Life of a horse (Deel 5)
Ik stak mijn neus in de lucht en rook. Geen mensen. Opgelucht wou ik de kudde volgen maar verderop zag ik een donker geval onder de struiken liggen. Ik draafde erheen en zag een jong veulen. 'hey jochie, kom op we gaan verder.'zei ik. Het veulken keek op en zijn ogen waren donker. 'ik kan niet verder, ik ben moe en ik heb honger, mij mama is weg.' 'Wie is je mama?' Marrylock' Ik herinnerde me Marrylock, ze was de vosmerrie die gevangen was. Ik dacht na, het veulen was te jong om gras te eten en had moedermelk nodig, daarom was het zo zwak, het had al meer als een week niet gegeten! 'hoe heet je?' vroeg ik. 'Merryl' antwoorde hij. 'Merryl, ik zorg dat alles goed komt'Ik liep naar hem toe en duwde hem zodat hij opstond. Wiebelig stapje voor stapje leip hij verder. Samen leiepn we achter de kudde aan.
Voorjaar!!
Ik ebn nog gewen geheel volwassen paard, maar als ik het wel ben moet ik weg uit de kudde. Ik vroeg me altijd al af waarom er zo weinig hengsten waren in de kudde. Palo Kahn heeft uitgelegd, dat ik weg moest uit de kudde en een eigen kudde moest zoeken. 'maak je eigen kudde'zei hij tegen me. Ik mag proberen in deze kudde te blijven maar dan moet ik tegen Palo Kahn vechten en wordt hij uit de kudde gezet. Hoe graagh ik ook in de kudde wil blijven, ik wil deze kudde niet van Palo Kahn afpakken. Ik accepteer het dat ik weg moet. Het hoort zo, het is alltijd al zo geweest. Natuurlijk ben ik bang om alleen verder te gaan, maar ik zal het doen. Maar nu nog niet. Nu moet ik de kudde helpen en vooral Merryl. Ik ehb een merrie kunnen vinden, Sunshine. Ze is haar veulen bij de geboort verloren en wou graag voor Merryl zorgen. Sunshine is een prachtige palomino, jong en slank met spierwitte lange manen die glinsteren als het maanlicht. Nog altijd ben ik de beschermer van de achterhoede en ik kom vaak langs om te spelen met Merryl. Ik leer hem de spelletjes die Alwyn en ik altijd deden. Ik mis haar nog steeds, ookal is het nu al ruim een maand geleden.
We lopen door het heuvelachtige landschap. Ik hou er niet van. Ik loop liever door de weilanden waar je ej vijand ziet aankomen. De andere paarden zijn ook nerveus, ik voel en zie het aan ze. Ze dribbelen ongeduldig en duwen elkaar. De veulens worden omver gelopen door de grote paarden en de jonge puberpaarden zoals wij ze noemen zijn druk en galoperen om de kudde heen. De oudere merries maken zich niet zo druk, ze hebben al veel meegemaakt en kennen het wel.
Ik loop naast Iona een oude appelschimmel. Ze is moeilijk te been en struikelt om de zoveel meter. Ik loop naast haar om te zorden dat ze niet omvalt. 'het is de tijd van het jaar jongen, het is weer voorjaar. De jonge hengsten worden binnenkort uit de groep gegooid en Palo Kahn zal zijn geslacht vortzetten. Het is jammer dat we je moeten missen Athar, je word vast ene goede elider.' Ik ben ontroerd door haar woorden en gespannen om wat er gaat egbeuren. Ik heb besloten om de groep te verlaten, maar wat doen de andere hengsten?...
Reageer (2)
echt suuuuper verhaal alleen er zitten best veel spelling fouten in
1 decennium geleden
:D:D:D
1 decennium geleden