5. Aphrodite?

Ik hoorde pap zuchten:'Ik moest weten dat ze het wilde weten en meeluisterde.' 'Ja.' Jessica beaamde hem.'En ze heeft het recht om het te weten.' 'Roseline?' pap riep me en ik stond vliegensvlug op. Snel wilde ik terug naar de woonkamer van Jessica lopen, ookal wist ik dat ze mij hadden gehoord. 'Roseline?' Jessica keek me aan, maar niet boos zoals ik verwachtte. Eerder verrast en vriendelijk. 'Oo, sorry Jessica! Ik wilde niet- Maar ik wilde begrijpen wat er aan de hand was. Sorry!' Het floepte eruit. Ze keek me glimlachend aan en gaf me een aai over mijn hoofd:'Ik begrijp het, meisje. Kom maar mee, dan leg ik het allemaal uit. Ik knikte en liep met haar mee naar pap. En zo had ik hem nog nooit gezien. Hij keek ernstig en serieus maar ook erg bezorgd. En iets in zijn gezicht verraadde dat hij me niet kwijt wilde van iets. 'Ik wilde het niet zeggen.' fluisterde hij. Jessica knikte en ik begreep er niets van. Ik ging zitten. Ze volgde mijn voorbeeld. 'Roseline.' zei ze veel te serieus. 'Heb je ooit iets raars meegemaakt? In verband met liefde of de natuur?' 'Eu.' Ik dacht na. 'Ik kan mensen goed koppelen. En natuur, ik ben er graag.' 'Dat dacht ik al.' Jessica keek even naar pap, die ons niet aankeek. 'Roseline. Ik weet dat je het niet zal geloven.' zei ze terug.' Maar ik moet je iets vertellen. Toen je moeder hier kwam, leek ze normaal. Er zijn verhalen dat Goden van de hemel naar beneden kwamen en verliefd werden op gewone mensen. Kinderen waren het resultaat van deze relaties. Maar op een moment riep de oppergod Zeus alle goden terug bij hem en verbood ze enig contact te hebben met hun kinderen met de aardse mensen. Hoe graag ze ook wilden. ' 'En waarom vertel je dat?' vroeg ik aan haar maar wist het diep in mijn hart wel. 'Rose', op een dag kwam je moeder hier en zag je vader. Ze werden verliefd en jij kwam. Maar je moeder mocht niet meer hier zijn, ze kon niet. Rose, jouw moeder is de godin Aphrodite, de godin van de liefde en de natuur. Dat is zo.' Ik keek haar terug met een opgetrokken wenkbrauw aan :' Maar dat kan niet.' 'Jawel.' zei Jessica te serieus. Ik wilde het niet geloven, maar ik wist dat het echt was. Mijn hart wist dat het echt was. 'Het is zo, mijn dochter.' zei diezelfde moederlijke stem in mijn oor en ik verschoot geweldig hard. 'Ik weet het niet.' zei ik. Ik moest nog overtuigd worden. 'Kom mee. Dan bewijs ik het.' Jessica glimlachte en trok me mee.