The new kid *7*

‘Dat mijn jonge vriend is de Domtoren. Het is de hoogste kerk toren van heel Nederland.’ Zei Mike.
‘Nooit van gehoord’
‘Ja, maar jij bent er ook nooit geweest’
‘Jij toch ook niet?’
‘Dit is de enige foto op deze muur die ik zelf heb gemaakt. In de zomer van 1999 heb ik hem genomen.’
‘Cool, dus jij bent in Europa geweest?’
‘1 keer maar, ik ben samen met mijn vader door europa gegaan.’ Zei Mike.
‘In welke landen ben je dan allemaal geweest?’
‘Nederland, België en Luxemburg.’ Zei Mike.
‘Hoe was het daar eigenlijk?’ vroeg ik.
‘Heel erg leuk. Het is echt melig om hun Engels te horen.’ Zei ze. ‘Maar verder kan ik het me niet echt herinneren. Volgens mij lijd ik echt aan dementie.’
‘Yeah right, jij met dementie ik zie het al helemaal voor me. Maar zo erg als mij kan het niet.’
‘Nou, zo erg is het vast ook wel niet met jou gesteld.’
‘Nou ik ben wel is een keer vergeten mijn broek naar school aan te hebben doen.’
Mike schoot in de lach. ‘Meen je dat serieus?’ vroeg ze nog half lachend.
‘Ja’ zei ik.
‘Maar dan was je waarschijnlijk 5’
‘Nee, Het gebeurde vorig jaar’ Mike keek me ongelovig aan. ‘Als je me niet gelooft vraag het dan maar aan iemand uit onze klas die zal het ook zeggen hoor.’
‘Oké, Oké ik geloof je’ Zei ze. ‘Maar zeg me dat je tenminste een redelijke boxer aan had’
‘Ehh… Nou ehm ’ Zei ik een beetje stotterend en mijn hoofd liep rood aan. Mike schoot weer in de lach.
‘WTF stond er op nu wil ik het weten’ zei ze lachend. O waarom ben ik hiermee begonnen; Dacht ik.
‘Spongbob’ Zei ik zacht. Mike moest alleen nog maar harden lachen. Ik vond er eigenlijk niet echt zoiets grappigs aan maar haar lach was aanstekelijk dus lachte ik even hard mee. Toen we uitgelachen waren ging ik op haar bed zitten.
‘Oké, nu vind ik dat jij ook iets beschamends moet vertellen.’ Zei ik.
‘Waarom zou ik.’
‘Omdat ik het ook heb gedaan en als je het niet doet…’
‘Wat dan?’ vroeg Mike met een spottende blik.
‘Dan dit!’ Ik begon haar te kietelen.
‘Oké, Oké ik geef over ik vertel iets’ Ik stopte met haar te kietelen.
‘Moet ik?’
‘Ja of je moet willen dat ik verder ga’
‘Oké’ Mike dacht even na. ‘Bij ons thuis werd er een beetje verbouwt, we kregen een nieuwe keuken. Dus waren er elke middag bouwvakkers bij ons thuis. Nou ik ging in de ochtend douchen en liep in mijn handdoek naar mijn kamer toe. Het bleek dus dat die ochtend de bouwvakkers vroeger waren, en daar stond ik dan in mijn handdoek.’
‘Echt waar?’Vroeg ik. Mike knikte.
‘Ik heb me nog nooit zo geschaamd. Het was echt een ramp vooral toen ik later die dag thuis kwam en die bouwvakkers me na floten’ Ik probeerde een grijns te onderdrukken toen ik eraan dacht dat een stel bouwvakkers naar Mike floten.
‘Maar hoe laat is het eigenlijk? Misschien moet ik even mijn ouders bellen dat ik hier ben.’
‘Het is 4 uur en gebruik deze telefoon maar’ Mike gooide een telefoon naar me en ik toetste het nummer van mijn vader in. De telefoon ging een paar keer over en ik hoorde de stem van mijn vader aan de andere kant.
‘Dit is chief Renals, kan ik u ergens mee helpen?’
‘Hey pap’
‘Hey Nick, wat is er?’
‘Ik wou even melden dat ik bij Mike ben’
‘O, leuk. Hoe is hij?’
‘”Zij” is heel er aardig, pap’ zei ik. Mike kreeg een lach op haar gezicht toen ze doorhad dat mijn vader dacht dat ze een jongen was.
‘Zei? Is het een meisje?’
‘Ja’
‘Maar zal ik je dat ophalen voor het eten want ik kom toch langs het huis’ zei mijn vader.
‘Wacht even’ zei ik tegen mijn vader. ‘Mike, mijn vader vraag of hij me op komt halen voor het eten ik weet niet of jij al iets in gedachten had?’
‘Nee, ik had nog niets in gedachten’
‘Oké,’ zei ik. ‘Pap, is goed haal me maar rond zessen op’
‘Oké zie je straks’
‘Tot later’ Ik hing op en gaf de telefoon terug aan Mike