014

Edward POV.

Christine was na de ruzie met Alice naar boven gegaan, en ik besloot om haar even rust te geven. "Moest dat nou?" riep Rosalie boos naar Alice. "Ja dat moest" zei Alice nors. "Jij hebt echt een plaat voor je kop he!" riep Rosalie. "Hoor wie het zegt, mevrouw ijdeltuit" riep Alice terug. "Ik zou kunnen zeggen, mevrouw die de toekomst kan zien, maar dat klopt niet, want je had het plan van Christine en mij niet aan zien komen" zei Rosalie arrogant. Alice haar ogen werden groot. "Je maakt gewoon misbruik van haar!" riep Alice. "Helemaal niet, ik doe tenminste normaal tegen haar. Jij wrijft het er in dat ze een keuze moest maken tussen twee jongens waar ze van hield" riep Rosalie en ze stormde weg. Carlisle schudde zijn hoofd en liep naar boven. Ik keek hem verbaasd aan. Ik ga even bij Christine kijken. Waarschijnlijk heeft Christine helemaal niks mee gekregen van deze ruzie hier beneden. "Zo, ruzie met Alice begreep ik" zei Carlisle terwijl hij de kamer verder inliep. Soms komt dit vampier gehoor goed van pas, nu kan ik tenminste goed horen wat ze daarboven zeggen. Soms is het best vervelend, als Emmett en Rosalie weer eens met zijn tweeën bezig zijn. "Negeer Alice maar, soms is ze iets te enthousiast over iets, en als iemand haar plan dan in het water gooit, is ze nogal chagrijnig" zei Carlisle terwijl hij lachte. Hmm, heb ik Christine haar antwoord nou gemist? "Gelukkig" antwoordde Christine en ze stond op. Wat gaat die nou doen? Ineens begon mijn keel hevig te branden. Ruik ik nou bloed? Ik ging als een speer naar boven en gooide de deur open. Ik keek hongerig naar Christine. Edward verman je! Val haar niet aan! Carlisle keek me waarschuwend aan. "Gaat het?" vroeg ik aan Christine terwijl mijn keel heel erg begon te branden. Christine knikte terwijl haar ogen groot waren. "Ik zal even wat verband halen" mompelde ik en ik liep mijn kamer weer uit. Dat ging maar net goed. Toen ik beneden kwam zag ik Alice geschrokken het huis binnenstormen, vreemd, ik heb niet eens gezien dat ze weg ging.

Alice POV.


Nadat Rosalie weg gegaan was liep ik naar buiten. Ik keek nog een keer achterom en zag dat Edward niet door had dat ik weg ging. Ik rende snel door het bos heen. Ineens stond ik stil. Christine zat in Edwards kamer samen met Carlisle. Ze stond op en liep naar zijn bureau. Ze bladerde wat door zijn schriften heen en haar vinger bleef haken aan een van de bladzijden. Het bloed welde op uit de wond en Edward kwam hongerig de kamer ingestormd. Wow, heftig visioen. Maar ik heb geen zin om terug te gaan en Edward te waarschuwen. Edward en Christine kunnen me geschoten worden. Het maakt me nu echt niet uit als hij haar leegzuigt, hij krijgt toch een relatie met Bella. Ik rende door maar na een tijdje begon ik me schuldig te voelen. Ik ging als een speer terug naar huis en stormde naar binnen. Daar stond Edward bij het kastje waar de verband trommel stond. "Christine" mompelde ik. "Lekker op tijd sukkel" zei Edward boos en hij pakte de verbanddoos. Hij liep daarna weer naar boven. "Hier" zei hij tegen Carlisle. Ineens hoorde ik iets kraken, het geluid was heel zacht, maar toch hoorde ik het. Wat zou dat kunnen zijn? Na een paar minuten kwam Carlisle naar beneden lopen. "Wat kraakte daar zo?" vroeg ik verbaasd. "Edward hield de deurpost iets te stevig vast" zei Carlisle. "Had Christine iets door?" vroeg ik geschrokken. "Nee, haar gehoor is niet zo goed als dat van ons" zei Carlisle met een glimlach. "Gelukkig maar" mompelde ik en ik liep naar de woonkamer en liet me op de bank zakken. Is alles toch nog goed gekomen..