Ik zag hem een doos voor Mason in de kar leggen. Hij liep door naar links en pakte daar een doos voor mijn moeder. Hij liep met een grote glimlach weer terug naar mij. ‘Wat heb je nog meer nodig?’vroeg hij. Hij ging weer naast me staan en keek op mijn boodschappenlijst. Ik streepte net muesli weg.
Broccoli Tomaten Muesli Wortels
Wc papier Keukenrol Tandpasta Sla 2 stuks
Gehakt Biefstuk Crackers Zalm (rauw, filet)
Tonijn Rijst Boter/roomboter Brood (wit/bruin)
Puntjes Suriname broodjes Sperziebonen melk
Vla frisdrank Snacks chips
Kipfilet kip (drumsticks) Corndogs meel
Olie eieren ijs

Hij trok een wenkbrauw omhoog. ‘Helemaal vergaten dat jullie uit Nederland komen.’
Ik moest lachen. ‘Dat maakt helemaal niet uit.’
‘Weet je zeker dat je mij wilt helpen.’

Hij glimlachte, ‘Tuurlijk wil ik je wel helpen.’
Ik beet op mijn lip. ‘Nou laten we dan maar snel beginnen.’
Samen werkte me mijn en zijn lijstje af, we hadden veel lol, ik vertelde hem veel over wat we wel en niet in Nederland hadden, ik vertelde heel veel over Nederland.

We liepen lachend naar buiten, hij was zeer verbaasd dat we zoiets al een corndog, niet in Nederland hadden.
‘Waar staat jou auto?’vroeg hij.

‘Thuis, mijn vader en broer hadden me gebracht, ze zouden hier weer om half drie zijn,’ik keek op mijn horloge. ‘Het is nu kwart voor twee. Dus dat word wachten.’
‘Je kan wel met mij meerijden, het is niet dat ik moet omrijden.’bood hij aan.
‘Je moet echt stoppen met mij helpen, ik begin me schuldig te voelen.’
‘Geen schuldgevoelens nodig, ik wil graag mooie meisjes als jou helpen.’
zei hij met een glimlach.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen