14. Chiron

Een man met bruin krullend haar tot net onder zijn kin en een wilde baard keek me aan. Maar dat was niet waarom ik moest gillen, ondanks de klacht van hygiëne. Net als in sommige films begon aan zijn heupen een paardenlichaam. Het was lichtbruin en glansde in het licht. En hij had vier poten, vier hoeven en een paardenstaard. Hij was een centaur. Ik stapte vier stappen achteruit. Het was niet omdat hij gevaarlijk was, maar omdat ik dacht dat het niet echt was. 'Kindje, je moet niet bang van me zijn.' Hij keek me aan en ik staarde meer naar zijn paardenlichaam naar zijn mensenlichaam. 'Net als de anderen.' hij zuchtte met zijn lage mannenstem. 'Welkom Roseline, dochter van Aphrodite. Ik wil je welkom heten.' Ik beet even op mijn lip. 'Rose',' Jessica keek me aan. 'Het is echt, geen droom.' 'Oké.' Ik ging naar de centaur toe en glimlachte even. 'Dankje -' 'Chiron.' Hij lachte diep.'Je kan zeggen, de baas hier. Welkom op het kamp, en sorry dat ik je liet schrikken.' 'Ik moet sorry zeggen.' ik lachtte even. Hij glimlachte en stak zijn hand uit. Na een kleine seconde aarzelen, schudde ik die. Zijn hand was nogal ruw, net zoals ik moest verwachten van een half paard. Hoe vriendelijk hij ook was, ik kon niet wegkijken van het deel van hem dat paard was. 'Ik begrijp het.' zei hij dan opeens diep. 'Dat je dit niet verwachtte.' 'Sorry.' Ik kwam bij mijn zinnen en schaamde me. De blos van het schamen kwam tevoorschijn op mijn wangen want ik voelde de warmte die ik afgaf. 'Dus, Roseline.' zei hij vriendelijk met een glimlach.' Als er iets is of zou gebeuren, dan kan je dat bij mij melden.' Ik knikte vaag. 'Chiron is de baas van deze campus.' zei Jessica en knikte naar hem. Hij lachte. Het was duidelijk dat ze elkaar al kenden. 'Ken je hier al mensen?' hij keek me terug aan. 'Ik weet dat het moeilijk is als enige nieuwe hier.' 'Ja.' ik lachte even.'Ik heb Alex en Natasha al ontmoet, kinderen van..' 'Apollo.' vulde hij aan. Natuurlijk kende hij ze, als hij de baas was. 'Wel Roseline, fijn om je te ontmoeten. Maar ik moet nu weg, alles klaar maken voor het kampvuur en het gevecht. ons 'verover de vlag' spelletje.' Hij knikte mij en Jess gedag 'Tot dan. En goed je best doen.' Hij knipoogde en was weg. 'Wow.' snel liet ik me op het witte bed vallen. 'He.' Jessica ging naast me zitten. 'Knijp me.' zei ik opeens en ze keek me aan. 'Ik wil voelen of het echt is.' verklaarde ik. 'Het is echt.' glimlachte ze en sloeg een arm om me heen. 'Het is echt en je weet het.' Ik haalde mijn schouders op en zuchtte:'Ik heb alleen tijd nodig om het te gaan geloven.' Ze knikte en lachte. ' Chiron lijkt .. aardig.' zei ik in een poging om daarover verder te praten. Jessica giechelde even om mijn plotse zin;'Ja. Hij wilt hetbeste voor de kinderen hier. Hij is aardig, hij beschermt ze.' ik knikte en liet een lachje om mijn lippen vallen. 'Weet je wat.' Jessica stond recht, onverwacht en ik keek haar na. 'Chiron heeft gelijk, we moeten ons klaarmaken.' 'Voor?' ik trok een wenkbrauw op en begreep haar niet. 'Het gevecht.' ze lachte naar me. 'Gevecht?' 'Dat spelletje waar hij over bezig was.' vertelde ze.'Dat is vandaag. Je moet de vlag verdedigen. Ken je dat?' Ik knikte, vroeger, vroeger had ik dat wel eens gedaan. 'Wel, hier is het wat serieuzer.' legde ze uit. 'Je gebruikt een zwaard en schild, maar je moet helemaal niemand veel pijn doen. Het is om je voor te bereiden. Je moet bescherming aandoen.' 'Wàt?' Ik wilde het niet doen, niet doen. 'Komaan, Rose.' zei Jessica en keek me aan met puppyogen.