*11

Overal stonden kaarsjes, maar dan ook echt overal. Ineens voelde ik iets warms door mijn nek strijken. "Christine, het spijt me echt" fluisterde Embry. Ik draaide me om en keek hem boos aan, hij moet niet denken dat het ineens goed is. "Luister, oke" zei hij. Ik knikte. "Quil,Jake en ik zagen je lopen, en wouden een grapje met je uithalen" begon hij. Ik knikte als teken dat hij verder kon. "We namen je mee, zoals je weet, en sloten je op. De bedoeling was gewoon een paar minuutjes, als grap, maar toen werd Jake gebeld door Billy of hij wou helpen thuis, en Quil en ik gingen mee. En toen waren we helemaal de tijd vergeten" zei Embry en ik zag de spijt in zijn ogen. Ik bleef stil aangezien ik nog niet goed kon praten. "Waarom zeg je nou niks?" vroeg Embry zacht. Ik wees naar mijn keel. "Oeps, sorry" zei Embry en zijn wangen werden een beetje rood. Ik keek hem glimlachend aan. "Vergeef je me? Alsjeblieft?" vroeg hij. Ik keek hem bedenkelijk aan en ik maakte met mijn vingers eerst de letter W, en daarna de letter C. "WC?" vroeg hij. Ik knikte en ik liep weg. Ik besloot Sasja te smsen, die weet wel wat ik moet doen. Hee Nerd, Need your help! Embry is hier, en heeft overal, maar dan ook echt overal kaarsjes neergezet. Hij heeft het verhaal uitgelegd en blablabla. Wat moet ik doen?. Niet veel later kreeg ik een smsje terug. VERGEVEN NATUURLIJK! ookal gedroeg hij zich als een stomme eikel! See you morgen!. Ik ging weer naar Embry toe en hij zat ineengedoken op de bank. Zo ziet hij er best zielig uit. Toen hij zag dat ik terug was sprong hij op en pakte mijn hand. "Het spijt me echt" fluisterde hij. Ik knikte. "Vergeef je me?" vroeg hij. Weer knikte ik. Embry boog daarna zachtjes voorover en drukte een kus op mijn lippen. "Sorry" fluisterde hij nog een keer. Ik keek hem boos aan. "Geen sorry zeggen?" vroeg hij. Ik stak mijn duim op en ging op de bank zitten. Embry kwam naast me zitten en ik kroop tegen hem aan. Zo zaten we een poosje, totdat Embry ineens opsprong. "Opstaan!" zei hij. Ik keek hem verbaasd aan. "We gaan chocofonduen" zei hij. Ik kreeg een grijns op mijn gezicht, ik houd van chocola. We gingen samen naar de keuken en pakten de smelt chocola. Daarna ging Embry aardbeien snijden. Ik keek hem aan. "Ja ik hoopte dat je mijn excuses accepteerde, en ik wou wat romantisch doen" zei hij blozend. Ik keek hem grijnzend aan. Daarna liepen we met de spullen naar de woonkamer en gingen daar gezellig zitten.

"Wat is er eigenlijk met je polsen gebeurd?" vroeg Embry na een tijdje. Ik keek hem aan en wees daarna naar hem. Embry zijn ogen werden groot. "Hebben wij dat gedaan?" vroeg hij verbaasd. Ik knikte en Embry pakte mijn handen vast. "Wow, dat touw sneed wel heel erg in je polsen. Het spijt me" zei hij en ik keek hem boos aan. "Ja wat?! Ik kan moeilijk zeggen dat het me niet spijt, want het spijt me wel, dus" zei Embry. Ik keek hem met een glimlach aan. Wat is het toch een schatje, daar kan je niet lang boos op blijven..