooltas met zich mee sleurend. Ze keek om zich heen, zoekend naar de lichtblauwe auto van mijn moeder. Haar gezicht kreeg een geirriteerd trekje toen ze hem niet kon ontdekken, maar klaarde meteen op toen ze mij zag staan. Met vernieuwde energie rende ze naar me toe. "Ik dacht dat mama me weer was vergeten!" grinnikte ze vrolijk, terwijl we hand en hand het schoolplein afliepen. Femke vertelde honderd uit over haar schooldag en ik luisterde met één oor. Mijn gedachten waren ergens anders. Ik had er op school al de hele tijd over gedacht, en ik moest het zekere voor het onzekere nemen. "Wacht even hier Fem, ik moet even wat halen" Ik hield mijn zusje tegen toen we langs de drogist liepen. Ze knikte en liep met me naar binnen, waarna ze bij de mevrou achter de toonbank kettingkjes ging kijken. De cassiere glimlachte naar me dat het goed was en tilde Femke op de toonbank, zodat ze het beter kon zien. Entousiast begon het meisje te vertellen waartegen alle kettingen je konde beschermen, en ik tegenstelling tot haar zus, was de cassiere wel een en al oor voor haar vertellingen. Ik liep snel langs de shampoo en de tandpasta, zoekend naar de gang die mij interresseerde. Toen ik daar aankwam, was ik blij dat hij leeg was. Ik deed net alsof ik naar de handcreme keek die er naast stond, en pakte toen een doosje in het schap ernaast...
Er zaten er twee in, dat moest wel goed zijn.
Met het doosje lichtelijk verstopt liep ik naar de toonbank, en trok ondertussen een zakje drop mee voor Femke. De cassiere was gelukkig heel subtiel, en leek express Femke's aandacht te vestigen op de armbanden, zodat ze de zwangerschaps testen niet zou zien. Het kind was pas 10, maar echt niet gek, en ze wist heel goed was zwanger zijn betekende. Ik rekende af en pakte het tasje aan van de vrouw. Ze keek met met gerustellende oogen aan, waar ik zenuwachtig van werd. "Kom Fem, we gaan" ik stak mijn hand uit naar mijn zusje. Ze pakte mijn hand en zwaaide naar de cassiere, die me "Veel sterkte" toewenste. Er kon maar net een soort van dankbare glimlach bij me af en toen ik de deur uit liep met een brabbelend zusje aan mijn hand, stonden de tranen in mijn ogen...
Thuis aangekomen was er niemand. Gelukkig. Ik zette Femke voor de TV, die gelijk helemaal geconcentreerd was en ik liep naar boven, naar de badkamer. Ik visde het doosje uit mijn schooltas en bekeek de gebruiksaanwijzing even snel..Jajaja het zal wel, ik snap het wel...
Toen ik de test had gedaan legde ik hem met het schermpje naar beneden op de grond, zodat ik mijn vermoedens niet gelijk hoefde te aanschouwen. Ik moest 2 minuten wachten, dus ik deed mijn best om me twee minuten lang bezig te houden, was niet mee viel. Ik wasde mijn handen twee keer, die steeds weer klam werde van het angstzweet, werkte het oogpotlood onder mijn ogen bij en deed mijn lange zwarte haar opnieuw in een staart...Na dat alles, moest ik nog een minuut wachten...