Chapter 10

Ik begin al aardig moe te worden. ''Wil je naar huis?'' vraagt Jasper en ik knik.
Ik pak al mijn spullen bij elkaar en ik zeg iedereen gedag. Daarna loop ik met Jasper naar de garage en we stappen in zijn auto en rijden weg.
Ondertussen praten we nog wat en voor mijn gevoel zijn we veel te snel bij mijn huis.
''Ik zie je morgen weer op school.'' zeg ik met een glimlach en ik geef Jasper een kus op zijn wang.
Ik stap uit en loop naar de voordeur.
''Tot morgen!'' roept hij nog en hij rijdt weg.
Ik sluit de deur achter me en loop verder de hal in.
''Ben thuis!'' gil ik door het huis heen en ik loop gelijk door naar mijn kamer.
Ik ga snel douchen en ik trek mijn pyjama aan. Ik werp een blik naar de klok, 10 uur.
Ik ga nog even tv kijken en opeens gaat mijn telefoon: Nikita.
''Haaaai bananababy!'' zeg ik vrolijk.
''Heeey captain tessa!'' klinkt het aan de andere kant. ''Ik val maar gelijk met de deur in huis.''
''Vertel me maar alles wat je dwars zit.'' zeg ik en ik grinnik.
''Ik heb dus een theorie..'' Hmm, dat verbaasd me best wel. Meestal ben ik degene die met fantasievolle theorieën komt.
''Het gaat dus over de Cullens..'' gaat ze verder.
''Uhu.'' ik zet mijn tv zachter en luister aandachtig.
''Ik denk dat ze niet menselijk zijn...'' Gelijk begin ik keihard te lachen.
''En waarom denk je dat?'' vraag ik haar lachend.
''Nou, ze eten en drinken nooit in ons bijzijn. Als het zonnig is zijn ze opeens ziek of weg. Ze zijn onwijs bleek, zelfs een lijk ziet en levendiger uit. Ze hebben wallen for life. Ze gaan niet om met andere mensen en ze hun handen zijn kouder dan de zuidpool. Ik zie je wel rillen als Jasper je aanraakt!''
Even ben ik stil. ''Maar dat betekend niet dat ze onmenselijk zijn. Wat zouden ze dan moeten zijn?!''
''Vampieren.'' Oké, dit maakt me bang. Ik heb Nikita nog nooit zo serieus gehoord.
''En het verklaard je dromen!'' gilt ze opeens.
''Mijn dromen zijn gewoon nep, je weet zelf ook hoe groot mijn fantasie is.'' ga ik ertegen in.
''Lieg niet Tessa, meerdere dromen van jou waren waar, of zijn uitgekomen.''
Daar heeft ze een punt..
''Er is vast een verklaring voor alles.'' zucht ik, maar ergens heb ik het gevoel dat Nikita gelijk heeft.
Ik zeg haar gedag en ik hang op. Ik doe alles uit en ga in bed liggen.
Jasper, een vampier?! Dat kan niet waar zijn... of toch wel? Dan val ik in slaap...

Ik word wakker, maar ik lig niet meer in mijn bed. Ik sta op en kijk verbaasd om me heen.
Wat doe ik in het bos?
Opeens zie ik een schaduw langs de bomen en verschrikt kijk ik om me heen.
Opeens word ik van achter ruw bij mijn pols vastgepakt en er ontsnapt een gil uit mijn mond, en dan word ik ruw aan mijn pols naarachter gesleurd...

''Auw!'' ik schrik wakker en ik val van mijn bed af. Suf lig ik op de grond.
Die droom voelde zo echt...
Ik ga op bed zitten en pijnlijk wrijf ik over mijn pols.
Ik doe het licht aan en tot mijn grote schrik is mijn hele pols blauw en dik.
Even knipper ik met mijn ogen, maar mijn pols blijft hetzelfde.
Ik doe het licht weer uit en ik ga weer liggen. Als ik straks wakker wordt is alles een droom en is er niks met mijn pols...

Ik schrik wakker van mijn wekker, rot ding.
Ik doe hem uit en het eerst wat ik doe is naar mijn pols kijken.
Bont en blauw, helemaal opgezwollen. ''Dat ziet er niet zo goed uit...'' fluister ik zacht.
Ik doe mijn dagelijkse ochtendritueel en ik trek een vest aan met extra lange mouwen.
Ik loop naar beneden waar ik snel een broodje eet en daarna ren ik naar buiten waar Nikita net komt aanlopen.
We gaan in mijn auto zitten en ik rij naar school.
''Is er iets?'' vraagt Nikita me als ik het schoolplein op rij en ik parkeer.
''Beloof me dat je dit niet doorverteld.'' zeg ik en ze knikt.
Voorzichtig laat ik mijn pols zien en ze schrikt.
''Wat is er gebeurd?!'' vraagt ze gelijk en ik leg mijn hele droom uit.
''Het heeft gewoon met hem te maken.'' fluisterd ze. ''Hij is echt een vampier...''
Zonder een reactie te geven stap ik uit en ik loop de school in met Nikita achter me aan.
''Tessa!'' hoor ik Jasper opeens vrolijk roepen en ik zie dat hij bij de andere Cullens staat.
Een raar gevoel komt opeens omhoog. Een soort slecht voorgevoel.
Wat als Nikita gelijk heeft?! Paniek komt er naar boven.
Jasper wilt dichterbij komen en kijkt me vragend aan. Snel draai ik me om en ik ren naar binnen achter Nikita aan.
Ik pak mijn boeken en met Nikita loop ik naar de les.Ik ga zitten en trek Nikita naast me.
Het lokaal stroomt vol en Jasper kijkt me verbaasd aan als hij Nikita naast me ziet zitten.
Ik negeer zijn blik en begin te praten met Nikita.
De hele dag negeer ik Jasper overal.
Tijdens wiskunde gooit hij opeens een briefje naar me toe.
Ik wil straks even met je praten.
Ik negeer het briefje en gooi het weg.
Na wiskunde hebben we alleen nog duits, waar ik ook verplicht naast Jasper moet zitten.
Ik plof naast Nikita neer en aan de andere kant komt Jasper zitten met Edward naast zich.
Ze zeggen en vragen me wat dingen maar ik negeer ze en ga met Nikita praten.
De bel gaat en ik zucht. Eindelijk verlost!
Ik loop naar mijn kluisje en ik zeg Nikita gedag, ze had wat met Mats afgesproken.
Ik loop naar mijn auto en Jasper staat ervoor te wachten.
''Tess, ik moet echt met je praten.'' smeekt hij bijna. Ik probeer de deur te openen maar hij laat me er niet langs.
Opeens pakt hij mijn pols vast, die al de hele dag pijn doet en er gaat een heftige pijnscheut doorheen.
''Auw!'' gil ik verschrikt en ik trek mijn pols terug. Even kijkt Jasper me verbaasd aan.
''Ik weet van al je dromen.'' sist hij opeens. ''Vanavond kom ik naar je toe.'' met die woorden loopt hij weg.
Snel ga ik mijn auto in en ik rij naar huis.

-die avond-
Mijn ouders zijn weg en ik zit alleen op mijn kamer.
Beneden hoor ik de bel, ik negeer het en zet de muziek harder. Weer gaat de bel, en weer negeer ik het.
Ik voel achter me een soort windvlaag en ik draai me om, om het raam dicht te doen maar ik schrik me rot als Jasper opeens in mijn kamer staat.
''Hoe...kom je binnen?'' vraag ik verbaasd.
''Daar wil ik juist over praten.'' zegt hij en hij gaat op mijn bed zitten. ''Al je dromen zijn waar...''
''Wat bedoel je?'' vraag ik verward.
''In je dromen.. vertel ik je een aantal dingen, en alles wat ik daarin vertel is de waarheid.''
Nee, dat kan niet... Ik moet dromen!
''Nikita had gelijk, gisteravond, toen ze je belde.''
Ik raak steeds meer in de war, hoe weet hij van dat gesprek af?!
''Ik ben een vampier.'' Hij kijkt me aan en wacht op mijn reactie.
Opeens voel ik ongelovelijke woede opkomen. ''Ga weg!'' sis ik boos.
''Laat jezelf opnemen in parnassia! Ga weg!'' ik begin bijna te schreeuwen en langzaam staat Jasper op.
''Ik hoef je nooit meer te zien! Oprotten!'' nog voordat ik iets kan zeggen is Jasper al verdwenen.
Snel doe ik het raam dicht en ga ik in bed liggen.
Jasper is dus echt een vampier...