016

Edward keek ook in de richting van Bella. Ik keek naar zijn gezicht en het leek erop dat zijn gezicht verstrakte, maar het ging zo snel dat ik niet zeker wist of het wel echt gebeurd was. Edward draaide zijn hoofd weg en keek mij weer aan. "Staar je naar me?" vroeg hij lachend. "Ja.. En ik ben niet de enige" antwoordde ik. Edward begon te grijnzen. "Ben je soms jaloers?" hoorde ik Emmett achter ons zeggen. Ik keek Emmett boos aan en hij schrok van die blik. "Hmm, eerder chagrijnig" mompelde hij. Jasper gaf Emmett weer een klap. "Oke oke" zei Emmett en hij ging met zijn eten spelen. "Kom we gaan" zei Edward en hij pakte mijn hand. We liepen hand in hand door de kantine, en ik zag Bella kijken. "Trek je niks van Bella aan" zei Edward zacht. "Dat wordt een beetje lastig he, haar ogen puilen er zowat uit" mompelde ik. "Dat komt omdat ik zo knap ben" zei Edward lachend. "Je hebt een grote ego, dat klopt. En dat niet alleen, je bent niet eens knap" zei ik grijnzend. Edward stopte met lopen en duwde me tegen de kluisjes aan. "Durf dat nog eens te zeggen" zei hij terwijl hij zijn handen naast mijn lichaam neerzette. "Je bent niet knap, Edward Cullen" zei ik nog steeds grijnzend. Hij bewoog zijn hand omhoog naar mijn gezicht en streelde langs mijn wang, en liet daarna zijn hand op mijn wang rusten. "En, durf je het nog een keer te zeggen?" vroeg hij heel serieus. "Ja hoor. Je bent niet knap" zei ik lachend. "Drie maal is scheepsrecht, nu krijg je straf" zei Edward en hij probeerde boos te kijken. "En mijn straf is?" vroeg ik. "Dit" zei hij en hij drukte zacht zijn lippen op die van mij. Na een paar seconden haalde trok hij zich terug en keek hij me diep in mijn ogen aan. "Ik wil wel vaker zo'n soort straf" zei ik met een zucht. Edward begon te grijnzen. "En, ben ik nog steeds niet knap?" vroeg hij met een scheve glimlach. "Je zoent goed, maar je ziet er nog steeds niet uit" zei ik lachend. "Grapjas" zei Edward en hij drukte een kus op mijn voorhoofd. Edward zijn hand lag nog steeds op mijn wang, en dat begon nogal koud te worden. Ik pakte Edward zijn hand vast en haalde hem eraf. Onze handen bleven verstrengeld. "Is er iets" vroeg hij lachend. "Je hand is koud, en mijn wang nu dus ook" zei ik met een glimlach. "Logisch" mompelde hij. Op dat moment liepen Sasja,Jessica,Mike en de rest van de tafel achter ons langs, inclusief Bella. Mike floot naar ons en Sasja begon te grijnzen. Jessica keek nors voor zich uit en probeerde ons te negeren. Toen Bella langs kwam staarde ze -weer- naar Edward, en Edward kneep in mijn hand. Ik hoorde iets breken en keek naar mijn hand. Edward heeft zojuist mijn vinger gebroken. "Au" zei ik als hint voor Edward zodat hij mijn hand los zou laten. Edward zijn ogen werden groot. "Oh mijn god. Het spijt me! Serieus het spijt me" zei Edward terwijl hij angstig naar me keek. "Als je me hand los laat vergeef ik het je" zei ik terwijl er een pijnscheut door mijn vinger heen ging. Hij liet snel mijn hand los. "Het spijt me echt Christine" zei Edward zacht. "Het maakt niet uit Edward, dat kan gebeuren. Maar kunnen we wel naar het ziekenhuis, mijn vinger doet een beetje pijn" zei ik. "Ja kom maar" zei Edward en hij pakte mijn andere hand vast en we liepen naar buiten toe.

Edward POV.

Christine is volgens mij een beetje jaloers ofzo. Maar ja, wat wil je, Bella kijkt wel heel erg deze kant op. Ik denk dat het maar beter is om te gaan, want Christine gaat volgens mij zo ontploffen. Ik keek Jasper aan en gaf hem een kort knikje, eentje die zo vlug gaat, dat mensen hem niet kunnen zien. "Kom we gaan" zei ik tegen Christine en ik pakte haar hand. We liepen zo door de kantine en Bella zat heel erg te staren. "Trek je niks van Bella aan" zei ik zacht tegen Christine. "Dat wordt een beetje lastig he, haar ogen puilen er zowat uit" mompelde ze. Oke volgens mij is ze echt een beetje jaloers. Daar ga ik haar maar even mee pesten. "Dat komt omdat ik zo knap ben" zei ik met een lach. "Je hebt een grote ego, dat klopt. En dat niet alleen, je bent niet eens knap" zei ze lachend. Ik stopte met lopen en duwde Christine zachtjes tegen de kluisjes aan. "Durf dat nog eens te zeggen" zei ik en ik zette mijn handen naast haar lichaam neer."Je bent niet knap, Edward Cullen" antwoordde ze lachend. Ik tilde mijn hand op en streelde langzaam haar wang. Daarna liet ik mijn hand op haar wang rusten. "En, durf je het nog een keer te zeggen?" vroeg ik met een serieuze toon. "Ja hoor. Je bent niet knap" zei ze en ze schonk me een glimlach. "Drie maal is scheepsrecht, nu krijg je straf" zei ik en ik probeerde haar boos aan te kijken, maar dat had niet zoveel effect. "En mijn straf is?" vroeg Christine. "Dit" zei ik en ik boog me voorover en drukte mijn lippen op die van haar. Houd je in Edward, ik kan er wel tegen, negeer haar geur, negeer haar lekkere geur. Ik haalde mijn lippen van die van haar af, en keek haar diep in haar ogen aan. "Ik wil wel vaker zo'n soort straf" zei Christine zuchtend. "En, ben ik nog steeds niet knap?" vroeg ik terwijl ik haar mijn scheve glimlach schonk, wetend dat ze daar dol op is."Je zoent goed, maar je ziet er nog steeds niet uit" zei ze lachend. "Grapjas" zei ik en ik drukte een kus op haar voorhoofd. Christine haalde mijn hand van haar wang, ik had niet door dat die daar al die tijd gelegen heeft. "Is er iets" vroeg ik lachend. "Je hand is koud, en mijn wang nu dus ook" zei Christine met een glimlach. "Logisch" mompelde ik. Op dat moment ving ik Alice haar gedachten op. Ze kreeg weer een visioen, het visioen wat ze al die tijd voor mij verborgen probeerde te houden. Ik liep hand in hand met een meisje. Ze draaide zich om, maar het was niet Christine, nee het was Bella! Loop ik nou met Bella hand in hand? Wat gaat hier gebeuren? Ik hoorde wat geroezemoes achter ons en daarna rook ik haar. De heerlijke geur. Ik had wel door wie dat was, want de gedachten zijn zwart. Bella dus. Ik probeerde mijn handen tot vuisten te maken, maar ik was vergeten dat ik Christine haar haar hand nog vast had. Ineens hoorde ik wat gekraak. Oh shit, ik heb haar hand gebroken....