Hoofdstuk 1

Het begon allemaal zo...


De deurbel gaat ik loop ernaar toe Kimberly staat voor de deur met twee grote tassen. Het regent keihard en ik gooi de deur voor haar neus dicht. Ze houdt de bel ingedrukt tot mijn moeder boos wordt en de deur open doet. Kimberly stapt binnen gooit haar tassen neer en loopt naar mijn kamer. Ze gooit de deur boos open en geeft me een vriendschappelijke harde klap. 'Ik hou ook van jou' zeg ik droog. Ze krijgt de slappe lach en pakt een reep melk chocolade met nootjes uit mijn la. Ze propt hem in een keer in haar mond en geeft mij geen stukje. Ik word boos en gooi een knuffel tegen haar hoofd(een schaapje ). Dan roept mijn moeder dat het tijd is om te gaan, ik pak snel een stuk of tien boeken uit mijn kast en we lopen naar beneden. We doen de deur open en lopen naar de auto, dat gaat heel sloom omdat ik mijn tien boeken steeds laat vallen en Kimberly haar tassen mee moet sleuren. We stappen in de auto en wachten op mijn ouders. Mijn ouders stappen ook in en we rijden weg.
Ik en Kimberly beginnen een woordenspel
'Snoep' begin ik
'Patat' antwoord kim
'Tosti'
'Irritant dat is dit spel nu al' zegt mijn moeder
We lachen en gaan vervolgens gewoon door.
'Toetje' begin ik weer
'Ei met suiker' antwoord Kimberly
zo gaat het nog een tijdje door tot mijn moeder echt begint te zeuren dat we op moeten houden.
Ik pak mijn boek en Kimberly die van haar.
Na vijf minuten lezen begint Kimberly weer aan mijn kop te zeiken (^^)
'Anna mijn boek is uit' zegt Kimberly.
ik beginnen te lachen en zeg :' Dan ben je gewoon dom dat je niet meer boeken mee genomen heb.'
we lachen en dan is het heel even stil.
'Eindelijk rust' zegt mijn vader
We lachen weer.
'Wat gaan we eigenlijk doen allemaal dit weekend?' vraagt Kimberly
'ehhhm even denken lol maken duhhh!' roep ik uit
'Ja nee dat snap ik maar ik bedoel wat voor lol dingen?' lacht Kimberly weer
'Ja nee? Dat klopt ook zo lekker hea en weetikveel wat we gaan doen zien we vanzelf wel.' Zegt ik en lees verder Kimberly kijkt me boos aan maar ik negeer het. Dan pakt ze haar boek en gaat het opnieuw lezen. Na een tijdje begint het boek me te vervelen 'Zijn we er al?' vraag ik zeurderig aan mijn moeder 'Nee we moeten nog ongeveer een half uurtje' antwoord ze. Ik pak mijn mp3 en luister wat muziek wat ook niet echt lukt omdat Kimberly aan mijn hoofd zit te zaniken dat ze zich verveeld (-__-) We besluiten uiteindelijk om maar weer een spelletje te spelen dit keer 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' ik begin 'ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is... groen'
'Boom blaadjes' zegt Kimberly
'Goed! Hoe raad je het?!' vraag ik sarcastisch
ok mijn beurt! zegt Kimberly vrolijk.
Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is... bruin!'
uh, boom? Antwoord ik, dit word tog geen spel zoals in brother bear he?
Nee!' Zegt Kimberly'raad nog eens!'
'Uh.. Ok mijn moeders jas!'
'FOUT!!' Zegt Kimberly vrolijk. 'Raad nog eens?
'Nee want ik zie het toch niet (-__-)'
'Ja dúh daarom is het toch ook ik zie ik zie wat jij niet ziet? Zegt Kimberly. Ik rol met mijn ogen 'Ja heel logisch, wat was het nou?' 'Chocola natuurlijk!' Zegt Kimberly nog steeds heel vrolijk. 'CHOCOLA?! HEBBEN WE CHOCOLA MEE?!' Antwoord ik meteen hyper en spring op en neer op mijn stoel. 'Anna hou daar mee op!' Zegt mijn moeder geiriteerd. 'We hebben helemaal geen chocola' Ik hou teleurgesteld op met springen op mijn stoel en sla kimberly met mijn boek. Ze wrijft over haar zere hoofd en slaat dan terug 'nu is het eerlijk! ' Zegt ze. Maar ik laat het daar natuurlijk niet bij zitten en sla haar nog een keer, zo gaan we door tot mijn vader zegt dat het hem stoort. 'Maar waar was die choco dan Kimberly?' Vraag ik maar zodat het niet weer zo stil word. 'In mijn hoofd!' antwoord Kimberly. Waardoor ze nog een klap op haar hoofd krijgt(^^). 'We zijn er!' Roept mijn moeder uiteindelijk. Kimberly en ik springen gelijk uit de auto 'Camping verkennen!' Roepen we en lopen weg. Na een ongeveer een minuutje lopen komen we bij een speeltuin. We rennen er vrolijk heen en springen op dat autoband ding en een tijdje blijven we zo schommelen. Dan komt er een klein jongentje in een zwemvest aan lopen. 'Aw kijk wat schattig!' Roep ik gelijk helemaal verliefd. Het jongetje klimt op het klimding en roept iets naar ons wat ik niet kan verstaan. 'Wat zeg je?' Roept Kimberly die het dus ook niet had verstaan. 'Ik heb een geheimpje!' roept het jongetje naar ons. 'Ow mag ik het weten?' vraagt Kimberly aan hem 'Jaaaa' antwoord hij. 'Maar dan is het toch geen geheimpje meer?' wil ik vragen maar krijg een schop van Kimberly. 'Nou wat dan?' vraagt Kimberly. 'Mijn moeder is dik! antwoord het jongetje. Ik en Kimberly krijgen de slappe lach. 'Hoe heet je?' vraag ik aan hem. Hij zegt iets wat ik niet goed kan verstaan maar het klonk als 'bijme-aag'. 'Wat zei hij nou?' vraag ik aan Kimberly, ze haalt haar schouders op en roept 'Wat zei je?'naar het jongetje. 'Bij-me-aag' herhaald hij iets langzamer. Kim?vraag ik aan Kimberly. 'Ja? Anna?' antwoord ze 'verstond jij het dit keer?' 'Ik verstond bijme-aag ofzoiets:S zegt ze 'Ja ik ook maar dat is toch geen naam?' Er komt een vrouw aan lopen 'Thijmen, kom je? zegt ze tegen het jongetje die dus blijkbaar 'thijmen' heet en niet bijme-aag. Dan herrinner ik me weer wat Thijmens 'geheim' was 'Je moeder is niet dik'Waardoor Kimberly weer de slappe lach krijgt.'Wat?Het is toch zo?' vraag ik, 'en trouwens, volgens mij hoorde ze me niet eens' zeg ik 'Ja dat hoop ik voor je' zegt Kim nog steeds lachend...