Living in another world (6), goodbye.....

our last meeting... for now...

4 jaren gingen er voorbij en Fantasy groeide en groeide, ze leerde praten en zingen, lopen en dansen. En elke keer zong Harmony het zelfde lied voor haar. Maar na het vierde jaar aan het einde van hun eenna-laatste-om-de-maandelijkse ontmoeting zei ze: breng de volgende keer een casette recorder mee... ik zal haar na het volgende ontmoeting niet meer zien, maar ik heb gehoord dat je met een casette recorder je stem kan vast leggen..”
Bij hun volgende ontmoeting brachten het oude echtpaar een casette recorder en een foto toestel mee. “mama!!!” zei Fantasy toen ze haar moeder zag, ze rende op haar af en omhelsde haar. “mama... waarom jij dat hebben en niet dit..” vroeg ze terwijl ze op haar moeders vin en op haar eigen benen wees. “daar kom je later allemaal achter meis...” zei ze terwijl ze over haar hoofd aaide. Ondertussen waren Kees en Ans ook aangekomen en in het gras gaan zitten. nadat ze elkaar hadden gegroet begon Harmony hun uit teleggen wat er aan de hand was. “ik kan haar niet meer zien, anders zou ze een zeemeermin worden als haar voeten in aanraking komt met water en als haar huid de straling van de volle maan voelt branden.” Legde ze uit. “maar ze moet ons wapen leren, het wapen van de Symphony koninkrijk. Zodat ze later ons kan redden, want het wordt ook voor mij steeds moeilijker om naar het oppervlakte te komen.” Kees en Ans knikten begrijpelijk en samen namen ze het liedje op en maakten met zn allen een foto. Ze namen uitgebreid afscheid en toen verdween Harmony, niemand wist voor hoelang, onder water.