[2.4] The Transformation

Bij het home aangekomen land ik vlak bij een boom. Ik klim erin en bekijk het home. Er zijn enkele lichten aan die op dit uur eigenlijk uit moeten zijn. Wanneer ik goed kijk zie ik een klein kinderhoofdje bij het raam, zich verstopt achter het gordijn. Mia. In een snelle vaart loopt er een brunette langs. Ze heeft Mia niet gezien. Wat is dat kleine meisje van plan?
Ik laat me uit de boom zakken en sluip naar de achterdeur. Uit een klein zakje in mijn kleedje neem ik mijn loper. Niet zomaar een loper, een loper die op elk slot ooit gemaakt past. Ik steek de loper in de deur en ga dan naar binnen. Ik steek de sleutel weg en tast in het duister naar de lichtschakelaar. Gevonden. Ik ben in de keuken beland. Hier mag wel eens een keer meer worden schoongemaakt. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op mijn gehoor. Iedereen is boven, Mia dus ook. Ik loop de volgende kamer binnen en knipper het licht aan. Een sobere leefkamer. Een eettafel met wat bouwvallige stoelen, enkele oude zetels klaar voor het stort, een kleine tv en een boekenrek dat amper boeken bevat. Ik loop door naar de volgende deur. Als ik hem open zie dat ik in de gang beland ben. De enige meubels die hier staan zijn een sobere voordeur, een halfverwelkte plant en een trap die naar boven leid. Op naar boven, daar waar het licht brand. Ik kan vanaf hier iemand al snel heen en weer horen lopen. Waarschijnlijk de brunette. “Mia waar ben je, je moet in bed liggen. Verstoppertje spelen is voor een andere keer! Mia!” roept er iemand, waarschijnlijk de brunette. Ik ben boven en zie dat de brunette door heeft dat Mia achter het gordijn staat. Dit is mijn kans om Mia mee te nemen. Ik moet de brunette afleiden. Een grijns ontstaat op mijn gezicht. Een opzichter meer of minder op de wereld maakt niet veel verschil. Wat is mijn vak toch geweldig.