Sorteren

Scorpius loopt hooghartig mee met de groep. Hij pikt er Roos Wezel en Albus Potter zo uit. Naar die laatste grijnst hij gemeen. Wat zijn vader ook zegt over die Potters, hij is vastbesloten hen niet te mogen. Die verhalen die de ronde doen...

Hij kijkt op naar een jongen als die hem aanstoot. Hij grijnst en knikt vriendelijk. Scorpius knijpt zijn ogen tot spleetjes, schat de jongen in en besluit dat hij wel oké is. Hij knikt kort terug.
Ondertussen waren ze al de Grote Zaal ingelopen. Hij deed zijn best om niet onder de indruk te lijken, alhoewel hij dat zeker is. Hij kijkt reikhalzend naar de Zwadderichtafel en bloost als er een meisje naar hem knipoogt. Hij herstelt zich snel en wacht ongeduldig. Eigenlijk heeft hij die hele Sorteerhoed niet nodig, hij zit toch in Zwadderich.
Roxanne stond zenuwachtig tussen de anderen eerstejaars en bewonderde de grote hal waar ze in stond. Ze keek even om hoog naar het plafond om te kijken of ze daar nog wat interessants zag, maar dat was niet echt zo. Het was gewoon een grote hal en er hingen ook een paar schilderen. Ze luisterde aandachtig naar Professor Lubbermans en voelde zich iets zenuwachtiger toen hij uit gepraat was, het was bijna zo ver en dan zouden ze gesorteert worden. Ze liep zenuwachtig achter de andere eerstejaars aan de Grote Zaal in.
Albus negeert het geroep en gewijs naar hem door een tweeling die een beetje achteraan staat. "Waarom staren die mensen me altijd aan?" Vraagt hij zachtjes aan Roos. "Ze denken allemaal dat ik precies m'n pa ben."
Een geluid van deuren deed Albus opkijken. Daar gaan we, en zorg dat het níét Zwadderich word. Denk hij bij zichzelf. Als er een blonde jongen naar hem lacht, glimlacht Al beleefd terug, maar was het wel een aardige lach van doe jongen? Nee, het kon toch niet zijn dat iemand hem nu al niet mocht, ze kende hem nog niet eens.
Donna kijkt minachtend naar de binnenstromende eerstejaars. Dan grijnst ze als ze Bradin en Mitch hoort.
"Die verhalen die ik toch over je broer hoor..." grinnikt ze tegen Mitch. "We zien wel wat voor eerste zet de Gryffjes doen dit jaar. Als ze maar geen trieste grap in 1 april stijl uit proberen te halen, dan ga ik over mijn nek."
Donna maakte een overdreven kots-reconstructie. Ze ziet Keira naar Scorpius Malfoy knipogen.
"Ah, daar heb je de geweldige Malfoy," merkt Donna minachtend op. Hij mag een Malfoy zijn, maar bewijzen moet hij zich eerst voordat Donna hem accepteert.
Lysander keek zijn broer vreemd aan toen die zei dat professor Lubbermans het wel leuk deed. Leuk? Was dat alles? Hij deed het juist geweldig! Lysander besloot hier maar niet op in te gaan.
"Herbology lijkt mij net interessant! Je bent veel met planten bezig en van die dingen." zei hij wijs. "Maar charms lijkt me fantastisch!" voegde hij er nog snel aan toe en hij grijnsde naar zijn broer.
Toen de deuren van de Grote Zaal opengingen, sprankelde de opwinding door al zijn ledematen. Hij knikte vaag naar zijn broer en volgde hem op de voet. Het duurde naar zijn mening veel te lang vooraleer ze in de grote zaal waren.
Keira grijnst naar Donna als ze tegen Mitch praat en kijkt aandachtig naar de eerstejaars die nu worden ingedeeld. Scorpius kwam zeker te weten in Zwadderich, that was for sure. Zijn ouders hadden er ook in gezeten, net als alle andere Malfoys. Het zou een schande zijn als hij in Huffelpuf eindigde of zoiets. Keira snoof en keek toen weer naar Donna, die bijzonder geïrriteerd leek door het lange wachten.
"Ze mogen wel opschieten," merkte Keira luid op en ze ontving een waarschuwende blik van Lubbermans, die net met het Sorteren wilde beginnen. Keira zond hem haar dodelijke oog en sloeg haar benen nu ook over elkaar.
Victoire glimlacht naar Lucy als ze wijst op hun zenuwachtige nichtjes en neefjes.

'Ach, ze komen er vanzelf achter dat het wel goed komt.'

Ze wacht geduldig af tot de Sorting Hat zijn oordeel gaat geven, ze is wel benieuwd waar de rest van haar familie in geplaatst gaat worden. Zelf is ze blij dat ze in Griffoendor zit, ze vind het een hele gezellige afdeling. En zo heb ik Teddy ontmoet, denkt ze terwijl ze even naar rechts kijkt.
Ted kijkt nieuwsgierig rond om te zien of hij bekenden ziet tussen de zenuwachtige eerstejaars. De Potters kende hij natuurlijk allemaal allang en hij negeert het opgewonden geroezemoes om hem heen over 'de zoon van Harry Potter' en wat allemaal nog wel niet meer.

Even kijkt hij naar Victoire als ze naar hem kijkt en hij glimlacht naar haar. Hij knijpt even in haar hand en richt zich dan weer op de groep eerstejaars.

Zijn blik valt op Albus en hij knipoogt even naar hem. Hij vangt nog net het contact tussen een witblonde jongen en Albus op en hij trekt even een wenkbrauw op. Volgens mij is dat een telg uit de beruchte Malfoy-familie, denkt hij terwijl hij zich probeert te herinneren wat zijn oma of de Potters hem daarover hebben verteld. Op de een of andere manier krijgt hij een onbehaaglijk gevoel bij de naam en hij hoopt dat deze jongen Albus niet teveel gaat dwarszitten. Och, en anders heb ik genoeg autoriteit om hem een lesje te leren. Ted grijnst en leunt een beetje achterover terwijl hij wacht tot de ceremonie begint.
'Volg mij maar!' riep Marcel en met een harde duw gingen de eikenhouten poortdeuren open.
Alle ogen volgden nu hun en toen ze aan kwamen bij de lerarentafel, begroette hij traditioneel schoolhoofd Flitwick en zette hij een krukje neer.
'Als ik zo je naam oplees, kom je naar voren en zal je worden ingedeeld! Baddock, Patrick!'