Mijn Baby & Ik × Nr3

Het was half 1 toen Taryn me wakker maakte. Niet expres, maar hij probeerde met zijn voet het deken tegen te houden omdat het bijna op de tafel viel, terwijl hij mij in zijn armen had. Ik bewoog en ik hoorde hem zachtjes "oh shit" fluisteren, terwijl hij de deken maar liet voor wat hij was en met mij naar de slaapkamer liep. "Was de film leuk?" vroeg hij grinnikend fluisterend. Ik stompte hem zachtjes op zijn schouder. "Stommerd" mompelde ik plagend en vleidde me languit en niet erg charmant op zijn bed, armen gespreid."Ik moet er ook nog bij " grinnikte Taryn en liep om het bed heen om er aan zijn kant in te kruipen. "Kom dan" mompelde ik, nog steeds half in slaap en draaide me op mijn zij."Hé, hoofd andere kant op" gebood Taryn en draaide me om, zodat hij me aan kon kijken.
De rest weet ik niet meer...
Ik was al weer in slaap gevallen...

Midden in de nacht schrok ik wakker. Het was donker om me heen, maar lang niet zo donker als ik me voelde. Mijn buik voelde alsof ik heel erg moest plassen, maar niet op de plek waar mijn blaas zat. Het deed zo vreselijk zeer dat ik me op mn zij rolde en mn knieen optrok. Ik deed het in een ruk, waardoor ik zonder het te willen Taryn wakker schopte. "Fuck!"schold hij kwaad, en deed het licht aan. "Wat doe je nou?" mopperde hij, maar zijn adem stokte in zijn keel toen hij me zo zag liggen. "Fuck" schold hij nog een keer, alsof hij niks beters wist te doen en kroop over me heen. "Lieverd?" Hij boog zich naar mijn gezicht. "Lieverd, zeg me waar het pijn doet" Ik klemde mn kiezen op elkaar en antwoordde niet. Langzaam maar zeker trok de pijn weg, die plaats maakte voor een vreselijke misselijkheid. "Het gaat wel weer. Sorry schat, deed ik je zeer?" ik trok Taryn aan mijn kant het bed in en ging met mijn hoofd op zijn borst liggen. "Nee hoor, maar jij had wel pijn. Wat is er toch met je?" Taryn streelde mijn haren. "Ik weet het niet, wat er allemaal met me gebeurt, misschien verander ik wel langzaam in een smurf" grinnikte ik.
Ik maakte wel grapjes, maar diep van binnen wist ik al, dat absoluut geen smurf werd...