I sold my soul to the devil.[Edward Cullen]*Part 24*

We'll learn out of the past...

Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht wat ik allemaal heb meegemaakt in m'n -tot nu toe- korte leventje. En nu, nu had ik alle tijd van de wereld. 't Is absurd, maar het liefst zou ik toch weer mens willen zijn. Oke, het is erg absurd! Ik voel geen pijn meer, ben supersnel en super sterk, kan gedachtenlezen en heb een schat van een vriendje. En dan begin ik met denken dat ik mens wil zijn. Victoria, je wordt zot! Ach, zot zijn doet geen zeer. Ik besluit m'n leven eens te overdenken. Ik herinner me de afschuwende ogen van m'n moeder."Je bent ook echt niks waard he?!" Ze was er toen achter gekomen dat ik rookte."Waarom rook je, Victoria?"M'n stiefvader was wel de enigste in dat klotehuis die aardig tegen me was."Weet je, alsof jullie zich er iets van aantrekken? En trouwens, gerookt vlees bewaard langer!" Ik probeerde er toen een grappige wending aan te geven. Maar kreeg al snel een klap. Ik hoorde m'n stiefvader wel lachen om m'n grapje maar m'n moeder was ziedend."Misschien denk je beter als je hier weg bent!! Ik Moet geen ontrouwe kinderen hebben!"Ze stampvoette naar boven en begon al m'n kleren in koffers te gooien. Eenmaal ingepakt duwde ze de drie koffers in m'n handen."Je gaat naar je vader, met of tegen je zin!" Zo werd ik met al m'n spullen buiten gezet. Ik nam m'n gsm en belde m'n vader op."Meisje wat is er?!""Mama heeft me buiten gesmeten! Ik moest naar jou gaan, kan dat?""Tuurlijk meisje, kom maar naar Forks. Ik zal op je wachten aan de luchthaven."Ik bedankte m'n vader en stopte een taxi."Naar het vliegveld, alsjeblieft." De man knikte en begon te rijden. Aangekomen op het vliegveld was het al donker. Ik betaalde de taxi chauffeur en nam m'n koffers mee. Ik sleurde ze mee naar de deur en voelde dat iemand me achtervolgde. Ik draaide me om en zag iets erg snel verdwijnen. En nu pas begrijp ik wat die persoon was, ookal weet ik niet wie het was. Ik kwam aan bij het onthaal en vroeg een ticket naar Port Angeles. De vlucht zou over een uurtje vetrekken. Ik besloot iets te gaan drinken in de caffetaria.
*Op de vlucht*
We waren net opgestegen en ik stak m'n oortjes van m'n iPod in. Het liedje Cries in vain van Bullet For My Valentine galmde uit de oortjes. Naast me zat een jongen van ongeveer 4 jaartjes ouder dan me, 18 dus, en dezelfde stijl. Hij had zwart haar dat in een scheve bless voor z'n ogen hing. Hij had donkerbruine, bijna zwarte, ogen en een stretch van ongeveer 15 mm. Ik besloot uit m'n raampje te kijken. Ineens voelde ik een licht getik op m'n schouder. Ik trok m'n oortje uit en keek de jongen aan. "Mag ik meeluisteren? Kheb m'n oortjes niet bij en zou eigenlijk wel wat anders willen luisteren dan die klassieke shit die ze op dit vliegtuig spelen."Hij had een oogverblindende glimlach, maar hij kan niet tippen aan die van Edward."Tuurlijk hoor."Ik gaf hem een oortje en zette het op repeat."Oh, trouwens ik ben Indy.""Ik ben Victoria. Waar moet jij heen ?""Port Angeles, naar m'n vriendin. En jij?""Naar m'n vader, m'n ma heeft me buiten gesmeten."Hij lahte eens medelijdend maar ik keek niet terug. Ik kan er gewoon niet tegen dat iemand medelijden heeft met me.
*Op het vliegveldje van Port Angeles*
Indy stak een saf(das dus een sigaret) op."Ook eentje? Of rook je niet?""Geef me maar 1tje, moet toch wachten op m'n vader." Ik stak de sigaret aan en trok eens goed in."Je hebt precies iets te verwerken?"Hij keek me observerend aan en ik lachte eens. Ik zag een lichtgrijze mercedes de parking oprijden."Nou, m'n pa is er. Doei!""Kan ik je nummer krijgen, voor als ik nog eens in de buurt ben?"Ik knikte en we wisselden nummers uit en ging toen naar m'n vader. Zo begon deus m'n gehele verhaal in Forks...
*1 Jaar later*
1 September, Wéér school. Daisy kwam me normaal halen met de fiets. Ik stond daar nu al een halfuur, maar niemand kwam. Ik besloot al te vertrekken. Aangekomen op school zag ik geen Daisy. Waarschijnlijk was ze ziek. Michelle kwam naar me toe lopen."We hebben nieuwe leerlingen!!"Hyper op en neer springend wees ze naar een lichtgrijze volvo met daaraan leunend een jongen met een sneeuwwitte huid, goudbruine ogen en bronskleurige haren. Z'n overweldigende schoonheid overviel me. Toen had ik blijkbaar er nooit aan gedacht dat we nu een koppel zouden vormen. De bel ging en ik spurtte naar m'n lokaal. Het eerste uur was het Biologie. Al snel zag ik de jongen van de parking zitten op m'n plaatsje. Ik ging naast hem zitten. Maar door m'n verlegenheid ging ik op het puntje van m'n stoel zitten. Ik voelde z'n ogen in m'n rug branden. Ik beloofde mezelf niet op te kijken. Wat natuurlijk niet lukte. Ik keek glimlachend naar hem. Ik kreeg een overmooie glimlach terug. Z'n ogen keken geînteresseerd naar me, maar ik beveelde mezelf terug naar de leerkracht te kijken. Ineens voelde ik iets trillen in m'n zak. M'n gsm. Ik keek en zag dat ik een smsje van Daisy had ik opende het en las het volgende:'Lieve Vicky, sorry dat ik je liet wachten, maar ik ben verhuisd. Het spijt me erg hard dat ik niks heb gezegt maar het is beter dat je niet meer met me omgaat. Onthou dat je m'n BFF blijft! XxX Daisy.'Ik kon wel huilen. GHad ze me nou net achtergelaten?! De bel ging en ik riep snel de klas uit. M'n tranen stroomden over m'n wangen. Volgende uur spijbel ik wel. Nou, heb ik lekker een goede indruk gemaakt op die jongen.

Die was lang he?!
Reactie!

Xx.