7.2 Fireflies in the dark sky

Jasper had geen woord gelogen. Het bos werd steeds donkerder en donkerder. Maar hoe donkerder het werd hoe mooier de omgeving. De grond was bedekt met een dikke laag mos, De bomen waren groen van het klimop en overal stonden bloemen.
‘We zijn er.’
Voorzichtig gleed ik van zijn rug af en liet me op het mos zakken. Het was zo dik dat het voelde alsof je op een dikke laag kussen zat. Overal stonden Rode, Paarse en Roze bloemen. Water kletterde van een watervalletje in een klein beekje.
Met een plof plofte Jasper naast mij neer.
‘Je moet nu heel stil zijn en wachten.’
Verbaast staarde ik hem aan. Hij glimlachte, keek voor zich uit en sloot zijn ogen. Gaf mij de kans hem eindelijk eens goed te bekijken zonder dat het op staren zou gaan lijken. Zijn witte huid spande strak om zijn kaak. Een huid die ,zoals ik inmiddels wist, ijs en ijskoud was. Zijn lippen waren rond, en leken ongelofelijk zacht. Het enige deel van zijn lichaam dat er goed doorbloed uitzag. Zijn neus was kaarsrecht en wipte aan het einde een klein stukje omhoog. De donkere kringen onder zijn ogen gaven hem iets mysterieus. Alsof hij hele nachten wakker lag. Zijn gesloten ogen werden omlijst door lange wimpers. Zijn blonde haren, die in de zon wel van goud gemaakt leken te zijn, bewogen zachtjes in de wind. Ik moest de neiging om met mijn handen door zijn haar te gaan onderdrukken.
Plotseling lichte er een stukje van zijn haar op. Niet groter dan een paar millimeter. Steeds kwamen er meer lichtjes. Lichtjes die nu ook door de lucht vlogen.
‘Mooi zijn ze hé. Het zijn vuurvliegjes. Omdat het hier zo donker is kan je ze zelfs overdag zien.’
Ik durfde niet te knikken, bang om ze weg te jagen, het enige wat ik kon doen was met open mond staren.
Langzaam voelde ik iets kouds om mijn hand sluiten.
‘Je kan nu wel bewegen hoor. Ze zijn nu wel aan ons gewend.’
Ik draaide mijn hoofd zodat ik recht in zijn ogen keek. Een glimlach verspreide zich over mijn gezicht en ik lachte zoals ik nog nooit gelachen had. Mijn leven was geweldig. Ik zat hier op een van de mooiste onontdekte plekjes van de wereld terwijl de knapste, leukste en aardigste jongen die ik ooit ontmoet had mijn hand beet hield. Ik had me nog nooit zo compleet gelukkig gevoeld. En wat ik er ook tegenin wou brengen ik was nog nooit zo verliefd geweest.