The seven doors 16

Een angstig piepende muis kwam aangerend. Meteen werd iedereen stil en alle ogen waren op het beestje gericht. Rippertjiep stond er meteen naast. Na en korte serie pieptonen van de muis draaide hij zich verschrikt om.
"Snel wegwezen, nu!" Alle dieren draaiden zich om en gingen er vandoor. Sara rende hen ogenblikkelijk achterna, op de voet gevolgd door Arthur en Skipper. Zowel de dieren als de jongens liepen zonder problemen over het oneffen terrein. Sara had moeite om hen bij te houden. Tot twee keer toe viel ze en elke keer hielp Arthur haar overeind, terwijl hij een boze blik wierp op Skipper, die nog altijd door liep. Uiteindelijk naderde ze een steile rotswand. O nee, dacht Sara, nu zitten we vast. "Hieronder!" riep Rippertjiep. Hij wees naar een paar struiken die tegen de rotswand groeiden. Skipper dook er als eerste onderdoor. Sara kon Arthur horen snuiven. "Haast jullie!" Arthur duwde Sara voor hem de struiken in. Sara merkte dat er een nauwe gang begon en ze kroop er snel in. Ze voelde dat Arthur hetzelfde deed. Een paar minuten, die uren leken, kroop ze verder. Toen kwam ze in een grote ruimte. Ze kon zonder problemen rechtop staan en als ze haar arm omhoogstak kon ze het plafond niet eens voelen. Achter haar kwam Arthur uit de tunnel gekropen.
"Alles in orde?" vroeg hij. Sara knikte.
"Sara?" klonk het aarzelend. Ze besefte nu, dat het aarddonker was en dat hij haar niet kon zien. "Ja, alles is in orde" antwoordde ze snel. Het was nu niet echt het moment om over geschaafde knieen te zeuren, vond ze.