9. The camp

Het was raar. Bomen stonden in het rond verspreid, met hun grasgroene bladeren als een kroon op hun kruin. Maar op éen plek, die ene plek stonden er geen bomen. Alleen groen gras dat ruisend meebewoog met de wind die opwaaide. Op die plek stond een rechthoekige deur, zonder de deur maar alleen het lichte hout dat de rechthoek maakte. Pap keek me triest aan wanneer ik door de deur wilde stappen. 'Roseline?' 'Ja?' ik stopte en keek hem aan. 'Ik kan niet verder.' Ik begreep hem niet, ik begreep hem helemaal niet. 'Wat?' 'Hij bedoelt dat hij niet door de deur kan.' verbeterde Jessica.'Ik had toch verteld dat gewone mensen hier niet binnen konden?' 'O.' mijn keel werd droog. Mijn pap glimlachte, neerslachtig. 'Dag Rose.' zei hij en ging naar me toe. Ik liep naar hem toe en knuffelde hem. 'Dag pap.' Ik slikte en probeerde de tranen binnen te houden, ik ging hem missen. Ik wist het. Pap streelde mijn haar en ik beet op mijn lip. Hij zuchtte en liet me los. 'Weet je zeker dat je je koffers kunt dragen?' Hij keek me met een glimlach aan. 'Het is veel, heh.' Hij lachte. 'Ha-ha-ha.' zei ik lachend. Ik lachte even naar hem en sjouwde samen met Jessica mijn koffers naar de deur. Ik ging erdoor en er leek geen andere lucht te zijn, ondanks pap niet binnen kon. Ik zwaaide nog even naar hem en hij draaide zich om. De campus was best mooi, niet wat ik verwachtte. 'Huisjes' doemden op en vanvoor was er een enorm groot gebouw van glad, donker hout en dingen die ik niet identificieerden. Pubers liepen rond, met een zwaard om te vechten en gewoon babbelend ook. 'Laat mij het maar doen.' zei Jessica en liep weg met mijn koffers. 'Ga jij maar alles verkennen.' Ik knikte en liep voort. Mensen zaten met pijl en boog te schieten, te vechten met elkaar met een zwaard. Ik snapte het niet, ik had dat nooit gedaan. 'Hey, ik heb je hier niet gezien.' zei een mannelijke stem achter me.