*07

Ik zat nu al meer als een uur in het donker opgesloten, en mijn liedjes begonnen me nogal te vervelen, ik heb ze allemaal wel een stuk of 3x gehoord. Maar dat is niet het ergste, het ergste is nog dat ik niks hoor behalve mijn muziek, niks zie behalve een zwarte vlek als ik mijn ogen open doe, niks kan zeggen behalve een of ander raar piep geluid. Kortom ik ben hulpeloos. Ik vraag me af wie dit doet. En beter gezegd, waarom?!.. De tranen liepen over mijn wangen van angst.

Jake POV

Embry, Quil en ik liepen rustig vanaf school naar huis toen we Christine zagen lopen. “Jongens ik heb een idee” zei Embry mysterieus. “En je idee is?” vroeg Quil verveeld. “We gaan Christine ontvoeren” zei Embry met een grijns. “Huh?” vroegen Quil en ik tegelijk. Embry trok zijn shirt uit. “Dit is de blinddoek, heeft een van jullie touw ofzo in zijn tas?” vroeg Embry. “Tuurlijk ik heb altijd touw in mijn tas” zei ik sarcastisch. “Jij misschien niet, maar ik heb wel touw” zei Quil grijnzend. Hij haalde een stuk touw uit zijn tas. “En jij hebt een touw omdat…” vroeg ik. “Kan altijd van pas komen..” zei Quil. “Oke.. Het zal wel” zei ik. Ik draaide me naar Embry. “Nou vertel, wat is je plan” zei ik. Embry keek me grijnzend aan. “We gaan haar blinddoeken, en haar handen vast maken, en dan gaan we haar opsluiten in de bezemkast” zei hij lachend. “Maar ze gaat toch schreeuwen als we haar vast pakken, en hoort ze ons niet aankomen?” vroeg Quil verbaasd. “Chris is nog steeds haar stem kwijt, en ze luistert keiharde muziek, dus ze hoort ons toch niet” zei Embry. “Hoe weet je nou of haar muziek hard aan staat?” vroeg Quil. Quil moet ook echt van alles vragen he, als hij zo door gaat is Christine al lang weg.. “Christine luistert naar liedjes van Tokio Hotel, dus dat zegt al genoeg” zei Embry. Quil trok een vies hoofd. “Maar die zanger is homo” zei Quil. “Laat Christine dat maar niet horen, want dan ben je nog lang niet jarig” zei ik. En dat is serieus zo, Christine is echt een schat, maar zodra je ook maar iets verkeerds over haar muziek smaak zegt heb je een probleem. “Oke als we nu niet opschieten dan is ze weg” zei Embry en hij rende richting Christine. “Ik doe de blinddoek om, Jake jij tilt daarna haar aan haar voeten omhoog, en ik via haar middel. Oke?” vroeg Embry. “Oke!” zei ik. “En ik dan?” vroeg Quil met een pruillipje. “Jij doet zo de deur open van mijn huis” zei Embry en hij gaf de sleutels aan Quil. Embry ging achter Christine staan en deed de blinddoek om. Toen die goed vast zat bond Embry haar handen vast en ik tilde haar aan haar voeten op. Samen liepen we snel naar Embry zijn huis waar Quil op ons stond te wachten. We gingen snel naar binnen en stopten haar in de bezemkast, en draaiden de deur op slot. “Oke en nu?” vroeg Quil. “We laten haar er een kwartiertje inzitten, en dan halen we haar eruit” zei Embry lachend. We liepen naar de keuken en gingen wat drinken. Op dat moment werd ik gebeld. “Met Jake” zei ik. “Billy hier. Ik heb wat nodig uit het bovenste kastje, en Elena is er niet. Dus je moet even komen” zei hij. “Oke ik kom er aan” antwoordde ik en ik hing op. “Wie was dat?” vroeg Quil nieuwsgierig. “Mijn vader, hij heeft hulp nodig” zei ik. “Oh! We gaan wel even mee” zeiden de jongens en we gingen met zijn drieën op pad. Het duurde allemaal iets langer dan verwacht, want we moesten nog meer doen toen we bij mij aan kwamen. Al met al waren we dik anderhalf uur weg geweest.

“Jake! Wil je even de stofzuiger pakken? Ik heb de chips laten vallen” zei Embry. Ik liep naar de bezemkast en merkte dat hij op slot zat. “EMBRY!” riep ik keihard. “Wat is er?” vroeg hij verbaasd. Ik wees naar de bezemkast. “Oh shit!” riep Embry. Hij rende snel de keuken in en pakte de sleutel. Hij draaide de deur open, en daar zat Christine, nog steeds vast gebonden.. Hoe gaan we dit oplossen?....

Christine POV.

Eindelijk ging de deur open. Ik werd weg gehaald van de plek waar ik zat, en ik werd ergens mee naar toe genomen. De oortjes van mijn MP3 werden uit mijn oren gehaald. “Sorry” fluisterde iemand.. Die stem kwam me echt heel bekend voor. Die is van Embry! Hoe durft hij! Ik wou van alles naar hem schreeuwen, maar ja dat gaat nogal moeilijk zonder stem. Het touw werd van mijn polsen verwijderd, en de blinddoek werd afgedaan. Ik stond op en draaide me boos om. Niet alleen Embry stond daar, nee Jake en Quil stonden daar ook. Ik weet niet wat ik erger vind. Mijn beste vriend die me opsluit voor minstens een uur, of mijn vriendje die me opsluit. Dat van Quil zal me reet roesten, die kerel maakt me niks uit.. Ik gaf de jongens nog een boze blik, en ik liep de kamer uit.