11. Alex

Ik draaide me snel om, geschrokken, en sloeg bijna mijn blonde krullen in een jongen zijn gezicht. Maar dat leek hij duidelijk niet zo erg te vinden. Hij had kort, maar niet zo kort, bruin haar en chocoladekleurige ogen. Niet melkchocolade-ogen, maar pure chocolade-ogen. 'Hoi.' zei ik en keek hem glimlachend aan. Ik wist niet wat ik moest denken, was het zo makkelijk om vrienden te maken hier? 'Ben je hier net?' Hij stelde zijn vraag anders, maar het was om hetzelfde antwoord te geven. 'Ja.' ik glimlachte en hoopte dat Jessica snel zou komen, met vreemden praten was niet echt een van mijn specialiteiten. 'Cool.' Hij lachte schattig naar me en kreeg kuiltjes in zijn wangen. Hij zou een goede vriend kunnen worden, een Justin-vriend misschien. 'Ik ben Alex.' zei hij en keek me nieuwsgierig aan. 'Jij?' 'Ik ben Roseline.' zei ik glimlachend en keek naar de andere tieners. Die liepen gewoon voorbij. 'Van wie ben jij de dochter?' Shit. Ik wist dat die vraag ging vallen maar ik probeerde die te vermijden. In mijn gedachten lachte mijn moeder naar me, met hetzelfde blonde haar. 'Van Aphrodite.' zei ik en glimlachte vaag. 'Of dat wil zeggen; Zij is mijn moeder.' Hij keek me aan, maar niet alsof hij dacht dat ik gek was, anders. 'Ik van de god Apollo.' zei hij trots. 'De god van muziek en zon.' 'Wow.' ik keek hem aan;'Ik hou van muziek en de zon.' Hij lachte zijn tanden bloot:'Wel, dankje.' Ik glimlachte en keek naar de anderen. 'Jij van natuur en liefde.' Ik lachte. 'Dat is waar.' 'En schoonheid, dat is ook waar.' Ik moest blozen:'Wel, dankje.' Ik voelde me opgelaten om het complimentje maar ik wilde hier snel weg. 'Eu. Moet je een rondleiding?' 'Eh. Ké.' Ik haalde mijn schouders op. 'Dan haal ik mijn zus erbij.' zei hij lachend. 'Hé, Natasha. Kom eens.'