[2.8] The Transformation

Ik wil wel eens weten wat er in dat hoofdje van haar rond gaat. Waarschijnlijk heeft ze mijn grijns opgemerkt want ik bespeur precies een vleugje angst. Of is het een andere emotie? Misschien wel verbazing. Wat maakt ze me ineens toch zo onzeker. Mijn keuze om haar te transformeren lijkt ineens een hele slechte keuze. Misschien kan ik haar beter vermoorden.

Ze is onvoorspelbaar. Daarnet had ik ook nooit gedacht dat ze het lef had om me te duwen. Een kleine grinnik ontsnapt er uit mijn mond. Ze heeft wel lef, maar is dan wel weer bang van mij. Of was het toch verbazing? Nu ben ik weer bij mijn beginpunt! Wat doet dat meisje toch met me? Ik moet nu echt een keuze maken. Transformeren of geen getuigen.

Tik…Tak

Ik twijfel geen seconde langer. Ik neem haar bij de nek met mijn armen, ze kan niet weg. Terwijl hoor ik haar verbaast naar adem happen. Haar handen grijpen naar mijn armen. Mijn armen rond haar nek zouden haar kunnen wurgen, maar ik plaag haar gewoon een beetje. Angst overspoelt haar door een trilling die door haar hele lichaam te voelen is. Ze knijpt haar ogen dicht. Denkt ze dat dit haar einde is? Dat is het sowieso, einde aan haar leventje als kind. De start van een leven als Engel des Doods.

Ik trek haar gezicht dichter bij het mijne. Mijn mond komt nu vreselijk dicht bij haar oor. Ze heeft haar ogen nog steeds dichtgeknepen. Het is zo voorbij meid. Ik blaas tranfsorstof in haar oor. Enkele seconden later voel ik haar kracht in haar handen verzwakken. Dan valt ze neer op de grond, bewusteloos. Nog niet wetend wat haar te wachten zal staan. Mijn grijns veranderd in een lachje.