Paramore and Amy [2]

'Ik noem Amy.' 'Mooie naam.' Zei Hayley met een klein schattig lachje. Ik lachte verlegen terug en staarde in haar ogen. Ik besefte het niet, maar blijkbaar staarde Hayley ook in mijn ogen. We werden alletwee wakker geschud door Jeremy. 'Hayley, we moeten maar eens verder doen met onze boodschappen of Josh, Zac en Tayler gaan klagen dat we weer zo laat zijn.' 'wat? Oh, euhm.. ja. Ga maar al zonder mij, ik kom wel achter.' stamelde Hayley dromerig. Jeremy haalde zijn schouders op en liet Hayley en mij alleen achter. Ze lachte een beetje nerveus en ik zag dat ze naar woorden zocht. 'Ik euhm.. zou je.. mag ik je gsm nummer hebben? Ik zou graag contact met je blijven houden.' zei ze verlegen. 'Ja! Tuurlijk, ik ben blij dat je het vraagt.' antwoordde ik met een smile op mijn gezicht. Toen ik ook haar nummer had gekregen zei ze dat ze bijna moest vertrekken. 'Oh, oké.' had ik een beetje verdrietig geantwoord. Ze gaf me snel een knuffel en fluisterde 'Bedankt' in mijn oor. Ze gaf me een kus op mijn wang en liep dan snel weer weg. Dromerig bleef ik haar na staren toen ze zich plots omdraaide om te kijken of ik er nog was. Ik voelde dat ik rood werd. 'Betrapt.' dacht ik bij mezelf. Ze lachte, smeet een kushandje en liep weer verder.

Ik zocht terug naar mijn moeder en zei dat ik terug naar huis wou gaan. 'Als je nog 20minuutjes wacht kan ik je naar huis brengen.' 'Neen neen, ik ga wel met de bus.' 'Ook goed. Maar Amy lieverd, ik heb vanavond een etentje met het werk, als je wilt mag je meegaan.'
Mijn moeder is eigenlijk eerder een vriendin en ik ga af en toe eens mee naar haar etentjes met het werk. Ze kennen mij daar ondertussen al. Vroeger toen ik nog te jong was om alleen thuis te blijven ging ik altijd mee naar de etentjes.
'Bedankt, maar vanavond niet. Ik denk dat ik eens bij Sam blijf slapen.' 'Oké, doe haar mijn groeten.' Ik knikte en verliet de supermarkt nog altijd blij dat ik Hayley en Jeremy had gezien.