*12

Sasja POV.

Ik had Christine thuis afgezet en ik reed rustig naar mijn eigen huis toe. Ik hoop dat mama niet weet dat ik gespijbeld heb, straks heb ik nog een probleem. Ik stapte de auto uit en liep naar binnen. "Ik ben thuis!" riep ik. Sean komt op me afgestormd. "Waar was jij?" vroeg hij. "Ik ging Christine weg brengen, hoezo?" vroeg ik terwijl ik mijn jas ophing. Ik wou naar de keuken lopen maar Sean ging voor me staan. "En vandaag? Waar was jij vandaag? vroeg hij. "Op school" zei ik en ik duwde hem aan de kant. "Lul niet! Ik had les met je! En jij, jij was er niet! Dus vertel, waar was je?" riep hij boos. "Jij spijbelt toch ook wel eens" riep ik naar hem terwijl ik voor hem ging staan. "Dat komt zeker allemaal door Christine?" riep Sean. "Sasja die spijbelt?" vroeg iemand anders dan Sean. Ik keek achter hem en zag Eric en Mike zitten. "Great, zitten die losers hier ook in huis" zei ik en ik duwde Sean aan de kant. "Ik zeg toch ook niks over jou vrienden?" riep hij boos. "Pardon?! Jij zit alles een beetje op Christine af te schuiven!" riep ik boos. "Vind je het gek?" riep hij. "Ja! Ik vind het gek ja! Het was mijn idee, hoor je MIJN idee!" schreeuwde ik. "Laat me niet lachen" zei Mike. Sean en ik draaiden ons tegelijk om. "En bemoei jij je er niet mee!" riepen we tegelijk. "Als Eric iets zegt wordt het goedgekeurd, zeg ik iets krijg ik 2 personen tegen me" mompelde Mike. "Eigen schuld" zei ik en ik ging er snel vandoor. Ik rende snel naar boven en deed mijn deur op slot. Ik liet me op het bed zakken en staarde naar het plafond. Dit is de eerste keer dat ik echt ruzie met Sean had. Ik voelde mijn mobiel in mijn broekzak trillen. Ik haalde hem eruit en bekeek van wie die was. Christine. Ik vraag me af wat ze moet. Hee Nerd, Need your help! Embry is hier, en heeft overal, maar dan ook echt overal kaarsjes neergezet. Hij heeft het verhaal uitgelegd en blablabla. Wat moet ik doen? Aahw, hoe lief. Ik wou dat ik zo'n lief vriendje had. Ik smste Christine snel terug. VERGEVEN NATUURLIJK! ookal gedroeg hij zich als een stomme eikel! See you morgen! stuurde ik. Ik had geen zin om hier te blijven dus ik besloot maar om naar buiten te gaan. Ik haalde mijn deur van het slot af en ging de trap af. Ik liep naar buiten. Waar zal ik eens heen gaan? Ik besloot om maar een boswandeling te maken, Christine zegt altijd dat je daar rustig van wordt, en dat het lekker is om in de bossen te lopen.

Ik weet niet hoelang ik al aan het lopen ben, maar lang is het zeker. Het begon al te schemeren. "Shit" mompelde ik en ik keek om me heen. Volgens mij ben ik wel heel erg diep in het bos. Ik hoorde wat gekraak gekraak achter me. Ik draaide me snel om maar zag niks. Ineens voelde ik een windvlaag lang me heen. Ik draaide een rondje maar zag nog steeds niks. Ik begon snel weg te rennen. Ik knalde ergens tegen aan, en het volgende moment lag ik ineens tegen een boom aan. Ik kreunde van de pijn in mijn hele lijf. Ik keek omhoog en zag een aantal personen staan. Ook zag ik een vage rode gloed, een soort van vlam of iets dergelijks. Langzaam werd het beeld zwart en verloor ik mijn bewustzijn.