1.4 De Aankomst

Eenmaal aangekomen bij het hotel had iedereen enorm veel honger. Kirsten ging snel de sleutels van de hotelkamers ophalen en de spullen werden al snel in de kamers achtergelaten. Op straat werden de drie Amerikanen heel de tijd nagekeken, aangezien ze dat soort mensen in Antwerpen niet gewoon waren. Buitenlanders, barbie’s en rijke mensen zijn dagelijkse kost, maar drie buitenlanders met een rockattitude kom je niet vaak tegen in de drukke straten van Antwerpen, meer in de steegjes.
‘Zullen we naar De Muze gaan?’ vroeg Jolien bedenkelijk. De Muze was een gezellig jazzcafeetje, dicht bij de Groenplaats en de kathedraal. Het was er altijd heel gezellig, je kreeg er lekker eten en het was de perfecte plaats om tot rust te komen. Iedereen stemde meteen toe en al geeuwend slenterden ze richting het café. Eenmaal bij het café aangekomen, zocht Kirsten enkele leuke plaatsen op de bovenverdieping, zodat ze een mooi zicht hadden over het hele café. De hele maaltijd bleef Del stil, niet in staat om zijn hersenen te laten werken na zo’n lange vlucht. Jason en Eric daarentegen konden niet stoppen met vertellen over hun tour in Japen. Met een glimlach op hun gezicht luisterden de meisjes gefascineerd daar alle avonturen die de twee jongens te vertellen hadden. Het was mooi om te horen hoe deze jongens hun droom aan het waarmaken waren, zonder een product van de maatschappij te worden. Ergens was het zelfs bewonderenswaardig.

Na een tijdje werd het ook Jolien te veel. Het was ondertussen al half tien en het was een lange en vermoeiende dag geweest. Moe, maar gelukkig wierp Jolien een blik op Jason, Eric en Kirsten, die nog steeds druk in gesprek waren.
‘Ben even naar toilet’, zei ze, wanneer het even stil was. Iedereen knikte en in een slakkentempo ging Jolien de trap af. Zelfs haar benen deden pijn.

Enkele minuten later was ze weer bij het gezelschap. Ze hadden net besloten om richting het hotel te gaan en de rekening werd betaald. Te voet vertrokken ze weer richting het hotel, het was immers niet zo ver wandelen. De hele weg bleef het stil en vanuit haar ooghoeken zag Jolien hoe Kirsten genietend door de straten van Antwerpen liep. Ze was er nu al best vaak geweest, aangezien Jolien vroeger nooit met de trein naar Nederland mocht van haar moeder.

Ik heb heel graag reacties.