6.

Gezellig babbelend liep ik met Silke rond in het centrum van Berlijn. Ik had al zoveel gelachen dat ik er gewoon pijn van kreeg in m’n buik. En mensen dit moet je weten: laat mij en m’n zus geen volledige dag los in een centrum met veel winkels want we komen gegarandeerd terug met ontelbaar veel zakken! ^^ Ok ja, ik mag niet overdrijven maar toch.. Maar ik heb een excuus, ik doe het voor mijn werk. Toen Silke voor de zoveelste keer aan het afrekenen was en ik wat verveeld stond rond te kijken bleef m’n hart opeens steken. Dat kan toch niet?! Mijn mond viel open en ik bleef stokstijf staan. Opeens voelde ik een por in m’n zij maar ik reageerde er niet op. ‘He kip, ga je nog door lopen of hoe zit het?’ hoorde ik Silke zeggen. Alweer reageerde ik niet. Silke kwam voor me staan en keek me echt raar aan. Ik zag dat ze iets zei maar ik hoorde het niet. Ik duwde haar opzij, liet m’n zakken vallen en liep zo snel als ik kon naar buiten. Daar vloog ik in z’n armen. In de armen van Alex Evans, m’n lieftallig broertje die we zo lang niet meer gezien hebben. ‘Alex! Omg, ik heb je zo hard gemist!’ riep ik vrolijk. Ik zag dat er een paar mensjes raar keken maar toen gewoon weer doorliepen. Even later stond Silke ook bij ons met alle zakken maar liet ze toen ook vallen om Alex een knuffel te geven. ‘Damn! Waarom moest jij zo lang weg blijven?’ vroeg Silke. ‘Eum, rustig zussies. ^^ Je weet toch dat ik het de laatste tijd verschrikkelijk druk heb gehad met die fotoshoots in Amerika.’ ‘Ja, dat wel. Maar toch! Het duurde echt een eeuwigheid!’ ‘Thaha, sorry. Maar ik kon niet anders. Maar weet je, laten we naar een terras gaan en daar wat drinken want ik heb eerlijk gezegd wel dorst gekregen.’ ‘Ok’ zeiden Silke en ik in koor. We pakten onze zakken en liepen toen samen met Alex naar het terrasje waar we altijd zaten toen we samen in stad waren. We bestelden allemaal een drankje en begonnen toen over vanalles te vertellen, maar het was voornamelijk Alex die praatte want hij had waarschijnlijk wel het meest meegemaakt.