008

“Christine!” riep Alice, en ze gaf me een knuffel. “Hee Alice” zei ik en ik knuffelde terug. Rosalie stond achter Alice en wierp me een dodelijke blik. Ik gaf haar ook een dodelijke blik. “Dit gaat leuk worden!” riep Alice en ze sprong op en neer. “Rustig aan klein kind” zei Rosalie bot. Alice en ik keken haar verontwaardigd aan. “Ik heb liever een hyper klein kind naast me, dan zo’n arrogante trut als jij” zei ik tegen Rosalie. “Ahum..” hoorde ik iemand zeggen. Ik keek naar rechts en zag daar Edward,Emmett en Jasper staan. “Waarom zijn jullie nou weer hier?” vroeg ik verbaasd. “Het is ook leuk om jou weer te zien hoor” zei Emmett met een grijns. Hij liep op me af en gaf me een knuffel. “Ja zo is het wel weer genoeg geweest” zei Rosalie. Emmett liet me los en keek grijnzend naar Rosalie. Ik liep ondertussen naar Edward toe. Edward pakte mijn hand en trok me naar zich toe. Hij boog zich voorover en drukte zachtjes een klein kusje op mijn mond. “ Veel plezier vandaag” fluisterde hij. “Dankje, dat gaat vast wel lukken” zei ik en ik keek richting Alice en Rosalie. “Of misschien toch niet” zei ik twijfelend. Iedereen begon te lachen. “Wat?” vroeg ik. “Niks hoor” zei Alice en ze trok me bij Edward vandaan. “Flikflooien doen jullie vanavond maar, nu gaan we shoppen!” zei Alice, en bij het woordje shoppen sprong ze in de lucht en klapte ze in haar handen. “Nou nu snel instappen” zei Alice en ze duwde me de auto in. We gingen met de auto van Rosalie, dus Rosalie ging rijden, en Alice was zo lief om mij voor in te duwen, dus nu moet ik de hele weg naast dat kreng zitten. “Jullie doen aardig tegen elkaar! Want anders sleep ik jullie morgen weer mee naar de stad” zei Alice. Rosalie en ik keken elkaar geschrokken aan, en schonken elkaar daarna een glimlach. “Voor een dagje aardig doen lukt vast wel” zei ik met een glimlach. “Inderdaad” stemde Rosalie in. “He shit! Ik wou morgen weer shoppen” mompelde Alice. “Mislukt” zei ik grijnzend. “Ach de dag is nog niet voorbij” zei Alice met een gemene grijns. Oke wat is dat kind van plan?...

“Trek dit aan” riep Alice terwijl ze een stapel kleren het pashokje ingooide. “Rustig aan, ik ben niet zo snel” zei ik. Ik bekeek het stapeltje kleren wat Alice me had gegeven en zag daar een zwart jurkje tussen zitten. “Alice! No way dat ik dat jurkje aan ga doen!” riep ik. “Oh ja wel. En weetje wat leuke is? Je gaat hem ook nog kopen ook” zei Alice lachend. Ik deed het gordijntje opzij en zag Rosalie en Alice allebei met een glimlach zitten. “Wat?” vroeg Alice. “Ik doe hem niet aan” zei ik. “Oh ja wel, en anders help ik je er wel in” zei Alice. Ik keek Rosalie aan voor wat hulp.

Rosalie POV

Alice stond erop dat Christine het zwartje jurkje aan ging doen. Christine keek naar mij, als hint dat ik moest helpen. Eigenlijk wou ik bitchy doen, maarja, als ik een scene ga maken moeten we morgen weer shoppen. En daar heb ik geen zin in. “Alice laat Christine gewoon. Als ze hem niet aan wilt, dan niet” zei ik. Alice keek me boos aan. “Dit werkt niet echt mee Rose” zei ze. “Dus?” vroeg ik. “Ik wil hem zien” zei Alice. “Dan doe je hem toch zelf aan” zei ik. “Nee Christine moet hem aan doen” zei Alice. “En ik heb al gezien dat ze hem gaat kopen. Dus..” zei Alice zo zacht dat je het alleen met ons vampier gehoor kon horen. “Zei je iets?” vroeg Christine. “Nee nee, ik praatte even tegen mijzelf” zei Alice lachend. “Gestoord kind” mompelde Christine. Ik kreeg een grijns op mijn gezicht. Dit is een van de weinige keren dat ik het eens ben met Christine. “Trek dat jurkje nou maar aan!” zei Alice. “Zeurdoos!” riep Christine. Een paar minuten daarna kwam Christine het hokje uit, en ze had het zwarte jurkje aan. Oke, ik moet heel eerlijk zijn. Dit jurkje staat haar echt prachtig! “Wauw” zei Alice. Ik zei niks. Alice stootte me aan. “Zeg jij ook eens wat!” zei Alice. “Hij staat je prachtig Christine” zei ik met een glimlach, en niet eens een neppe glimlach. “Dankje” zei Christine blozend. “Die ga je kopen!” riep Alice. Christine keek naar het prijskaartje, en haar ogen schoten wijd open. “Dacht het niet, dit ding kost een fortuin” zei ze. Alice keek naar het prijskaartje, wat ze eigenlijk niet eens had hoeven doen, aangezien ze in een van haar visioenen de prijs al heeft gezien. “Hij is maar €150,-“ zei Alice. Ik gaf Alice een stoot. “Voor sommige mensen is dat veel geld” zei ik. “Inderdaad!” riep Christine en ze ging het pashokje weer in om zich om te kleden. Daarna hing Christine de spullen op en we liepen de winkel uit. Ik keek naar Alice en zag een bepaalde glans in haar ogen. Alice kennende heeft ze weer een plannetje bedacht. We gingen nog een paar winkels in, maar daarna werd het toch echt tijd voor Christine om wat te eten. “Kom we gaan hier heen!” zei Alice, en ze liep een of ander terrasje op. We gingen zitten en bestelden allemaal wat te drinken. Alice en ik moesten ook wat mensenvoedsel bestellen, om niet op te vallen. We namen allebei een salade, zodat het er niet zo raar uitzag. Christine bestelde een broodje. “Zijn jullie nog steeds met zijn allen op dieet?” vroeg Christine. Ik knikte. Goeie smoes van Edward. Althans ik ga er van uit dat Edward die smoes verteld heeft. “Oh nee!” riep Alice terwijl ze opsprong. “Wat is er?” vroeg Christine verbaasd. “Ik ben mijn portemonnee vergeten in een van de winkels! Ik ga even snel terug.. Blijven jullie hier zitten?” vroeg Alice en ze pakte haar handtasje en rende snel weg. Die is haar portemonnee niet vergeten, nee die is wat anders van plan.

Alice POV

Waarom moest Rosalie nou ook gewoon alles verpesten? Als Rosalie had mee gewerkt, had ik nu niet snel terug naar de winkel moeten rennen om het jurkje voor Christine te kopen. Ik vind het niet leuk dat ik tegen Christine moest liegen, maar dat jurkje stond haar zo goed! En ik had in een van mijn visioenen gezien dat ze hem aan zou doen als ze met Edward weg ging. Ik liep snel de winkel in waar we het jurkje hadden gepast en zocht de goede maat. Gelukkig! Er is er nog maar 1. Ik pakte hem snel en liep naar de kassa. Ik rekende snel af en propte het jurkje in mijn handtasje, zo zou Christine niet merken dat ik hem stiekem gekocht heb. Daarna ging ik snel terug naar het terrasje, en zag Christine en Rosalie glimlachend tegen over elkaar zitten. “Heb ik iets gemist?” vroeg ik verbaasd. Als die twee lachend tegenover elkaar zitten gaat er iets niet goed!