In love with Mason Musso. -54

-
En Mason is hier niet. 'Aaah, Hailey, hoe kom jij nu hier?' 'Vliegtuig misschien, en weten jullie waar Mason is?' ' Buiten. ' Je knikt en je gaat via de uitgang terug naar buiten. Eva is achtergebleven bij Trace, Blake en Ant. Buiten zie je Mason staan, hij heeft je nog niet gezien. In het gras ga je achter hem staan. Je legt je handen op zijn ogen, hij schrikt. 'Rararara, wie ben ik ?' zeg je met een zwaardere stem. 'Euuh, Blake dit is het moment niet' Je doet je handen van zijn ogen en hij draait zich om. Hij kijkt me met gestrekte ogen aan. Hij moet nog beseffen dat ik hier echt sta, recht voor zijn neus. Je lacht en hij omhelst je. 'Ik heb je gemist.' 'Ik jou ook.' Hij laat je los en kijkt je diep in je ogen. Ik omhels hem en kus hem vol op de mond. Zijn handen zakken naar beneden tot aan mijn heupen, daar rusten ze. Ik voel zijn tong al snel in mijn mond binnendringen, ik open mijn mond en alles gaat gewoon vanzelf. Hij laat mijn lippen los en neemt mijn hand. Jullie willen terug naar binnengaan maar... de uitgang is niet meer open. 'Er zit nog maar één ding op, via de voorkant.' 'Maar al die fans staan daar' 'Of wacht, ik bel Eva.' Mason knikt. 'Evaa, ... Ik ben buiten met Mason ... I know ... Komje de uitgang openen? ... Oké' 'Kom ze gaat de uitgang terug openen.' Al snel opent Eva de uitgang en zijn we weer binnen. 'Aah, Mason , daar ben je. We moeten op' Hij gaat mee met Trace en hij is uit het zicht, op het podium. Mason keert terug, hij geeft je een zoen en gaat weer het podium op. Ik loop samen met Eva de kleedkamer binnen en zit wat op de sofa. Het concert gaat er nog al ruig aan toe. Een liedje stopt en Mason vertelt iets aan het publiek. Je kan het niet echt zo goed verstaan omdat de fans roepen en tieren. Eva heeft het blijkbaar wel verstaan, want ze zit te glimlachen naar me. 'Waarom lach je nou?' 'Heb je het dan niet gehoord?' Je schud je hoofd. 'Mason zei dat hij een nieuw liedje had geschreven dat speciaal over jou gaat. En dat speelt hij nu' zegt Eva. Je kijkt bewonderend naar Eva. Je staat recht en loopt richting het podium, je wacht nog even tot dat het liedje gedaan is. Het liedje is gedaan en je loopt naar Mason op het podium. Voorzichtig legt hij al zijn gitaar weg. Je springt op hem met je benen rond zijn middel en je armen rond zijn nek. Je kust hem te pletter. Vanuit de zaal hoor je veschillende dingen zoals. 'Aaah, hoe lief ^^' Of zoals 'Boeeeeee' Of de ergste nog 'Kreng, Mason is van mij'. Nou lekker niet , hij is van mij. Dat was het laatste liedje dat ze speelden en we gaan met z'n allen terug naar de kleedkamers. 'Mason, er komt een fan met een backstage pasje. Goed?' Mason knikt alleen maar. Niet veel later wordt er op de deur geklopt. Een meisje met rost haar , groene ogen en heel erg mager komt binnen. Je herkent haar van ergens. Ze stelt zich voor als Laura. Ohnee, you kidding me right? Nee dus, Laura, je valse vriendin van vroeger. Nu maar te hopen dat ze je niet herkent. Ze gaat zich tussen jou en Mason zetten. Eerst heeft ze jouw niet herkent maar ze staart gewoon naar je. Wie denkt ze wel dat ze is? 'Ik ken jou van ergens?' Ik trek mijn schouders op. 'Ben jij niet Hailey?' Ik knik. 'Wat doe jij hier?' Je wou net iets zeggen maar Mason was je voor. 'Ze is mijn vriendin' zegt hij trots. Ze kijkt me met grote ogen aan. Net alsof ze het niet kon geloven. Ik lach met een valse glimlach naar haar. 'Was jij dat ook op het podium?' 'Joaa' 'Gy kleine slet' fluister ze me toe. Blijkbaar heeft Mason het gehoord want hij verdedigt me. 'Wat zei je daar?' 'Euuuuh......... nieks.' 'Jawél' 'Kleine slet?' 'Oké, ik heb er genoeg van., ik wil dat je nu weggaat.' Ze knikt. Ze wil opstaan en legt een briefje achter je rug zonder dat je het weet. Je staat recht en je voelt het briefje van je rug rollen. Je kijkt terug op de zetel een wit briefje ligt daar. Je neemt het en leest het: Blijf van Mason af, hij is van MIJ. Ze maakt me echt bang hoor. eeuh, NOT.