3

We stopten bij een wit maar toch ook groenachtig huis. Er kwam al snel een meisje naar buiten en ze liep naar de auto.
'Hey Edward' zei ze toen ze instapte. Dat was het! Edward! Ik moest de namen maar ergens opschrijven! Ze keek even achterom.
'Hey' glimlachte ze.
'Hey' zei ik zacht.
We reden weer weg, natuurlijk op een abnormaal snel tempo. We waren al snel op school. Jasper hield het portier voor me open. Ik stapte uit en glimlachte naar hem. We liepen met zijn allen de kantine binnen. Ik liep Jasper maar wat achterna, ik had geen idee bij wie ik anders altijd zat...
'Yasmine!' hoorde ik ineens. Verbaast bleef ik staan en keek om me heen. Een meisje was enthousiast naar me aan het zwaaien. Ik zwaaide maar terug en glimlachte. Iemand pakte me bij mijn schouder. Verbaast keek ik om. Jasper keek me vragend aan.
'Wat is er?' vroeg ik verward. Hij glimlachte licht.
'Kom je bij ons zitten?' vroeg hij. Ik dacht diep na.
'Bij wie zat ik anders' vroeg ik uiteindelijk twijfelend.
'Euhm... De laatste tijd alleen want je had wat ruzies' zei Jasper zacht weifelend, 'en anders zat je altijd bij hun' zei hij en hij blikte naar het meisje dat net naar me zwaaide. Ik keek om en zag Jasper iet wat teleurgesteld kijken. Ik glimlachte.
'Jullie beurt' grijnsde ik. Jasper begon ook te grijnzen en trok me zachtjes mee. Ik ging wat ongemakkelijk bij zijn groepje zitten. Iedereen stelde zich voor. Wat voor hun waarschijnlijk raar was omdat ik ze al eens had ontmoet. We waren wat aan het praten maar ik was er niet echt bij. De bel ging naar een tijdje en helemaal in verwarring wist ik niet waar ik naar toe moest. Ik keek in mijn agenda. Science. Bah. Ik liep wat zielig door de school. Ik wist natuurlijk niet waar het lokaal was. Maar al snel begon ik het schema wat door te krijgen en vond ik het lokaal. Ik was nog net op tijd de leraar kwam tegelijk met mijn binnen. Hij glimlachte naar me en we maakten kort even kennis. Hem had ik dus zeker nog niet gehad? Het meisje dat vanochtend naar me zwaaide zat alleen achterin. Ze wenkte me en ik liep naar haar toe. Ik ging naast haar zitten en meteen keek ze me vaag aan.
'Waarom ging je vanochtend niet bij ons zitten?!' zei ze verontwaardigd, 'neem je ons ruzietje nou zo serieus?! Want dat hoeft toch niet?!' viel ze me aan. Vaag keek ik haar aan en de leraar deed een teken dat we stil moesten zijn. Ik trok een blaadje uit mijn schrift en begon te schrijven. Ik probeerde het verhaal van mijn hersenschudding zo goed mogelijk uit te leggen. Ik wist zelf natuurlijk ook niet zo veel meer...
Ik schoof het blaadje opzij en ze begon het verhaal grondig te lezen. Toen ze klaar was met lezen keek ze op en glimlachte ze naar me. Onderaan het briefje zette ze;

Oké, ik snap het

Ik glimlachte terug naar haar en luisterde naar de leraar. Hij had het over één of ander proefje dat we moesten gaan doen. Na een tijdje moesten we alles pakken wat we nodig hadden. Ik stond bij de vage lab-jassen een jas zoeken die ik ongeveer zou passen. Ze waren allemaal zo groot!
'Voor het geval je het bent vergeten, ik ben Jessica' zei het meisje dat naast me zat.
'Oké, ik zal het proberen te onthouden' grijnsde ik. Even later toen ik en Jessica alles hadden stonden we wat met een brander te prutsen. We hadden beide niet goed op gelet en hadden daardoor geen idee wat we voor ons op tafel hadden, of wat we moesten mengen. Als we dan al iets moesten mengen...
'Oké ik probeer wel wat' zei Jessica. We deden de vage science bril op en ons haar vast. De leraar had het ons nog goed duidelijk gemaakt, meisjes met lang haar moeten het haar vast. Jessica begon behendig van alles bij elkaar te gooien. Verbaast keek ik naar het pruttelende potje.
'Jessica?! Laat je Yasmine ook wat doen?' vroeg de leraar. Ik stond er maar wat schaapachtig bij. Ik had geen idee wat ik moest doen, en ik zocht naar een smoes. Maar gelukkig had Jessica er één voor me klaar liggen.
'Ze heeft een hersenschudding en haar brein is nog niet optimaal' glimlachte ze. Misschien had ze het net iets anders moeten verwoorden want de leraar keek haar eerst nog even wat vaagjes aan, hij wierp een blik op mijn en ik lachte scheef. Hij keek weer naar Jessica en kreeg een geschokte uitdrukking.
'Pas op!' riep hij, maar het was al te laat. Er klonk een harde knal en ik sprong achteruit van schrik. Ik knalde tegen de muur aan en het werd wazig voor mijn ogen. Ik kreeg het benauwd en mijn hoofd bonkte.

'Edward waag het!' riep ik. Ik hoorde hem lachen maar hij stopte niet. Hij liep de kantine binnen.
'EDWARD' riep ik en ik struikelde de kantine binnen. Ik lette niet op waar ik liep en daardoor ik uit gleed over gemorst drinken van iemand. Ik viel plat op de grond.
'Yasmine?' hoorde ik iemand zacht achter me zeggen. Ik kreunde zachtjes. Ik probeerde overeind te komen. Maar ik zakte door mijn arm heen toen er een stekende pijn door mijn hand ging. Shit... volgens mij had ik weer eens iets gebroken.
'Yasmine?' hoorde ik weer iemand zeggen, 'is alles goed?!' de persoon raakte een beetje in paniek. Ik hoorde voetstappen naderen.

Ik greep naar mijn hoofd. Allemaal mensen stonden om me heen gecirkeld.
'Is alles oké?' was het eerste wat ik hoorde. Ik knikte lichtjes.
'Dat was een harde klap' zei de leraar, 'allemaal even aan de kant, maak even wat ruimte' de leerlingen gingen allemaal aan de kant en de leraar hielp me overeind.
'Ik breng je even naar de EHBO, kom maar mee' zei de leraar en hij ondersteunde me naar mijn weg naar de EHBO.
'En jullie, lees allemaal bladzijde 54 maar uit je boek, vooral jij Jessica!' riep hij nog naar de leerlingen, en ik zag Jessica nog knalrood worden. Onderweg keek ik verschillende lokalen in. Ik zag Jasper en Edward samen zitten, verbaast keken ze me aan. Ik glimlachte schaapachtig naar ze. Ik werd afgezet bij de EHBO en zei dat ik het van af hier wel zou redden. Ik strompelde het kamertje verder in en zag dat meisje van vanochtend ook al zitten.
'Jij ook hier Yasmine' zei ze verbaast. Ik knikte.
'Jij ook zie ik...' begon ik, ze glimlachte.
'Bella' zei ze.
'Juist!' zei ik, 'gaat het de school al rond dat mijn brain is gebrainwasht?' vroeg ik verbaast. Ze knikte.
'Het is moeilijk iets geheim te houden hier in Forks' Ik zuchtte diep.
'Fijn' mompelde ik. Er was een stilte.
'Dus waarom zit jij hier?' vroeg ik maar. Ze lachtte.
'Ik ben niet zo goed in gym, de ene keer verwond ik iemand, de andere keer verwond ik mezelf' grinnikte ze, 'jij dan?' Ik begon te grijnzen.
'Kaboem bij science' probeerde ik serieus te zeggen. We keken elkaar even droog aan en gierden het toen uit.