Mister Lautner

De glimlach op haar gezicht leek nooit te vervagen, maar leek zich altijd schuil te houden in haar mondhoeken. “Dankje…” fluisterde ze.
“Ik heb maar 1 reden dat ik jou mee vraag.”
Ze verstarde en keek me doordringend aan, haar gedachten waarschijnlijk helemaal op een andere lijn met die van mij. “Ik wil weten waarom je niet meer acteert.”
Ze leek te ontsnappen, toverde weer die glimlach terug en begon te vertellen:”Ik speelde in vele kleine projecten mee, maakte muziek en deed waar ik van hield, maar…” haar stem veranderde van toon en ze stapte in de lift,”Als je niet genoeg geld opbrengt, dan lig je er uit.”
Ik kon bijna de pijn voelen in haar stem, zien wat ze bedoelde. Ze keek me afwachtend aan, wachtte op een antwoord.
“Ze weten niet wat ze missen…”
“Weet je Taylor. Ik mag je wel…”
Ik keek haar kwaad aan,”Het is Meneer Lautner!”
Ze barste in lachen uit en ook ik kon die van mij niet meer onder controle houden. De lift stopte en ze trok me terug mee. Ze hield halt aan een grote deur, waar het nummer 269 op glansde.
“De twilight-gang…” zei ze zacht. Ze draaide de sleutel om in het slot en toonde wat er achter zat. Het was te groot voor 2 personen en ik had de hele kamer voor m’n eentje. Weer was er die steek, het beeld dat vervaagde terwijl ik naar binnen liep en haar woorden die nog vaag zeiden:”Ik zie je straks…”
Het beeld van mijn herinneringen leek zich terug af te spelen voor mijn ogen:

“Kom op, Taylor!” lachte ze, legde haar handen om die van mij en draaide sleutel om. De deur vloog open en haar ogen straalde van verwondering. Kimey wurmde zich tussen ons in en sprong het grote bed op,”Hé jongens, dit is leuk!”. Haar korte zwarte haar stuiterde speels met haar mee, terwijl zo op en neer sprong.
“Is die voor ons?” Lotte keek om naar haar moeder, die naar ons knikte. Ze keek me aan, die lach weer op haar gezicht en trok me mee naar binnen. Het was de grootste kamer die ik ooit in mijn leven had gezien. Het witte bed was groot genoeg voor 5 kinderen en het had een eigen badkamer met zeepjes en handdoeken. Natuurlijk was het aan Kimey om alles tot in het detail te onderzoeken en uit te proberen, nog voor ze het echt nodig had. Lotte en ik bleven stil op het bed liggen, onze ogen op het plafond gericht.
“Leuk, zo’n hotel…” gniffelde ze. Ik knikte en lachte naar haar.
“Wanneer moet je gaan?” opeens leek haar stem zachter, trillend.
“Morgen ochtend, set 5” zei ik zelfzeker. “Oh,” mompelde ze.
Kimey kwam hyper de kamer in lopen, de grote witte handdoek als een cape om haar heen en haar zwarte haren helemaal in de war,”Wat vind je?” lachte ze.
“Erg mooi,” knikte Lotte goedkeurend.
“Willen jullie mee morgen, naar set?”
Kimey knikte hevig, maar Lotte leek te twijfelen,”mag dat wel.”
Ik dacht even na, haalde mijn schouders op en lachte,”Ik stop jullie wel in mijn rugzak, niemand die het gaat zien.”
Ze schudde lachend haar hoofd en gooide haar armen om mijn nek.
“Dankje Taylor,” fluisterde ze.

“Ik heb handdoeken en een sexy badjas van het hotel voor je...”
Ik keek geschrokken op, de herinnering terug vervagend naar de achterkat van m’n hoofd. Ik lachte, maar mislukte er duidelijk in.
“Oké,” zuchte ze, ”hoe heet ze?”
Ik slaagde er in om een echte glimlach te maken en schudde mijn hoofd,”te oplettend…”
“Het is een gaven…”
Ik keek haar bedachtzaam aan, maar ze leek m’n vertrouwen gewonnen te hebben.”
“Lotte, Sanne… Ohja en Kimey…”
Ze keek me fake geshockeerd aan,”3 meiden. Hoe durf je?”
“Sanne is mijn zusje, Kimey is een gekkerd die al sinds ik me kan herinneren mijn vriendin is en Lotte…” ik nam een hap adem,”Net als Kimey, maar dan beter.”
Ze knikte, probeerde niet te grijnzen en kruiste haar benen over elkaar, zodat ze er opeens erg volwassen uitzag,”Ik denk dat we hier met een duidelijk probleem zitten van ‘heimwee’. Ik schrijf u 3 telefoontjes per dag voor en een mail, minstens 1 keer per week. Ik zie u volgende week terug”
Ze deed me terug lachen en eerlijk gezegd voelde dat bijzonder goed.
“Veel beter,” kuchte ze en gaf me een kleine duw tegen mijn arm.
“Bedankt…”
“Daar zijn vrienden voor…”
Ik keek haar verrast aan, glimlachte en stemde toe,”Juist, daar zijn vrienden voor.”