~You're Asking What?~

Ik draaide me om, die jongen die ik zag joggen, was, is Logan Lerman.
Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ik slikte.
‘Ik eh,’ Engels slimpie.'Ik denk dat ik verdwaald ben.'
‘Je denkt dat je verdwaald bent?’vroeg hij met een glimlach.
‘Ik ben verdwaald.’
‘Waar woon je?’vroeg hij.
‘Eh, ik ben net gister verhuisd naar mijn nieuwe huis, ik denk dat het eh’
‘Jij bent mijn nieuwe overbuurvrouw denk ik.’
‘Yep, dat ben ik.’
‘Logan Lerman.’zei hij terwijl hij zijn hand uitstak.
‘Ik weet het, Aira Gaders.’zei ik terwijl ik zijn hand schudde. ‘Leuk om je te ontmoeten.’
‘ik ga nu ook naar huis, dus dat komt wel goed uit,’
‘Bedankt,’ we begonnen terug te lopen naar onze huizen.
‘Je hebt bijna geen accent, uit welk land kom je?’
‘Bedankt, ik kom uit Nederland.’ Zoals ik al verwachtte fronste hij zijn wenkbrauwen.
‘Je weet waar Engeland ligt?’ hij knikte.
‘Nederland ligt aan de overkant van de..’ hoe zeg je Noordzee in het Engels? ‘van de zee, naast Duitsland.’ Hij knikte, maar schudde daarna zijn hoofd.
‘Het is een klein land, maar ik zal het wel een keer aanwijzen op een kaart.’
‘Afgesproken.’
Het was even stil, geen ongemakkelijke stilte, maar een aangename.
‘Hoe bevalt Amerika je tot nu toe?’
Ik schoot in de lach. ‘Ik woon hier pas een dag, en jij vraagt nu al hoe ik het hier vind?’
Zijn gezicht werd een beetje rood. ‘Eh ja.’
Ik glimlachte. ‘Nou tot nu toe, bevalt mij Amerika wel.’
‘Dat is goed om te horen.’zei hij met een glimlach waarvan ik smolt.
Ik was uiteindelijk niet zo verdwaald als ik in eerste instantie dacht,
Hij liep mee naar het pad die naar mijn huis liep,
‘Bedankt, dat je me naar huis hebt geholpen.’
‘Graag gedaan,’
Ik beet op mijn lip. ‘Dan, tot snel.’
Hij knikte, ‘Daar hou ik je aan.’zei hij met een glimlach en draaide zich om en liep naar zijn eigen huis. Halverwege de straat keek hij nog achter om en gaf me nog een glimlach.
Ik glimlachte nog even voordat ik me omdraaide en naar mijn huis liep.