*13

Sasja POV.


Toen ik mijn ogen weer opende was het enige wat ik zag een wit licht. Is dit het dan? Is dit mijn einde, ben ik in de hemel? Ik probeerde overeind te gaan zitten maar een pijnlijke steek schoot door mijn hoofd. Ik kreunde zacht en zakte weer neer en sloot mijn ogen. Als dit de hemel is, vraag ik me af hoe pijnlijk de hel is. Na een tijdje besloot ik om mijn ogen weer open te doen. Weer zag ik het witte licht, maar dit keer met een vage rode gloed. De rode gloed die ik zag voordat ik mijn bewustzijn verloor. Ik zag een vaag gezicht onder de vage rode gloed. Snel sloot ik mijn ogen weer, hopelijk heeft die persoon niks gezien. "Ik kan het niet meer aan, ik moet haar nu hebben. NU!" hoorde ik iemand vaag roepen. "Victoria wacht!" riep iemand en ik hoorde een harde knal. "Wat doe je?" riep de persoon die blijkbaar Victoria heet. "We moeten eerst terug gaan naar het bos, we hebben teveel sporen achter gelaten" riep iemand. "Maar haar bloed ruikt zo goed, ik trek het niet" riep Victoria. "Zeur niet en kom!" riep een andere man dan daarstraks. Ik voelde een windvlaag langs me heen gaan en daarna was het stil. Ik opende mijn ogen en zag nu alleen nog maar iets wits, de rode gloed was weg. Ik keek nog eens goed en zag dat ik in een witte kamer lag. Wat was de rode gloed dan? Ik besefte dat ik niet veel tijd had en stond op. Ik wankelde even en ging toen recht staan. Ik heb geen tijd om te wankelen, ik moet gaan. NU! Ik keek de kamer rond en rende naar de deur. Ik probeerde hem open te krijgen maar hij zat op slot. "Fuck" mompelde ik. De enige andere uitgang is het raam. Gelukkig is het een laag raam. Ik sloeg het raam in met mijn vuist. Het glas sneed in mijn hand maar ik negeerde de pijn, dit kon er ook nog wel bij komen. Ik klom uit en raam en keek om me heen. Waar moet ik nou heen?! Ik besloot om een kant op te rennen in de hoop dat dit de goede weg is. Ik negeerde de pijn in mijn lijf en rende zo hard als ik kan. Na een tijdje kreeg ik een zij steek en ik stopte met rennen. Dat had ik beter niet kunnen doen want ik zakte in elkaar. De pijn werd te erg en weer verloor ik mijn bewustzijn.

Edward POV.

Alice, Jasper en ik renden door het bos. Alice had net een visioen gehad. Er waren drie vampiers hier in de buurt van Forks, en ze hadden een 'prooi' gevonden. Normaal doen we daar niet veel aan, want de normale vampiers kiezen er voor om mensenbloed te drinken. Maar dit is niet een normaal persoon die het slachtoffer was, nee dit is Sasja! Ondanks dat Christine mij gedumpt heeft voor Embry, moet ik haar beste vriendin redden. "De geur van de vampiers gaat overal heen, wat zijn ze in godsnaam aan het doen?" riep Jasper. "Rustig Jazz" mompelde Alice, wetend dat hij het toch wel zou horen met ons vampier gehoor. Ineens werd een geur heel sterk, en niet zomaar een geur, nee de geur van mensenbloed. Ik keek om me heen en zag overal sporen van bloed liggen. Dit kan toch niet van een persoon zijn? "De geur is het zelfde Alice, dus het moet wel" antwoordde ik op haar gedachten. En hoe moeten we dit met Jasper doen? Red hij het Edward? Ik keek Alice raar aan, zij is tenslotte degene die in de toekomst kan kijken. Ik haalde mijn schouders op en rende snel verder. Daar in de verte zag ik iets of iemand liggen. "Daar!" riep ik terwijl ik naar de plek wees. We renden er met zijn drieën tegelijk heen. Aangezien ik sneller ben arriveerde ik als eerste. "Sasja" mompelde ik. Ik boog me over haar heen. Haar hele gezicht zat onder het bloed, en een van haar armen zat onder de sneeën. "We brengen haar naar het ziekenhuis! Bel Carlisle" zei ik en ik rende weg met Sasja in mijn armen. Ik rook haar bloed en merkte dat het heel moeilijk was om in te houden. Ik rende zo snel mogelijk naar het ziekenhuis, waar Carlisle al buiten stond om ons op te wachten. Ik drukte Sasja in Carlisle zijn handen. Dit ziet er niet best uit Edward. Ik ga snel naar binnen. Jij belt de ouders van Sasja. Carlisle liep naar binnen en liet mij hier alleen achter. Fijn nu moet ik gaan bellen, wat moet ik in godsnaam gaan zeggen?!