Paramore and Amy [7]

Hayley kuste me nog een laatste keer en fluisterde dat ze me nog zou bellen. Ik knikte en stapte uit de auto. Het was ondertussen beginnen regenen dus liep ik snel naar de voordeur. Toen de deur net open was sprong Hayley uit de auto en liep naar me toe. 'Amy, wacht!' Ik draaide me om en Hayley vloog in mijn armen. 'Wil je wel iets voor me doen?' 'Tuurlijk.' 'Oké. Wil je dit alsjeblieft aan niemand zeggen, zelfs niet aan Sam. Ik wil niet dat dit uitlekt bij de pers.' 'Oké. Betekent dat dat je het dan ook niet aan de jongens zegt?' 'Ja, het is ons geheimpje. Maar ik praat hier later wel nog eens over.' Ik glimlachte en knikte. Ze drukte haar lippen nog een laatste keer op de mijne en liep toen terug naar de auto. Ik bleef haar aanstaren tot de auto terug weg was en liep daarna pas naar binnen. 'Amy? Ben jij dat?' Hoorde ik mijn moeder vanuit de verte roepen. 'Ja, ik ben het.' Een paar tellen later stond mijn moeder voor me en vroeg: 'Waar bleef je zo lang?' 'Ik was bij een vriendin. Heb je me gemist?' 'Je kon me wel eens waarschuwen voor je weg ging.' 'Sorry mam.' Ik zuchte en liep naar de zetel. Ik liet me erin ploffen en haalde mijn gsm boven. Ik stuurde een kort berichtje naar Sam om te zeggen dat het zalig was, maar ik zei niks over dat we samen zijn. Niet veel later stuurde Sam al terug. Ze zei dat ze me vanavond even zou bellen. Ik stak mijn gsm weg en zette de tv aan. Toen ik even naar TMF keek veranderede het liedje plots naar 'Turn It Off' van Paramore. Er verscheen meteen een glimlach om mijn mond. Ik nam meteen mijn gsm weer en stuurde naar Hayley dat ze op tv was. Toen ze vroeg met welk liedje zei ik dat het een van mijn lievelings liedjes was en dat ze er zelf moest achter komen.

Even later toen ik rustig aan tafel zat te eten werd ik plots gebeld. Ik haalde mijn gsm boven om te zien wie het was en toen ik zag dat het Hayley was, sprong ik meteen recht. 'Mam, sorry maar deze moet ik opnemen.' Ik liep snel naar mijn kamer voor mijn moeder iets kon zeggen en nam de telefoon op.
'Hey liefje, stoor ik?' 'Neen, jij kan me nooit storen.' 'Oh, zo lief. Maar Amy, ik heb een vraagje. Zou je het zien zitten om morgen bij me te blijven slapen?' 'En of ik dat wil! Maar lukt dat wel? Ik bedoel met Jeremy en de rest.' 'Jeremy en Zac zijn niet thuis. We zullen alleen een beetje last van Taylor hebben, want Josh doet niet zoals Jeremy en Taylor.' 'Oké, maar ik moet eigenlijk toeleggen want mijn moeder gaat anders klagen dat mijn eten koud is.' 'Was je aan het eten? Dan heb ik je dus toch gestoord.' 'Neen liefje, ik vind het niet erg, je mag me altijd storen.' Ik hoorde haar lachen, nam afscheid en legde toe.
Toen ik terug aan tafel ging zitten vroeg mijn moeder wie het was. Ik mompelde iets onverstaanbaars en daardoor wist ze dat ze het gewoon niet mocht weten. Altijd als ik iets momeplde was het omdat ze het niet mocht weten. Zo had ik ooit eens speelgoed van iemand uit mijn klas gestolen en toen mijn moeder me ermee zag spelen vroeg ze van waar ik het haalde. Ik mompelde net als nu iets onverstaanbaars en ze wist meteen dat ik het van één van mijn klasgenootjes had afgepakt.