De toespraak

Marcel Lubbermans sprintte door de gangen van Zweinstein, als hij maar op tijd was. Zijn vuile gewaad zwiepte om zijn enkels, en toen hij de balustrade in de Hal vastgreep, trof hij de hulpeloze eerstejaars leerlingen aan.
Marcel kuchtte luid en trok duidelijk hun aandacht.
'Welkom iedereen!' begon hij hooghartig en met langzame passen liep hij de marmeren trap af. Zijn blik viel gelijk op Albus en Roos, die hij een zachte knipoog gaf. 'Welkom iedereen op Zweinstein! Voordat we het banket zullen betreden, worden jullie ingedeeld in één van de vier afdelingen. Elke afdeling kent zijn eigen talenten en specialiteiten. Je hebt Griffoendor, Ravenklauw, Huffelpuf en Zwadderich.' Dit laatste probeerde hij op een mindachtende manier te zeggen. 'Voor overwinningen en goede prestaties zullen er punten bij je afdeling worden opgeteld, wat ook geld voor de puntenaftrek bij overtredingen. Mijn naam is trouwens professor Lubbermans, Hoofd van Griffoendor en Leraar Herbology.' Marcel keek met een vriendelijk lach neer op de 11-jarigen. Hij wist nog precies hoe hij zich dat moment voelde. Soms mistte hij de tijd op Zweinstein.
'Zijn er vragen?' voegde hij eraan toe.

Met trillende handen en een drijfnat Zweinstein gewaad, stond Albus te wachten in de hal. Alle 1e jaars stonden met open monden en verbaasde gezichten naar de hal te kijken, hij zelf trouwens ook. Zachtjes klonk er gefluister van Roos in zijn oor en hij voelde haar rillen. "Ik ben ook behoorlijk zenuwachtig." Fluisterde hij terug. Als ze de Grote Zaal binnen zouden gaan, moest Al maar net doen alsof hij het allemaal niks vond, straks werd hij vierkant uitgelchen.
"Marcel!" Riep Albus ineens uit het niets, toen hij doorhad dat Marcel Lubbermans bovenaan de trap stond. Meteen had hij spijt dat hij dat had geroepen, hij moest hem nu natuurlijk met professor aanspreken.

Lorcan stond ergens als laatste in de hal, een beetje voor zich uit te staren. Toen hij allemaal andere leerlingen verbaasd zag kijken, begon hij te lachen. Hadden ze nog nooit zoiets gezien? Dan moesten ze maar eens bij hem thuis komen logeren!
"Lysander, zie je die jongen daar?" Vroeg hij terwijl hij zijn broer aanstote. "Dat is de zoon van Harry Potter! Ma zei dat toen we naar de trein liepen."
Toen er een man de trap af kwam en een praatje begon te houden over in welke afdeling zou komen, reageerde Lorcan niet eens. Hij pakte een tijdschrift uit zijn tas met het opschrift 'The Quibbler'

Donna stampt de Grote Zaal in. Ze laat haar blik geen seconde door de zaal gaan, maar loopt meteen naar de Zwadderich tafel.
"Euy, Keira," groet Donna. "Elleuh daar, Mitch, Bradin. Hoe was je vakantie? Mijne afschuwelijk. We waren op vakantie naar Spanje, en het wemelt daar van de Dreuzels. Vreselijk dat ik nog geen magie buiten Zweinstein mag gebruiken! Gewoon de onbeschoftheid van al die Dreuzels!"
Ze begint ongeduldig met haar vingers op tafel te trommelen en keek afwachtend naar de deur.
"Ze mogen wel een goede partij Zwadderichs leveren, anders maak ik nog iemand af," merkt ze verveeld op. "Maar ach, ik kan me altijd wel uitleven op vervelende Huffelpufs."
Oh yeah, baby. Nieuw jaar vol oneindig leedvermaak wacht.

Zenuwachtig en drijfnat staat Dominique in de hal te wachten.
Wat was het groot! Hij zal vast en zeker verdwalen... Nieuwsgierig kijkt hij naar de andere leerlingen. Hij staat naast Albus en die staat naast Roos. Dat zijn in ieder geval twee mensen die hij kent. Hij hoort Roos fluisteren dat ze zenuwachtig is. Daar is hij het helemaal mee eens!Vol verwachting kijkt hij naar proffessor. Lubbermans. Als hij maar bij Griffoendor komt!
Lucy ploft naast Victoria neer als ze Teddy en Victoria weer ziet. Ze was hen kwijt geraakt bij de koetsen, dus had ze maar bij een paar van eerstejaars neefjes en nichtjes gaan zitten.

'Onze arme nichtjes en neefjes zijn allemaal zo zenuwachtig om gesorteerd te worden,' grinnikt ze. 'Om de een of andere reden heeft Albus het idee dat hij misschien wel in Zwadderich komt. Ik weet niet zeker hoe hij daarbij komt, maar ik heb wel een sterk vermoeden,' zegt ze terwijl ze even in de richting van James kijkt.

Ze kijkt even rond de Grote Zaal, die er precies zo uitziet als altijd. Niet te geloven dat dit alweer haar allerlaatste jaar op Zweinstein wordt, haar allerlaatste welkomstmaaltijd, de allerlaatste Sorteerceremonie die ze mee zal maken.

Fred zit ongeduldig te wachten tot de eerstejaars eindelijk binnen komen, hij heeft honger. Niet te geloven dat hij daar vorig jaar nog in de hal stond te wachten, zenuwachtig voor de sorteerceremonie. Hij knikt even naar James bij wijze van groet als die naast hem komt zitten.
'Hmhm. Ik ben het alweer ontwend na zo'n vakantie,' antwoordt hij op James' opmerking.

'Ik wou dat ze opschoten. Ben jij vanochtend ook zo lastiggevallen door een 'O, als ik nou maar in Griffoendor kom!!!!!!'-broertje? Rox was in ieder geval wel zo. Ik zei dat ze daarvoor eerst een speech moest houden voor de hele school over waarom zij dapper genoeg is voor in Griffoendor, maar ma betrapte me. Jammer, want ze geloofde het bijna,' zegt hij droog en eindigt met een kleine knipoog.

Keira grijnst naar Donna als die naast haar komt zitten. "Ungh, Spanje?" vraagt ze dan vol ongeloof en ze trekt met de arrogantie van een echte bitch haar neus op. "Daar ben ik ook een keer naartoe geweest. Wat een drama was dat, zeg."
Keira bekeek de eerstejaars die er dit jaar bijkwamen en de Grote Zaal binnenkwamen eens kritisch. Ze pikte er snel genoeg Scorpius Malfoy uit en knipoogde naar hem toen hij haar kant op keek.
Naast Scorpius stond een jochie die ze niet kende en ze wendde zich tot Lubbermans, die idiote leraar voor Herbology die écht niet fatsoenlijk les kon geven. Keira snoof; hij zou zijn lievelingetjes waarschijnlijk weer gaan voortrekken, zoals die smerige Potters.
Keira sloeg haar armen over elkaar en tapte met haar voet op de vloer. Ze mochten wel opschieten met die stomme Sorting Ceremony.

Mitch kijkt verveeld om zich heen, waarom moest het ook altijd zolang duren, zoveel hoefde er toch niet uitgelegd te worden? Dan ziet hij Donna aan komen lopen, Hey, nou dan moet je maar is een keer met mij mee op vakantie, mijn broer bezorgt de ene na de andere dreuzel een hartverlamming. Hij grinnikt.
Dan werpt hij een blik naar de 2e jaars Griffoendors, wat zullen ze dit jaar met ze gaan doen? "En heeft iemand al gruwelijke plannen bedacht voor onze o zo lieve Griffoendors?" Dat laatste zegt hij sarcastisch, terwijl hij om de beurt, Donna, Keira en Bradin aankijkt.

Lysander staarde gefascineerd naar de overige eerstejaars. De hal interesseerde hem niet zo veel, maar de andere leerlingen vond hij uiterst interessant. Maar hij werd ruw uit zijn dagdromen gehaald door zijn broer, die hem aanstootte.
“Huh? Wa- Wat? De zoon van Harry Potter? Waar dan?” riep Lysander verbaasd. Hij ging op zijn tenen staan en uiteindelijk zag hij hem. “Wooow!” bracht hij uit en hij staarde nu gebiologeerd naar de zoon van Harry Potter.
“Lorcan! Stel je voor dat hij misschien in dezelfde afdeling als ons komt! Dan worden we misschien zelfs vrienden met hem!” Lysander vond het idee helemaal te gek, maar hij werd weer uit zijn fantasie gehaald door een man die plots begon te praten over de afdelingen. Lorcan luisterde al niet meer naar de man, maar Lysander luisterde net aandachtig. Hij vond het zelfs een beetje spijtig toen de uitleg voorbij was. Professor Lubbermans had zo’n vreemde, maar leuke manier van spreken.

Ryan was wat later in de Grote Zaal dan zijn vrienden, aangezien hij even naar het kleinste kamertje was geweest. Hij liet zich neerzakken naast Teddy en hoorde net dat Lucy iets aan het vertellen was over Albus die bang was om in Zwadderich te komen. Vragend keek hij haar aan, maar ging er niet verder op in.
Ryan negeerde zijn maag die zich nu wel begon aan te stellen en keek naar de deuren van de Grote Zaal. Die eerstejaars mochten wel even opschieten, want erg veel zin om lang te wachten had hij niet. Daarna liet hij zijn blik gaan over de tafel van Griffoendor.
"Kunnen jullie geloven dat dit al ons laatste jaar is?" vroeg hij toen maar, in afwachting op de eerstejaars.

Lauren staat tussen de andere eerstejaars die nerveus afwachten op de grote ceremonie. Opgelaten gaat ze op haar tenen staan als Marcel hun toespreek. Wantrouwig bestudeert Lauren het gezicht van Marcel en is opgelucht dat hij er wel aardig uitziet, alleen klinkt Herbology niet als het allerleukste vak. Ze ziet zichzelf al in de modder wroetten om een of andere bloem te plantten.
Vervolgens laat ze haar blik glijden over de menigte. Een beetje beteuterd constateert ze dat ze een van de kleinste leerlingen lijkt te zijn, terwijl ze zich toch al behoorlijk volwassen en groots voelde toen ze de basisschool verlaatte onder het motto 'En nu zal ik pas naar een geweldige school gaan'. En de geweldigheidsfactor valt in haar ogen nog af te wachten, het kasteel zag er stoffiger en ridderlijker uit dan ze had verwacht. Daarnaast hoopte Lauren te harte dat ze gesorteerd zou worden in Griffoendor, omdat een groot deel van haar familie ook tot Griffoendor heeft behoort én rood is een mooie kleur. Daarbij vond ze een leeuw er flitsender uitzien dan een slome das. Met Ravenklauw nam Lauren ook wel genoegen, maar toch gaat haar voorkeur naar Griffoendor!

Uit afwachting dat de deuren opengaan bestudeert Lauren een schilderij van een pokdalige vrouw met een haakneus. De geschilderde vrouw heft haar kin op en kijkt Lauren priemend aan. "Is er soms wat?", snerpt ze.
Geschrokken zet Lauren een stap achteruit en zet per ongeluk een stapje op Roos' teen.
"Oeps!", piept Lauren beschaamd terwijl ze een hand voor haar mond slaat. "Sorry, heb ik je soms pijn gedaan?", vraagt ze beschaamd, betwijfeld of een licht gewicht als Lauren überhaupt een noot kan kneuzen. Mooi, nog geen minuut in Zweinstein en nu al een stommiteit begaan.

Bradin zat er een beetje onderuitgezakt bij, voorzover dat kon op de banken. Uitdagend gluurt hij tussen iedereen door naar James Potter. Dat vervelende ventje uit Griffoendor. Zijn lippen krullen in een sinistere lach als hij James aankijkt. Dan went hij zich af, als Donna plotseling bij hen ging zitten.

,,Spanje, Yeah right...'' mompelde hij. Toen merkte hij dat Keira ongeduldig werd, en Mitch begon over het maken van gemene plannen tegenover Griffoendors.
,,Ik stel voor dat we geduldig blijven,'' zei hij kalmpjes en hij moest een beetje in zichzelf lachen. ,,Laat hun dit jaar maar eens de eerste zet doen, dan pakken we ze dubbel zo hard terug.''

Ongeduldig Stond Marion te wachten. Zo dadelijk werd ze gesorteerd en ze was er heilig van overtuigd dat Griffoendor de enige afdeling was waar ze zich thuis zou voelen. Ze had in gedachten zichzelf namelijk al gesorteerd. Ambitie had ze niet, wat ze volgens haar vader nodig had voor Zwadderich. Bijster slim was ze ook niet, maar dom zeker niet! Ze was in ieder geval niet wijs genoeg voor Ravenklauw. Dan was er nog Hufflepuf. Was ze moediger dan dat ze loyaler aan haar vrienden was? Daar zat een kleine knoop in haar theorie...

Marion drong langs allerlei mensen heen, en drukte een paar mensen aan de hand, waaronder Roos Wezel, die ze kende van Roxanne.
"Hey Roos, sorry van dat drukken, weet jij overigens waar Roxanne is?" vroeg ze toen.

"Ja, hij doet het wel leuk he?" Zei Lorcan tegen zijn broer, die aandachtig luisterde naar Marcel Lubbermans. Lorcan was de enige die soms op zijn broer kon reageren terwijl die niks zei, hij hoorde zijn broer gewoon denken ik z'n hoofd. "Ik denk dat Herbology toch niet mijn favoriete vak word, charms spreek mij meer aan."

Met een krakend geluid ging de deur van de grote zaal open. "Onee, we moeten nu! We worden gesorteerd!" Zei hij met een geschrokken blik tegen zijn broer. Langzaam kwamen de 1e jaars in beweging...

Reacties?