Magical Story (deel 3)

jammer..
jammer dat je het niet leuk vind maar ik ga lkktr toch door!!

Wie zijn jullie?
Ik zit nog in de kuil als ik rare geluiden hoor. Het is midden in de nacht en ik zie haast niets. Ik kan niet opstaan ben te zwak. Ik zit nu al een week in de kuil zonder water, zonder voedsel. Weer die rare, vage geluiden. Alsof er een kleed over de grond ruist. Ik hoor geen stemmen, alleen het ritselen van de bladeren. Dan hoor ik hoefgetrappel van paarden. Ik ben moe maar dwing mezelf om te roepen. 'Help! Ik zit hier!' Het hoefgetrappel komt dichterbij. Het vage geruis ook. Dan houd al het geluid plotseling op. Ik kijk omhoog en zie een donkere gedaante. Hij komt langzaam omlaag. Zwefend lijkt wel. Het tilt me op en brengt me naar boven. Eenmaal boven zie ik weer de maan. Hij verlicht een begraafplaats. Ik kijk weer naar mijn put en zie dat het niet zomaar een put was, maar een grafkuil. Rillend kijk ik weer om me heen. Het is het raarste wat ik tot nog toe heb gezien. 3 donkere gedaantes met kappen en mantels. Alles in het zwart. Alledrie houden ze een soort zijs vast. Ik kan hun gezicht niet zien, maar hun handen wel. Ze dragen lange zwarte handschoenen. Hun hele lichaam is bedekt met zwart waardoor ze niet opvallen in de nacht. Ze lopen, nee, zweven langzaam achteruit. Er is een wolk voor de maan geschoven en toch is het licht. Ik kijk om me heen en zie de paarden. Maar het zijn geen normale paarden. Hin vacht is weg en je kunt alleen nog hun skelet zien. Ze hebben twee hoorns op hun skeletachtige hoofden. Het licht komt van de paarden, ze geven een blauwachtig licht. De menen en staart bestaan uit grote blauwe vlammen. Ze hinniken schril. Op hun rug zitten krijgers. Maar geen normale krijgers. Het zijn ook skeletten. Met een helm op en harnas aan. Er staan 2 paarden met krijgers. 1 van de krijgers heeft een enorme grote bijl vast en de andere een lange lans. De krijger met de bijl stijgt af en loopt op me af. Ik staat in zijn lege oogkassen. Hij tilt me op en loopt terug naar zijn vlammenpaard. Hij zet me voor op het paard en gaat achter me zitten. Ik had verwacht dat ik me zou verbranden aan de vlammen van de manen maar ze zijn verrassend koud. De krijger houd me vast en de stoet komt in beweging. De drie gedaantes voorop en de 2 paarden met krijgers erachter.


We lopen nu al een aantal uren en niemand heeft ook maar iets gezegd. Ik word bang en kijk om me heen. Ik zie alleen maar bomen en boven me de maan die weer tevoorschijn is gekomen. Ver hiervandaan hoor ik een wolf huilen. Een angstaanjagend gevoel besluipt me en aan de andere kant van het bos iets dichter bij hoor ik een wolf antwoorden op het gehuil. De paniek slaat weer toe als ik denk aan wat er die nacht was gebeurd. 'Wie zijn jullie?' vraag ik met een stem die niet van mij lijkt te zijn. Geen antwoord. 'Wie zijn jullie?' vraag ik weer. Dit keer iets harder. weer geen antwoord. Ik proef een zure smaak achter in mn keel. Ik probeer me los te maken uit de greep van de krijger. 'Laat me los! Ik wil hier weg!'schreeuw ik. Ik blijf gillen en trekkenen trappen, maar de krijger doet alsof er niets aan de hand is. Als we aan de rand komen van een nog dichter bos, word ik pas echt bang. 'Laat me los!!' Krijs ik. Om me heen hoor ik griezelige ge luiden die ik niet kan beschrijven, schreeuwende wezens, en voetstappen. Rennende voetstappen. Af en toe flitst er een licht door het donkere bos. Één keer zie ik een groepje vlammenpaarden met krijgers wegstormen tussen de bomen door. Ze achtervolgen iets maar ik kan niet zien wat. De angst knijpt mjn keel dicht en toch blij fik krijsen, gillen en trappen. het paard onder me wordt onrustig. dan zie ik vlak voor me een gedaante, een zwarte gedaante. Met amntel en kap. Hij houdt zn hand boven me en ik zak weg. Alles wordt pikdonker en ik zie en hoor niets meer......