Chapter 15

Als een soort van verdoofd kijk ik een beetje om me heen en Aro begint ongeduldig met zijn voet te tikken.
Carlisle stapt naar voor. ''Dit is niet makkelijk voor haar, geef haar de tijd om na te denken.'' zegt hij tegen Aro en Caius.
Aro knikt. ''Je krijgt een maand.'' zegt hij en hij loopt weg.
Caius komt op me af lopen. ''Ik hoop oprecht dat je de juiste keuze maakt.'' zegt hij. Dan draait hij zich om en loopt weg.
''Kom, we gaan naar huis.'' ik laat me door Jasper meetrekken.

''Ik loop mee naar binnen.'' zegt Jasper zacht, ik loop naar binnen en gelijk komen mijn ouders op me af lopen, nja, het zijn niet m'n biologische ouders.
''Waar was je? We waren zo ongerust!'' gelijk beginnen ze vanalles te vragen en vertellen maar als ze Jasper doorhebben vallen ze stil.
''We waren in Volterra.'' zegt hij en ze slikken.
''Je weet het...'' ik zeg niks en loop door naar boven met Jasper achter me aan.
Ik plof op mijn bed. ''En nu?'' vraag ik en Jasper komt naast me zitten.
''Ik denk dat je een keuze zou moeten maken.'' zegt hij zacht.
''Ik wil geen keuze maken.'' zeg ik zacht en kruip dicht tegen hem aan.
''Ga wat slapen, het is al laat.'' zegt Jasper en ik knik.
''Blijf je hier?'' vraag ik en Jasper knikt. Ik kruip onder de dekens en hij komt naast me liggen.
Al snel val ik in slaap.

Ik schrik wakker van een paar armen om me heen. Ik wil gillen maar snel wordt er een hand tegen mijn mond gedrukt.
Ze sleuren me m'n kamer uit en we gaan de auto in. Angst overspoeld me en allerlei vragen spoken door mijn hoofd. Wie zijn het en wat willen ze?
Na een halfuurtje rijden stoppen ze en ik word de auto uitgedragen. We gaan een huisje in en ik probeer te gillen.
Ik word op een stoel gedrukt en ik moet wennen aan het felle licht.
''Niet bang zijn!'' wordt er snel gezegd en ik word rustig los gelaten. ''We willen je juist beschermen!''
''Door me een hartverlamming te bezorgen?!'' roep ik woest uit en ze kijken me schuldig aan.
''Vertel me nu maar is wie jullie zijn en waarom ik hier ben.'' zeg ik fel.
''Ik ben Sam Uley.'' zegt de man voor me. ''En dit hier zijn Jacob, Paul, Jared, Embry en Quil.''
Langzaam knik ik. Sam negeert me en gaat door met zijn verhaal.
''Ik ben de broer van je biologische moeder.'' zegt hij.
''Dit begint steeds raarder te worden.'' zucht ik en de jongens grijnzen.
''Je bent familie, je bent mijn nichtje. We willen niet dat je een vampier wordt, dus wij beschermen je tegen de Volturi.''
Even is het stil. ''En wat als ik dat niet wil...'' zeg ik en verbaasd kijkt Sam me aan.
''Je wilt wel een vampier worden?'' vraagt hij vol walging en ik zucht.
''Dat heb ik niet gezegd. Maar wat als ik jullie bescherming niet wil hebben...''
Sam staat fel op. ''Je hebt geen keus. Je bent familie en ik bescherm mijn familie.''
''Ik kan heus wel voor mezelf zorgen.'' snauw ik en ik kijk Sam kwaad aan.
''Net zo eigenwijs als je moeder..'' mompeld hij en hij zucht.
''Weten jullie uberhaupt wel waar jullie mee bezig zijn?'' vraag ik ze. ''Hoelang willen jullie me hier houden?''
''Zo lang mogelijk.'' zegt Sam simpel.
Ik zucht diep, dit slaat helemaal nergens op.

Zacht word ik wakker geschudt. ''Wat?'' snauw ik kwaad.
Boos kijk ik Sam aan, ik haat die gozer nu al!
''Doe nou maar rustig!'' zegt hij en hij rolt met zijn ogen.
''Dat bepaal ik zelf wel.'' mompel ik kwaad.
''Waarom doe je zo?'' vraagt Sam me en ik voel dat ik nog bozer wordt.
''Ik denk dat jij ook niet bepaald blij wordt als je 's nachts je bed uit wordt gerukt door een paar gozers.''
Sam zucht. ''Je hebt gelijk.''
''Dat weet m'n neus ook wel.'' snauw ik kwaad. ''Laat me gewoon gaan.''
''Dat kan niet.'' zegt Sam simpel.
''Alles kan.'' sis ik.