2.4 First day at Forks

Het regende hard en ik zit bij het raam te kijken hoe regendruppels naar beneden stroomden via het raam. De gordijnen had ik weid open getrokken en ik zat op de vensterbank bij het raam. Het maanlicht scheen door de hele kamer heen en maakte de kamer licht. Ik was regen niet gewend en was daardoor wakker geworden. Ik wierp een blik op de klok en zag dat het inmiddels vijf uur was. Misschien moest ik al ongeveer mijn tas of iets klaar maken? Ik had verder toch niks te doen. En een zeurende moeder, nee dank je! Ik stond op en deed de gordijnen weer dicht. Ik deed het licht aan en ging opzoek naar een tas. Het hoefde vast niet zo'n grote tas te zijn toch? Ik pakte gewoon één en begon spullen te verzamelen voor in mijn etui. Toen ik mijn etui gevuld had gooide ik die in mijn tas en ging zoeken naar mijn mobiel, portefeuille en andere troep die je in je tas doet. Ik wierp nog een blik op de klok en zag dat de tijd nog maar een half uurtje verder was. Ik sleurde mijn tas achter me aan en ging in de woonkamer zitten. Ik deed de tv aan. Of nouja, ik deed een poging om de tv aan te doen. Hij wou niet, waarschijnlijk had dat vader-figuur dat nog niet gedaan. Ik keek om me heen wat kon ik dan gaan doen. Ik liep naar de keuken en speurde de kasten door. Ik pakte een doos met eieren en een zak brood. Ik tikte het ei tegen het aanrecht aan. Maar ik kreeg maar geen barst in de schil. Ik gaf een goede tik tegen het aanrecht en de schil barste volledig. Een stuk schil en de inhoud van het ei lag op de grond. Het andere stuk dat ik nog vast had van de schil liet ik vallen. Oké, dat ging ik niet opruimen! De andere eieren breken ging wel goed en ik at aan de keukentafel mijn broodjes op. Ik zette de afwas op het aanrecht en pakte nog een glas met cola. Ik dronk het op een keek op de klok. Half zeven. Moesten mijn ouders haast niet eens opstaan. Ik hoorde gestommel van boven komen. Als je het over de duivel hebt! Aan het gestommel te horen was het mijn vader. Ik rende naar te trap en sprong hem om zijn nek.
'Goedemorgen!' riep ik vrolijk. Hij keek mij wantrouwend aan.
'Wat is er aan de hand? Waarom zo vrolijk, staat er een val als ik de keuken in kom?' vroeg hij met zijn ogen half dicht. Ik maakte een verontwaardigd geluidje.
'Een beetje vertrouwen?!' riep ik. Hij keek me aan.
'Oké oké, kan je de tv aansluiten?' vroeg ik lief. Hij zuchtte en knikte. Ik sloeg een vrolijk kreetje en liet mijn vader los. Ik leidde hem naar de woonkamer zette hem voor de tv en parkeerde mezelf op de bank. Mijn vader begon bezig te gaan met de tv en ik liep snel even naar mijn kamer. Ik pakte mijn autosleutels van mijn bureau af en sleurde onderweg mijn tas ook mee naar de woonkamer. Mijn vader had de tv aangesloten en zat wat te zappen op de bank. Ik ging bij hem zitten en samen keken we naar voorbij flitsende zenders.
'Dus, mam slaapt nog?' vroeg ik om een gesprek te starten. Mijn vader knikte.
'Je kent je moeder, slapen tot het bijna tijd is, en dan paniek en haast!' grinnikte hij. Ik knikte. Zo kende ik mijn moeder inderdaad. Ik was meer zoals mijn vader, een ochtend mens. Nou-ja, ik kon soms ook wel goed lang uitslapen!
'Hoe laat moet ik eigenlijk naar school?' vroeg ik toen ik weer aan school dacht. Mijn vader kreeg een grote grijns op zijn gezicht.
'Nee!' kreunde ik. Ik wist nog niet eens wat er kwam, maar ik haatte het nu al!
'Je eerste les begint om kwart over acht, maar omdat je nieuw bent...' mijn vader stopte gemeen midden in zijn zin.
'Maar omdat ik nieuw ben...' probeerde ik hem zijn zin te laten afmaken.
'Omdat je nieuw bent moet je daar kwart voor acht zijn' zei hij lachend. Ik keek hem met een raar gezicht aan. Hij begon nog harder te lachen.
'Nee! Je maakt een grapje!' riep ik. Hij schudde zijn hoofd. Ik keek op de klok. Het was kwart over zeven.
'Hoe lang is het rijden naar school?' vroeg ik, maar ik besefte me nog iets belangrijkers, 'Waar is de school überhaupt?!' riep ik uit. Mijn vader begon nog harder te lachen. Weer stommelde iemand van de trap af. Verbaast keken mijn vader en ik om. Mijn moeder keek ons glimlachend aan.
'Eerste dag maar even geen haast' zei ze slaperig. Ze ging de keuken in op blote voeten.
'Getver!' hoorden we uit de keuken komen, 'wat is dit?!' riep ze. Mijn vader keek verbaast op en sprong op, pakte mijn tas en sleutels en gaf mijn vader een kus op de wang.
'Ik moet gaan, doei!' riep ik. Ik liep naar de deur en deed hem open.
'Paloma?!' klonk het dreigend uit de keuken.
'Ik moet gaan, doei!' herhaalde ik nog een keer voor mijn moeder. Ik klapte de deur dicht en stapte in mijn auto. Ik startte hem en reed zo snel mogelijk de oprit af. Zoals ik al zei, ik ging dat echt niet opruimen! Ik gaf gas en reed over over de straten door Forks. Mijn school zou ik ooit wel vinden. De eerste dag te laat maakte toch niet uit. Ik was tenslotte nieuw, en nieuwelingen verdwaalden! Heerlijk om weer nieuw te zijn, je kon zo mooi misbruik maken van het feit dat je de wegen nog niet kende. Een groot gebouw kwam in zicht en ik reed er maar naar toe. Ik parkeerde op de parkeerplaats voor het grote gebouw. Ik keek om me heen en zag een bord staan. 'Forks High School' stond erop. Wauw, wat een originele naam!