Chapter 5. Leave me, somewhere out there, so I can die in peace

Still Justins pov:

Justins pov:

Faith zit naast me in de tourbus. Ze zegt de hele tijd niks. Aan de andere kant naast haar ligt Demon te slapen. Ik kijk naar wat filmpjes van Mystery op mijn laptop. 'Ken jij Mystery?' vraag ik om de stilte te verbreken. Faith schudt haar hoofd en weer wordt het doodstil. Ze staat op en loopt naar haar kamer. Demon springt overeind en loopt haar achterna. Zuchtend kijk ik naar het scherm. wat een gezellig meisje. Ik besluit wat te gaan filmen om dat daarna op youtube te zetten. 'Hello people, this is Justin Bieber...' Terwijl ik wat aan het lullen ben loop ik in de richting van Faiths kamer. Ik doe de deur open. Faith kijkt me verschrikt aan. 'This is Faith and her doggie...' Dan zie ik voor het eerst Faiths ogen. Ik kan alleen nog maar kijken in haar felgroene ogen. Dan draait ze haar hoofd weg. 'S-sorry, i-ik had m-moeten vragen of, je weet wel, het w-wel wil,' stotter ik. Faiths zwarte haar valt weer voor haar ogen. Weer valt er een doodse stilte. 'Waarom praat je niet tegen me?' vraag ik. Het wordt weer stil. Dan beginnen haar schouders te schokken en tranen vallen op de grond. Ik loop geschrokken naar haar toe. 'Wat is er met je?' Ze rent weg. Demon rent haar achterna na eerst boos naar mij gegromt te hebben. Verbaasd blijf ik staan. ik heb geen flauw idee wat ik moet doen. De camera die ik nog steeds vast heb leg ik ergens neer. Dan stopt de bus ergens en ik hoor luid gegil van buiten komen. 'We zijn er,' roept de chaffeur. Ik blijf wachten op Faith. Dan komt ze aanlopen, alsof er nooit iets is gebeurt. Mijn bodyguard opent de deur, ik loop er achterna en daarachter loopt Faith met Demon. Ik loop tussen de fans door naar een podium. Ik ga er opstaan en roep: 'Hello folks!' alle fans beginnen keihard te krijsen. 'Vanwege het "ongelukje" bij mijn vorige optreden heb ik nu een bodyguard, Bob.' Bob knikt even en een paar fans gillen. 'En een waakhond, Demon met zijn verzorgster Faith.' Ik kijk om me heen. naast me staat alleen Demon. Faith is nergens te bekennen. Ik ga verder met mijn praatje, en dan lopen we weer terug naar de tourbus. Binnen zit Faith op een bank naar buiten te kijken. Demon loopt op haar af en gaat naast haar liggen.

*avond*

Ik lig op mijn bed in de bus met de videocamera in mijn handen. Ik bekijk het filmpje dat ik vandaag heeft gemaakt. Ik zet het filmpje stil op het moment dat Faith recht in de lens kijkt. Ik bestuur haar groene ogen. Ze zitten vol verdriet en angst. Opeens krijg ik inspiratie voor een liedje. Ik wil mijn gitaar pakken, maar ik zie hem nergens liggen. Ik rommel tussen mijn spullen maar ik kan hem nergens vinden. Ik loop door de bus in de hoop iets te vinden. Dan hoor ik iets uit de kamer van Faith komen. Zachtjes open ik de deur en kijk om het hoekje. Ze zit op haar bed met mijn gitaar in haar handen. Een lach staat op haar gezicht en haar vingers tokkelen langs de snaren. Haar ogen twinkelen vrolijk. Ik probeer de deur verder te openen maar dan kraakt hij. Faith kijkt verschrikt op. Haar ogen staan weer verdrietig en de lach is van haar gezicht. 'Ga door, ik vond het goed,' zeg ik. Ze loopt naar me toe en legt de gitaar in mijn handen. Het voelt alsof ze me niet kan verstaan, een andere taal spreekt. 'Kun je Engels?' vraag ik. Ze kijkt me aan of ik gek ben. 'Vast wel,' mompel ik. Ik ga naast haar op het bed zitten en speel een paar akkoorden op de gitaar. 'Kun je zingen?' vraag ik. Faith schudt langzaam haar hoofd. 'Vast wel, iedereen kan zingen.' Ik begin Baby op de gitaar te spelen, en na een poosje ga ik meezingen. Faiths hoofd beweegt zachtjes mee met de muziek en ze sluit haar ogen. Na het nummer opent ze ze weer. Ik geef haar de gitaar. 'Wil jij wat spelen?' Faith twijfelt en pakt voorzichtig de gitaar aan. haar vingers glijden over de snaren. dan begint ze een nummer te spelen dat ik niet ken. maar het klinkt geweldig. een klein lachje verschijnt weer op haar gezicht. 'Wow, dat was echt gaaf,' zeg ik. Faith went haar hoofd af. Ik til haar kin op. 'Waarom wil je niet met me praten.' Ze pakt een kladblok en schrijft iets op. Dan geeft ze het blaadje aan mij. "I should be dead. turn your back on me and don't look, so I can die quietly" staat erop. 'Wat?! waarom zou je dood moeten zijn?!' Ze schrijft weer wat op. "Because he gave me his life"