One has to die, because of the other...

I did it because of you...
'Bill doe het niet!' riep ik uit.
'Ik kan het niet!' zei hij hulpeloos. 'Ik moet het doen!'
'Nee! DAn doe je iedereen pijn. Denk aan de fans, de band, je moeder, Andreas, je broer en aan mij!'
'Als ze erachter komen... dat wij... wat hebben... is mijn carrière voorbij...'
'Waarom dat doen?!' riep ik hulpeloos uit.
'In Amerika zijn ze tegen homo's, dat weet je! Ik kan het de jongens niet aandoen door hun droom om daar door te breken, kapot te maken!'
'Maar zodra ze jou niet hebben, kúnnen ze niet eens doorbreken!' zei ik. Bill twijfelde. Hij wist dat het waar was. Ik liep voorzichtig naar hem toe. Hij hield het pistool trillend vast tegen zijn slaap. Hij was bang... dat voelde ik, écht bang. Bang voor de dood. En ik was bang, bang voor zíjn dood. Ik kon niet zonder hem en hij niet zonder mij.'
'Bill... alsjeblieft... doe het niet...' zei ik zacht. Mijn stem weigerde te praten, maar toch kwamen de woorden uit mijn mond.
'Andy... Ik moet het doen...'
'Dan ga ik met je mee...'
'Nee! Dat doe je niet!' riep Bill verschrikt uit.
'Jij bent mijn enige grote liefde. Ik sterf voor jou. En... als jij dood bent... van wie moet ik dan nog houden? Ik kan niet zonder je...'
'Sorry... het moet. Ik wil niet dat het jouw leven kost, dus zal ik gaan. Ik wil zo min mogelijk mensen pijn doen...'
'Waarom doe je dan wel míj en nog belangrijker: jezelf, pijn?' Ik zag dat Bill zijn vingers nog erger begonnen te trillen.
'Omdat het niet geaccepteerd zal worden! Ze zullen er alles aan doen om ons uit elkaar te halen!'
'Daar zullen we wel doorheen komen... We hebben elkaar en dát telt.'
'Andy ik kan het niet... Ik wil er niet meer over nadenken dat heb ik al genoeg gedaan...' Zijn hand werd vaster. Mijn keel zat dicht en vertikte het om enig geluid te maken. Ik voelde de warme tranen over mijn wangen glijden. Toch lukte het me uiteindelijk weer iets te zeggen en bij mijn positieven te komen.
'Bill... ik doe het wel... dan kan jij verder met je leven,' zei ik en griste het pistool uit zijn handen. Bill gilde.
'Nee Andy! Alsjeblieft niet!'
'ik doe het voor jou Bill...' fluisterde ik. 'Ik zal altijd van je houden... áltijd...'
Het laatste wat ik me kan herinneren is een knal en het huilende gezicht van Bill. Nooit zouden we samen kunnen zijn. Alleen maar hier. Hier... in ónze wereld, in ónze dood, met ónze gedachten en ónze liefde...