Living in another world, the beginning

how we get seperated

Ze nam haar baby in haar handen en drukte het tegen haar aan. het babytje lag vredig te slapen. ze keek om de hoek of iedereen sliep. Dan vluchtte ze snel de deur uit en zwom naar boven. Hoger en hoger zwom ze naar het water oppervlakte. het water gleed als lucht over haar lichaam, en terwijl ze naar boven zwom zong ze een lied om haar baby rustig te houden. evenlater zat ze op het strand, het zand schuurde onder haar lichaam. Ook op het land was het diep in de avond. En de sterren versierde de avond met hun licht. Het babytje was wakker geworden en keek met haar grote ogen naar haar moeder, die voor haar zong. Ze kraaide en stak haar handjes naar het medaillion van haar moeder uit. “ooh, kleintje toch... ik wou dat ik je kon houden... maar dat kan helaas niet.. ik hoop dat je hierboven, in de mensenwereld veilig bent... en mijn zang voor altjid herinnert... en dat je het ooit, misschien later, het zult begrijpen en mij zult vergeven...” ze legde haar baby in het zand en pakte een klein flesje, die ze om haar heupen had gedaan. Ze druppelde het goedje wat erin zat op het staart van haar kindje. De staart begon te gloeien en veranderden in mensen benen. Ze deed haar medaillion af. Ze staarde ernaar en er druppelde een traan uit haar ooghoek op het medaillion. Ze deed het om haar baby’s nek en tilde haar weer op. Ze drukte haar tegen zich aan en drukte nog een laatste kus op haar hoofd. Dan legde ze haar baby neer en kroop richting oceaan. Ze gleed het water in en zwom de zee in. Ze draaide nog een keer om, een laatste blik op haar dochter, die ze, volgens haar, nooit meer zou kunnen zien, en dook dan weer onderwater. Terug naar waar ze vandaan kwam, en waar het helaas niet veilig meer was...