[2.6] The Transformation

Ik zit geknield op handen knieën, verstopt achter het gordijn. Ik houd mijn adem lichtjes in zodat ik de voetstappen van Sabine kan horen. Ik hoor ze zachtjes dichter en dichter komen. Tot ik iets hoor vallen. Ik hap snel naar adem van het schrikken. Ik hoop dat ze me niet gehoord heeft. De voetstappen houden in ieder geval op.

Ik piep zachtjes door het gordijn. Ik zie het ene meisje staan. Volgt ze me? Ze ziet me niet. Ze kijkt enkel naar Sabine en Sabine heeft ook nog enkel aandacht voor haar. Als het meisje haar handen op elkaar legt en een kamer binnen gaat, volgt Sabine meteen. Ik blijf nog even wachten, maar mijn nieuwsgierigheid is te groot.

Ik kruip achter het gordijn vandaan en loop richting de kamer. Ik kijk door het deurgat en zie Sabine op het balkon staan, met het meisje achter haar. Ik durf niets te zeggen en loop zachtjes naar de twee. Sabine wil zich omdraaien maar het meisje weerhoudt dat en duwt haar over het balkon heen. Een dof geplof is het resultaat.

Ik loop dichter naar het meisje toe. Nu kijkt ze zelf even over de reling heen. Nu moet ik iets doen! Het meisje heeft er voor gezorgd dat ik nu naar mijn oom moet! En ze dood mensen zonder reden! Ze is niet lief! Ik ben boos op haar! Ik zet enkele passen naar haar om haar te duwen, maar ze vliegt ineens boven me uit. Ze had me opgemerkt! Maar hoe kan ze in de lucht blijven? Hoe kan het dat ze vliegt? Zo raar. Voor ik het weet neemt ze mij vast en ben ik mee de lucht in.