eind vorig deel

Evenlater zette ik het in de oven en ik wachtte in de keuken met een boek. Toen dat afgelopen was wenste ik opa en oma welterusten en ging slape.


*reactie*

chemistry...

de volgende dag stond ik op en had meteen zin in school. ik ging naar de badkamer en deed wat ik moest doen.

ik koos vandaag voor een licht blauw rokje, een geel shirtje en een oranje bolero. ik kamde mijn lange haren en deed het in een staartje. ik deed er een oranje lint in.

ik pakte mn tas in en liep de trap af. wat een hele klus is met gips om je enkel. onderaan de trap lagen mijn krukken.

ik groette mijn oma en opa en at een broodju. daarna deed ik snel mijn schoenen aan en ging op weg naar school. ik ging extra vroeg weg, zodat mijn opa en oma niet hoefden te brengen.

ik snoof de ochtend geur op.

na 10 minuten begon ik het toch zwaar te krijgen. ik rustte even uit op een bankje. ik sloot mijn ogen en liet mijn hoofd naar achteren hangen.

"hey, Tazy! ben jij dat?" hoor ik een stem zeggen.

ik keek op en zag Math staan. "ik dagt al dat jij het was! wat doe je hier?"

"dat kan ik beter aan jou vragen! heb jij geen les?"
"nou... ik mocht iets eerder weg..."
"hoezo?" vorge ik verbaasd.
"nou ik zei dat ik een nieuw klasgenoot ging op hale..." zei hij zacht.
ik lachte "bedankt...' zei ik. hij keek op en lachtte ook. hij klopte achterop. hij had ook twee buizen aan ieder zijde van zijn scooter. hij nam mijn krukken en zette ieder in een van de buizen. ik moest blozen. "heb je dat allemaal voor mij gedaan?" vroeg ik. "jep, kom je? anders komen we nog te laat!" ik knikte en klom achter op.

evenlater kwamen we op school aan. ik voelde blikken op me gericht. ik keek om me heen. ik zag fluisterende gezichten, en voelde me onzeker worden.

we hadden samen scheikunde dus math droeg liep ik met math mee. hij was heel lief, en zei dat hij mijn tas wel zou dragen. ik weigerde eerst, maar hij drong aan, dus liet ik hem maar.

"dus als je dit stofje bij dat stofje doet wordt hij blauw, en als je dit en dat stofje bij elkaar doet krijg je rood. wie weet hoe je dan paars krijgt? meneer Duboize?" vroeg de meneer Pot. "ehm... alle drie bij elkaar??" zei Math. "ehm... tenzij jou bedoeling was om ons allemaal op te blazen...nee, helaas... wie weet het wel?" ik stak aarzelend mijn vinger op. "ehm.. ja.. mevrouw.. van Hoveren." "nou.. dan moet je dat stofje en die andere bij elkaar doen... maar als je dat warm maakt... dan wordt het geel... dus het hangt er eigenlijk van af op welk tamperatuur je hem combineert..." sloot ik mijn zin af. meneer Pot was even stil. "jah... dta klopt... dat klopt helemaal... mag ik vragen mevrouw van Hoveren... wat zou er gebeuren als ik dit stofje bij dat stoje zou plaatsen..." ik dacht even na. "ehm... dan zou ik zeggen dat iedereen een wasknijper op moet zetten..." meneer Pot lachtte. "geniaal antwoord meis. knap werk. kijk daar kunt u nog eens van leren meneer Duboize." Math lachtte. "zal ik doen meneer!" en hij gaf mij een knipoog.

daarna ging de bel en hadden we pauze. we liepen samen naar buiten. Math, Marc en ik liepen naar een tafeltje met een bankje. ik en Math gingen op het bankje zitten, en Marc plofte op de tafel.

*wiiieee dat was een extra lang deel voor jullie!! mag ik nu een reactietjuu??**puppyoogjes*

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen