3.

Ik parkeer mijn Audi Q7 voor de deur van een huis en kijk dan nog eens goed naar het adres. Ja hier is het inderdaad. Ik haal de sleutels uit het contact en neem dan mijn hele zak in mijn handen. Snel stap ik mijn auto uit en loop dan naar de deur van het huis. Nog voor ik op de bel druk gaat die open. Een vrouw van tegen de 40 verwelkomt me met een warme glimlach. 'Goeiedag, u moet Silke zijn?' 'Dat ben ik inderdaad ja.' Ik ben Anne. Wilt u mij volgen alstublieft.' de vrouw leidt me naar de woonkamer en ik zie hoe ze de tafel al vrij had gemaakt. 'Zo mevrouw, heeft u al iets in gedachten wat u wilt.' 'Nou, ik had gedacht aan de gewone klasieke smokey eyes.' 'Okay, goeie keuze.' ik zet mijn make-up zak op tafel en haal er de verschillende soorten zwart uit. 'Maak uw keuze maar mevrouw.' 'Dat gewone zwart is goed hoor.' Ik knik naar Anne en begin rustig aan mijn werk. Eerst kijk ik naar wat haar huidskleur is en dan neem ik het potje foundetain die er het meest op gelijkt. Dan doe ik de oogschaduw gevolgt door een zwart lijntje onder haar oog en ten slotte valse wimpers. 'Zo mevrouw, dat was dat.' zeg ik en ik bekijk het resultaat, net als zij zelf. 'Mijn god, wat zie ik er prachtig uit. Wat kost dat meisje.' 'Vijfendertig euro mevrouw.' 'Ziezo, hier heb je je geld.' 'Bedankt.' 'Als ik u nog eens nodig heb, bel ik u zeker en ik geef jou nummer ook door aan mijn vriendinnen.' 'Haha dankjewel.' Anne loopt nog met me mee tot aan de deur en bedankt me dan voor de zoveelste keer. Opeens gaat mijn mobiel en ik verontschuldig me tegenover Anne. 'Hallo met Silke Evans, met wie spreek ik?' 'Eindelijk neem je op.' hoor ik Friedolien aan de andere kant van de lijn zeggen en ik begin te lachen. 'Ik heb ook mijn werk hoor.' 'Jaja, even niet belangrijk, wanneer heb je vrij?' 'Uhm, wacht ik kijk even in mijn agenda.' ... 'Volgende week maandag, waarom?' 'Nou, we moeten een proefdag bij Tom en Bill Kaulitz gaan doen.' 'Nou enkel die maandag heb ik een hele dag.' Okay kan jij dat dan in een mailtje sturen?' 'Jaja,' mompel ik terwijl ik onhandig mijn autodeur probeer open te trekken. 'Woehoe! Dan zie ik je straks wel. Doei!' 'Dada.' zeg ik terug en ik krijg eindelijk die stomme deur open. Wat een dag, nog steeds kan ik het niet dat we een mailtje kregen van Tom en Bill Kaulitz. Het is gewoon alsof ik elk moment kon wakker worden uit een prachtige droom...