'DE ontmoeting'

Woensdagmiddag

We spraken af dat ik rond 2 uur bij hem zou

zijn.

ik was bang, maar langs de andere kant ook heel

blij.

Ik fietste bij hem,

Belde aan bij de deurbel en 5 minuten wachte ik

Maar, niemand deed open.

Ik zag een jongen de straat in rijden,

Hij was het

Euhm.. ''Hallo''

Hij: Hey

Hij pakte zijn sleutels en deed de deur open

het was een kil huis en ik hoorde iemand

hoesten.

''Gaan we naar boven'' Vroeg hij.

Oké

En opnieuw hoorde ik diezelfde hoest

Let er maar niet op zij hij...

Ik vond het raar,

Was het een kind?

ik probeerde men gedachten op iets anders te

zetten, en lie de trap op.

Kom maar in mn kamer zij hij.

Men ogen werden groot

In zijn kamer was behang van de muur gescheurd

en lag alles door elkaar op de grond.

Hij: Let niet op de rommel

Niet erg hoor >>> kon ik ernog uitbrengen.

We waren klaar met onze taak

En hij vroeg of ik nu weg wou gaan.

Hij ha iets een tikkeltje mysterieus

maar eigenlijk best wel intelligent.

Hoewel de manier dat hij vroeg naar beneden

te gaan niet zo lief was.

Ik ging toch maar naar beneden en hoorde

weer die hoest. Ik vond het maar wat raar.

Opeens zag ik iemand door de glazen

binnenhuisdeur voorbij lopen.

Ik was bang en besloot snel te vertrekken

Op mijn fiets zat ik heel te tijd diep na te

denken, dat ik op een gegeven moment bijna

onder een auto was gereden.

Ik kwam thuis rond half 6

Mam vroeg hoe het was geweest.

ik ging naar men kamer want ik zei tegen mama

dat ik geen honger had.

Ik had men pyjama aangetrokken.

Om in men bed te gaan liggen, ik was doodop.

In mijn slaap hoorde ik mama roepen,

Kom je naar 'Thuis' kijken?

Maar ik was al lang in dromenland......